Mieczysław Chudzik (1908–1989)

Sport i rekreacja

Mieczysław Chudzik, znany również pod pseudonimem „Miś”, był postacią niezapomnianą w historii polskiego sportu. Urodził się 27 maja 1908 roku w Łodzi, a jego życie zakończyło się 10 lutego 1989 roku w Sanoku.

Chudzik odegrał istotną rolę jako działacz sportowy, przyczyniając się do rozwoju różnych dyscyplin sportowych w Polsce. Jego praca i zaangażowanie w tej kwestii zyskały mu szacunek i uznanie w środowisku sportowym.

Życiorys

Mieczysław Chudzik przyszedł na świat 27 maja 1908 roku w Łodzi, jako syn Józefa oraz Walerii z domu Cichy. Po ukończeniu nauki w siedmioklasowej szkole powszechnej rozpoczął praktyki zawodowe w rzemiośle krawieckim i kontynuował edukację w Miejskiej Szkole Dokształcająco-Zawodowej. W latach 1930-1932 odbył zasadniczą służbę wojskową w 26 pułku artylerii lekkiej stacjonującym w Skierniewicach, gdzie zdobył kwalifikacje w szkole podoficerskiej.

Po zakończeniu służby wojskowej podjął pracę w Służbie Więziennej. Jego pierwszą placówką było więzienie we Lwowie, gdzie pracował jako strażnik. W 1935 roku został przeniesiony do Sanoka, gdzie kontynuował swoją pracę do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku. Konflikt zbrojny i okupacja niemiecka przerwały jego służbę, jednak w grudniu 1939 roku powrócił do Sanoka, który znajdował się pod niemiecką kontrolą. Od stycznia 1940 roku ponownie podjął pracę w sanockim więzieniu, tym razem pod rządami okupanta, przechodząc z czasem przez różne stanowiska, w tym magazyniera gospodarczo-administracyjnego.

W wyniku działalności konspiracyjnej, za pośrednictwem współpracownika, a zarazem działacza polskiej konspiracji, Nestora Kiszki ps. „Neron”, Mieczysław Chudzik skontaktował się z Władysławem Skałkowskim ps. „Dąb”, i został zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej, który w 1942 roku przekształcił się w Armię Krajową, przyjmując pseudonim „Miś”. Jego zadania obejmowały zbieranie informacji o więźniach politycznych oraz kolportaż grypsów, żywności i lekarstw. Niestety, jego działalność konspiracyjna doprowadziła do aresztowania przez Niemców 8 stycznia 1942 roku. Po pięciu tygodniach przesłuchań został zwolniony z braku dowodów, co podkreślał fakt, że nie został umieszczony w rejestrze więźniów, podczas gdy wielu innych strażników aresztowanych w tym samym czasie trafiło do Auschwitz.

Chudzik powrócił do więzienia i pracował tam aż do lipca 1944 roku, gdyż sytuacja narastała w związku z nadciągającym frontem wschodnim. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Sanoka objął stanowisko kierownika Działu Pracy w więzieniu, które zajmował do końca stycznia 1948 roku. Otrzymał stopień plutonowego i wkrótce po tym rozpoczął karierę w Fabryce Wagonów „Sanowag”, później znanej jako Sanocka Fabryka Autobusów „Autosan”. Uczył się tam na różnych stanowiskach kierowniczych aż do sierpnia 1973 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę.

W czasie pracy w fabryce aktywnie uczestniczył w życiu społecznym, m.in. w chórze, na scenie teatralnej, a także jako mąż zaufania w działalności zawodowej. Był członkiem zarządu klubu sportowego Sanoczanka Sanok, pełniąc rolę wiceprezesa i trzykrotnie prezesa (w latach 1952-1953, 1954 oraz 1959-1960), który później stał się częścią ZKS Stali Sanok. Dodatkowo, w latach 1961-1963 był kierownikiem sekcji lekkoatletycznej i aktywnie uczestniczył w sekcji szachowej klubu. Będąc na emeryturze, dalej angażował się w działalność ZKS Stali oraz w komitecie sklepowym PSS. Należał do osób bezpartyjnych.

Zmarł 10 lutego 1989 roku w Sanoku. Jego żoną była Anna Chudzik z domu Nowicka, również pochodząca z Łodzi, która zmarła pięć dni później, 15 lutego 1989 roku, w Sanoku. Oboje zostali pochowani obok siebie na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Odznaczenia

Mieczysław Chudzik, w uznaniu jego wielkiego wkładu w działalność zawodową oraz społeczną, został uhonorowany wieloma odznaczeniami. Najważniejsze z nich to:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany na mocy uchwały Rady Państwa z 23 września 1987, za wyjątkowe osiągnięcia w pracy zawodowej oraz działalności społecznej,
  • Odznaka „Zasłużony dla Województwa Krośnieńskiego” z 1983 roku,
  • Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”, także z 1983 roku,
  • Złota odznaka Polskiego Związku Lekkoatletycznego (PZLA) z 1961 roku,
  • Złota odznaka Regionalnego Ośrodka Zawodowego Leningradzkiego (ROZLA) przyznawana w latach 1959 i 1960,
  • Odznaka 1000-lecia Sportu Polskiego, nadana przez Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki (GKKFiT) w 1968 roku,
  • Złota odznaka Polskiego Związku Piłki Nożnej (PZPN) wydana w 1960 roku,
  • Srebrna odznaka Związku Gmin Ziemi Złotowskiej i Metropolitalnej (ZGZZMet) z lat 1960 oraz 1962,
  • Złota odznaka ZGZZMet, również z lat 1960 i 1962.

Przypisy

  1. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 156-157. ISBN 978-83-935385-7-7.
  2. Nestor Kiszka: Relacja Kiszki Nestora „Neron”. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: 2012, s. 225, 226. ISBN 978-83-903080-5-0.
  3. Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz: 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946–2001. Sanok: Miejski Klub Sportowy „Stal” Sanok, 2001, s. 31-32. ISBN 83-915504-0-0.
  4. 30 lat klubu sportowego Stal. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 21-22, s. 16, 15-30 listopada 1976.
  5. Józef Ząbkiewicz. Ludzie sanockiego sportu. Jerzy Lisowski. „Tygodnik Sanocki”. Nr 28, s. 10, 15.07.1994 r.
  6. Wysokie odznaczenia w dniu jubileuszu pracy. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 3, s. 1-2, 20-31.01.1988 r.
  7. Plenum KM PZPR. O rozwój sanockiego sportu. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 31, s. 1, 10-20.11.1983 r.
  8. Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 12.01.2016 r.]
  9. Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Rzeszowie 1965-1984. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-05-21].
  10. Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 137 (poz. 21).
  11. Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 136 (poz. 18).
  12. Gefängnis in Sanok. Księga więźniów śledczych 1940-1942 (zespół 134, sygn. 100). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 264.
  13. Deklaracje, s. 59.
  14. Deklaracje, s. 56.
  15. Deklaracje, s. 56, 58.
  16. Deklaracje, s. 48, 54.
  17. Deklaracje, s. 48, 53.
  18. Deklaracje, s. 47, 48, 53.
  19. Deklaracje, s. 47-48.
  20. Deklaracje, s. 47.
  21. Deklaracje, s. 47, 53.

Oceń: Mieczysław Chudzik (1908–1989)

★★★★★
Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:12