Krzysztof Pankiewicz, urodzony 29 września 1951 roku w Łodzi, a zmarły 6 maja 2009, był nie tylko wybitnym alpinistą, ale także osobą, która na stałe zapisała się w historii polskiego wspinania. Był mężem Ewy Panejko-Pankiewicz. Zaczynając swoją drogę zawodową, ukończył studia na kierunku farmacja, zdobywając tytuł doktora nauk farmaceutycznych.
W ciągu lat 70. i 80. Pankiewicz zdobył miano wielokrotnego mistrza Polski w zawodach wspinaczkowych. Jego pasja nie ograniczała się jedynie do Polski; uczestniczył w wielu znaczących ekspedycjach w takich miejscach jak Tatry, Alpy, Pamir, Himalaje oraz Karakorum. W okresie od 1985 do 1990 roku, a także w latach 2002-2005 oraz 2008-2009, piastował stanowisko prezesa Łódzkiego Klubu Wysokogórskiego.
Nie tylko był liderem przedsięwzięć, ale również aktywnie uczestniczył w życiu wspinaczkowym jako członek Kapituły Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka” w latach 2004-2009. Jego osiągnięcia sportowe zostały uhonorowane srebrnym medalem Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, co dowodzi jego zaangażowania i umiejętności.
Na tragiczne zakończenie jego życia wpłynął wypadek, który miał miejsce 29 kwietnia 2009 roku. W wyniku tego zdarzenia doznał poważnych obrażeń mózgu i zmarł tydzień później w szpitalu, gdzie przez ten czas był poddany śpiączce farmakologicznej. Pankiewicz został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Łodzi przy ul. Szczecińskiej.
Najważniejsze osiągnięcia wspinaczkowe
Tatry
Krzysztof Pankiewicz z niezwykłym zapałem podejmował się wspinaczek w górach Tatrzańskich, gdzie zrealizował wiele znaczących przejść. W 1973 roku z powodzeniem wykonał pierwsze przejście Superścieku na ścianie Kotła Kazalnicy Mięguszowieckiej. Rok później, w 1974, zadebiutował w zimowych warunkach, pokonując Kantu Filara Kazalnicy. Dwa lata później, w 1975 roku, rozpoczął nową erę wspinaczki, wytyczając drogę o nazwie Szewska pasja na wschodniej ścianie Młynarczyka.
Kolejnym jego sukcesem było wytyczenie i pierwsze przejście drogi 2+1 na wschodniej ścianie Mnicha w 1988 roku. Jeszcze większym osiągnięciem w swoim dorobku okazało się wykonanie pierwszego przejścia łańcuchówki Expander w 1989 roku, które zajęło mu zaledwie 17 godzin i obejmowało ściany Małego Młynarza, Kotła Kazalnicy, Mnicha oraz Kościelca.
Alpy
W Alpach Pankiewicz również odniósł wiele sukcesów, w tym pierwsze polskie przejście drogi Harlina na południowej ścianie Aiguille du Fou, do którego doszło w 1974 roku. W 1979 roku przeszedł zimowe przejście drogi Comiciego na północno-zachodniej ścianie Civetty. W 1983 roku zdobył wierzchołek Petit Dru, pokonując drogę Directe americaine do górnej części w ciągu jednego dnia.
Kolejnym ważnym osiągnięciem było wykonanie w 1988 roku pierwszego polskiego zimowego przejścia kuluaru Modica-Noury na Mont Blanc du Tacul. Te osiągnięcia pokazują nie tylko umiejętności wspinaczkowe Pankiewicza, ale również jego determinację.
Kaukaz i Pamir
Pankiewicz jest również znany z osiągnięć w Kaukazie i Pamirze. W 1978 roku zdobył szczyt Korżeniewskiej i Szczyt Ismaila Samaniego, dokonując przejścia z bazy do bazy w ciągu zaledwie dwóch i pół dnia. Kilka lat później, w 1981 roku, wykonał pierwsze polskie przejście drogi Popowa na północnej ścianie Tiu-tiu-baszi, co dodało jeszcze więcej chwały do jego kariery.
Himalaje i Karakorum
W Himalajach i Karakorum Pankiewicz brał udział w wielu znaczących wyprawach. W 1980 roku miał przyjemność uczestniczyć w wyprawie na Annapurnę II, gdzie pomimo że nie udało się zdobyć szczytu, to osiągnął pierwsze wejście od południa na przełęcz 7200 m między Annapurną II a IV. Dwa lata później był członkiem polsko-meksykańskiej wyprawy na K2, gdzie zdobył wysokość 8000 m nową drogą północno-zachodnią.
W 1984 roku brał udział w wyprawie na Manaslu, docierając na nowej drodze od lodowca Pungen do wysokości 7400 m. Jego zaangażowanie na zimowej wyprawie na Kanczendzongę w latach 1985-86, gdzie jako zastępca kierownika osiągnął 7600 m, również zasługuje na uwagę.
W 1986 roku kierował międzynarodową wyprawą na Makalu, która dotarła do 8485 m, a on sam osiągnął wysokość 7700 m, podczas gdy na szczycie znaleźli się Krzysztof Wielicki i Marcel Ruedi. Rok później próbował wspinaczki w stylu alpejskim na Manaslu, gdzie w duecie z Ludwikiem Wilczyńskim zdobyli wysokość 6800 m.
W 1992 roku był zastępcą kierownika międzynarodowej wyprawy na Manaslu, osiągając wysokość 7200 m. W tym samym roku dokonał także niezwykłego wejścia na Ama Dablam, które zajęło mu tylko 12 godzin. Niezwykle ważnym wydarzeniem w jego karierze była zimowa wyprawa na Nanga Parbat, w której wzięł udział w latach 1996/97, osiągając 7600 m podczas wyprawy kierowanej przez Andrzeja Zawady.
Przypisy
- Zginęła Elżbieta „Glajza” Fijałkowska | Outdoor Magazyn pisze, Krzysztof Pankiewicz (1951 – 2009) [online] [dostęp 14.08.2022 r.]
- JEDYNKA - nagroda środowisk wspinaczkowych. wspinanie.pl. [dostęp 21.03.2012 r.]
- Janusz Kurczab ,,Krzysztof Pankiewicz (1951–2009)”. [dostęp 24.09.2013 r.]
- Prezesi Łódzkiego Klubu Wysokogórskiego od początku do chwili obecnej. Łódzki Klub Wysokogórski. [dostęp 15.10.2010 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Jan Kudra | Katarzyna Ciesielska | Sebastian Białecki | Janusz Kotliński (kolarz) | Martyna Łazowska | Waldemar Świć | Sławomir Tronina | Włodzimierz Król | Władysław Niewadził | Sławomir Gula | Stefan Ciekański | Stanisław Iskrzyński | Jacek Płuciennik | Stefan Kostrzewski | Grzegorz Łazarek | Filip Bernadowski | Jan Ścibiorek | Karolina Florczak | Jadwiga Słomczewska | Bogusław PlichOceń: Krzysztof Pankiewicz (himalaista)