Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Władysława Biegańskiego w Łodzi


Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Władysława Biegańskiego, wcześniej znany jako Miejski Szpital Zakaźny, to instytucja medyczna o wieloletniej tradycji. Powstał w 1914 roku i od tamtej pory stał się kluczowym punktem w leczeniu pacjentów borykających się z chorobami zakaźnymi.

Szpital ten nie tylko świadczy usługi medyczne, ale także angażuje się w działania edukacyjne oraz profilaktyczne, mające na celu przeciwdziałanie epidemiom i zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego społeczeństwa.

Historia

W 1911 roku rozpoczęto budowę szpitala, co było wynikiem inicjatywy lekarza Edmunda Krakowskiego, który pełnił później rolę dyrektora oraz głównego lekarza tej placówki w latach 1914–1929. Kluczowe finansowanie budowy zapewniła Fundacja Konstadtów, stworzona przez Minę oraz Hermana Konstadtów. Na samym początku szpital miał służyć jako placówka medyczna dla żydowskich dzieci. Choć w 1914 roku obiekt był gotowy tylko w 2/3, uzyskano zezwolenie Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynności na otwarcie szpitala.

W lipcu 1915 roku w placówce znajdowało się 200 łóżek dla pacjentów cierpiących na dur brzuszny oraz oddział zdolny pomieścić 100 chorych na gruźlicę. Początkowo szpital nosił nazwę Miejskiego Szpitala Zakaźnego. W latach 1918–1939 obiekt dysponował 360 łóżkami i był dzierżawiony przez miasto. W okresie II wojny światowej został przejęty przez władze niemieckie, a wśród pacjentów szpitala znajdowali się także więźniowie z Radogoszcza. Wówczas szpital funkcjonował w 10 barakach, które były ogrzewane piecami.

Rok 1945 przyniósł zmianę nazwy na Miejski Szpital nr 9, jednak obiekt był w złym stanie po wojnie, a pacjenci musieli leżeć w salach, które były przystosowane do 16-17 łóżek. W latach 1949–1951 wprowadzono upaństwowienie szpitala, zmieniając jego nazwę na Szpital Nr 9 na Radogoszczu, a następnie na Szpital miejski Nr 9, usytuowany przy ul. Kniaziewicza. W 1953 roku szpital zyskał swojego obecnego patrona, którym został Władysław Biegański, decyzją Rady Narodowej Miasta Łodzi.

W 1951 roku zrealizowano rozbudowę, dobudowując nowe pawilony, w tym te przeznaczone do leczenia duru plamistego oraz budynek obserwacyjny. W latach 1960–1962 oddano do użytku dodatkowe dwa pawilony, które miały na celu wsparcie dla oddziałów zakaźnych, a także zakończono eksploatację baraków. Prace modernizacyjne obejmowały również budowę oddziału chirurgicznego oraz przyszpitalnej poradni chirurgicznej mającej służyć mieszkańcom dzielnicy Bałuty.

W marcu 1962 roku powstał zakład anatomii patologicznej, a na początku lat 60. XX wieku szpital miał do dyspozycji 880 łóżek. W 1983 roku liczba łóżek w szpitalu wynosiła 711, a placówka dysponowała 16 oddziałami, blokiem operacyjnym oraz 4 izbami przyjęć i punktem krwiodawstwa. Rok później, utworzono oddział internistyczny, który liczył 32 łóżka. W dniu 1 stycznia 1996 roku szpital został podporządkowany województwu łódzkiemu.

Struktura szpitala

W ramach organizacji placówki medycznej znajduje się szereg wyspecjalizowanych oddziałów przeznaczonych zarówno dla pacjentów pediatrycznych, jak i dorosłych. W szpitalu działają oddziały zakaźne, które zapewniają odpowiednie warunki leczenia dla różnych grup wiekowych. Oprócz tego, funkcjonuje oddział kardiologiczny wraz z pododdziałem intensywnej opieki kardiologicznej, co jest niezbędne dla pacjentów z ciężkimi schorzeniami układu sercowo-naczyniowego.

W szpitalu znajdują się także liczne pracownie diagnostyczne i terapeutyczne, takie jak: hemodynamiki, implantacji stymulatorów serca oraz elektrofizjologii. Wysokiej jakości opiekę medyczną oferują oddziały rehabilitacji kardiologicznej, chorób wewnętrznych i geriatrii, a także farmakologii klinicznej. W zakresie dermatologii, istnieją oddziały zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych.

Pod względem anestezjologii oraz intensywnej terapii, szpital dysponuje odpowiednimi zasobami, aby skutecznie zarządzać stanami krytycznymi pacjentów. Dodatkowo, w kompleksie znajdują się pracownie endoskopii zabiegowej, diagnostyki molekularnej oraz rentgenodiagnostyki, które wspierają proces diagnostyczny.

W skład struktury szpitalnej wchodzi także dział diagnostyki laboratoryjnej, a także apteka szpitalna, która zapewnia niezbędne leki oraz materiały medyczne. Ponadto, istnieje przychodnia specjalistyczna, gdzie pacjenci mogą uzyskać porady z zakresu różnych dziedzin medycyny.

Co więcej, kompleks szpitalny zajmuje rozległy teren o powierzchni 6,8 ha, gdzie budynki szpitalne zajmują 1,9 ha, z kubaturą wynoszącą około 140 000 m³. Dzięki tak dużej przestrzeni, szpital jest w stanie efektywnie funkcjonować i zaspokajać potrzeby pacjentów oraz personelu medycznego.

Przypisy

  1. Andrzej A. Kempa, Marek M. Szukalak, Żydzi dawnej Łodzi: słownik biograficzny Żydów łódzkich oraz z Łodzią związanych, Oficyna Bibliofilów, 2001 r. [dostęp 02.11.2023 r.]
  2. Monika M. Czechowicz, Ulica Kniaziewicza i szpital Biegańskiego [online], baedeker łódzki, 21.06.2012 r. [dostęp 16.06.2021 r.]
  3. a b c Historia - LPM [online], szpitale.lodzkie.pl [dostęp 16.06.2021 r.]

Oceń: Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Władysława Biegańskiego w Łodzi

Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:22