Koniec lat 70. i początek 80. XX wieku w Łodzi to czas dynamicznych zmian w budownictwie. W tym okresie powstała Śródmiejska Dzielnica Mieszkaniowa, nazywana przez mieszkańców „Manhattanem”, która wzbogaciła panoramę miasta nowoczesnymi budynkami. Mimo że nie dorównywały one nowojorskim drapaczom chmur, szybko stały się symbolem nowoczesności tamtej epoki. Łódź zyskała przestronny kompleks, który przekształcił oblicze ścisłego centrum miasta.
Śródmiejska Dzielnica Mieszkaniowa została wzniesiona na terenie, gdzie wcześniej znajdowały się tradycyjne kamienice. Wyjątkowe budynki, posiadające od 14 do 25 kondygnacji, były konstrukcjami szkieletowymi, co czyniło je jednymi z najwyższych w Polsce w tamtym czasie. Architektoniczne rozwiązania, takie jak wysunięte pawilony użytkowe, były ukłonem w stronę nowoczesności i przyciągały wzrok zarówno mieszkańców, jak i przyjezdnych.
W skład Śródmiejskiej Dzielnicy Mieszkaniowej wchodzi osiem znaczących budynków, które pomieściły blisko 2000 mieszkań. Zmiana, jaką wprowadziła ta inwestycja, nie ograniczała się jedynie do aspektów architektonicznych. Stanowiła również znaczącą transformację urbanistyczną, eliminując z tego obszaru wieloletnie, zniszczone domy tkaczy, które pamiętały czasy przemysłowe Łodzi. Powstały nowoczesny kompleks był wyraźnym krokiem ku przyszłości i wprowadził nową jakość do życia mieszkańców miasta.
Źródło: Urząd Miasta Łódź
Oceń: Historia Manhattanu w Łodzi – Przełom w budownictwie wielorodzinnym
Zobacz Także
