Wraz z nadchodzącym sezonem egzaminów maturalnych warto przyjrzeć się, jak wyglądało szkolnictwo w Łodzi pięćdziesiąt lat temu. W tamtych czasach system edukacji oparty był na 8-letniej szkole podstawowej, po której uczniowie mogli kontynuować naukę w różnych typach szkół średnich. Charakteryzował się on nie tylko innymi wymaganiami programowymi, ale także różnymi normami i zasadami, które regulowały życie szkolne młodzieży.
W latach 70. XX wieku w Łodzi działało około 150 szkół podstawowych i średnich. Uczniowie uczęszczali do 8-klasowej podstawówki, a następnie mieli do wyboru licea ogólnokształcące, technika oraz szkoły zawodowe. Lekcje trwały sześć dni w tygodniu, co stwarzało intensywny rytm nauki. Większość dzisiejszych placówek edukacyjnych funkcjonuje w tych samych budynkach, w których odbywała się nauka pół wieku temu, co świadczy o trwałości edukacyjnych struktur w mieście.
Warunki do nauki były wówczas przyzwoite, z większością szkół posiadających sale gimnastyczne oraz stołówki oferujące obiady. Uczniowie mieli także dostęp do świetlic, a w wielu szkołach działały gabinety lekarskie. Ciekawe, że rejonizacja znacząco wpływała na uczniów, którzy rzadko musieli pokonywać długie dystanse do szkoły. Wprowadzony system ocen oceniał postępy w sposób dość surowy, co motywowało do nauki, a sukces maturalny nie zawsze gwarantował miejsce na wymarzonej uczelni. Cała ta struktura tworzyła szkolnictwo, które miało swoje zasady i rywalizację, co miało wpływ na dorastające pokolenia Łodzian.
Źródło: Urząd Miasta Łódź
Oceń: Szkolnictwo w Łodzi lat 70. XX wieku – wspomnienia i refleksje
Zobacz Także
