20 października 1920 roku na mapie Łodzi zaznaczył się tragiczny epizod związany z pożarem Teatru Wielkiego. Ten znakomity gmach, zaprojektowany przez architekta Fryderyka Sellina, był nie tylko miejscem wystaw artystycznych, ale także ostoją kultury lokalnej. Pożar sprawił, że Łódź utraciła jeden ze swoich najważniejszych obiektów teatralnych, który przez lata gościł sławy z różnych kręgów artystycznych.
Teatr Wielki, zbudowany na ul. Constantinowskiej 14 (dzisiejszej Legionów), mógł pomieścić 1250 widzów, co czyniło go jednym z największych teatrów na ziemiach polskich. Jego otwarcie w 1901 roku przyciągnęło m.in. Henryka Sienkiewicza, który wraz z innymi znamienitymi gośćmi towarzyszył inauguracji spektaklu. Przez lata, scena teatru była miejscem występów czołowych polskich grup teatralnych, a jej repertuar z czasem wzbogacił się o osiągnięcia zespołów niemieckich i żydowskich.
Pożar Teatru Wielkiego wpisuje się w szerszy kontekst ludzkich tragedii związanych z ogniem, które dotknęły Łódź w XX wieku. Warto przypomnieć, że kilka lat wcześniej, w 1909 roku, spłonął również gmach Teatru Victoria. Historia pokazuje, że teatry łódzkie miały do czynienia z poważnymi zagrożeniami, które wpłynęły na rozwój kultury w mieście. Pożar Teatru Wielkiego pozostawił wiele wspomnień, a brak jego materialnych śladów sprawia, że dziś część lokalnej społeczności może nie być świadoma jego znaczenia w dziejach Łodzi.
Źródło: Urząd Miasta Łódź
Oceń: Pożar Teatru Wielkiego w Łodzi – tragiczna karta historii miasta
Zobacz Także
