Jadwiga Głażewska


Jadwiga Głażewska, z domu Walasek, to postać, która wywarła znaczący wpływ na polski sport. Urodziła się 6 listopada 1914 roku w Łodzi, gdzie również zmarła 25 maja 1979 roku.

Ta utalentowana sportsmenka była wszechstronna – z powodzeniem uprawiała wiele dyscyplin, takich jak koszykówka, lekkoatletyka, łyżwiarstwo oraz hazena. W każdej z tych dziedzin osiągnęła imponujące wyniki, a jej osiągnięcia nie przeszły bez echa.

Jadwiga Głażewska zdobyła tytuł mistrzyni Polski w różnych konkurencjach sportowych, a jej największym sukcesem w koszykówce było sięgnięcie po brązowy medal mistrzostw Europy w 1938 roku. Jej kariera stanowi przykład determinacji oraz pasji, będąc prawdziwą pionierką kobiecego sportu w Łodzi.

Kariera sportowa

Kariera sportowa Jadwigi Głażewskiej rozpoczęła się w ŁKS Łódź, gdzie była aktywna od 1929 do 1933 roku. Następnie w latach 1934-1939 broniła barw IKP Łódź. Po zakończeniu II wojny światowej była członkinią kilku łódzkich drużyn, takich jak Zryw (1946-1948), Związkowiec (1949-1950), Ogniwo (1951-1953) oraz Spójnia (1955).

Hazena i piłka ręczna

Jadwiga Głażewska zdobyła swoje pierwsze sukcesy w hazenie, stając się rekordzistką Polski pod względem liczby tytułów mistrzowskich w tej dyscyplinie. Łącznie zdobyła osiem tytułów – w latach 1929, 1932 oraz 1933 z ŁKS, a także w latach 1934-1938 pięciokrotnie z IKP. Na swoje konto zapisała również wicemistrzostwo Polski w 1930 roku, grając w drużynie ŁKS.

W kadrze narodowej wystąpiła w dwóch meczach – w 1934 i 1935 przeciwko Jugosławii, gdzie zdobyła cztery bramki. Wielkim osiągnięciem było również zdobycie w 1938 roku Pucharu Polskiego Związku Piłki Ręcznej w piłce ręcznej 7-osobowej z ekipą IKP. W 1946 oraz 1947 roku zdobyła mistrzostwo Polski w tej samej dyscyplinie, tym razem reprezentując Zryw.

Koszykówka

W koszykówce wyróżniała się dwukrotnie wicemistrzostwem Polski w 1930 oraz 1931 roku z ŁKS, a z IKP zdobyła tytuł mistrzyni Polski w 1939, a także wicemistrzostwo w latach 1934, 1936 i 1938 oraz brązowy medal w 1937. Po II wojnie światowej dołożyła mistrzostwo Polski w 1946 roku z TUR Łódź, a także dwa tytuły wicemistrza z Zrywem w 1947 i 1948 oraz brązowy medal w 1949 roku. W latach 1938-1948 zagrała w siedmiu meczach reprezentacji Polski seniorek, a w 1938 roku wywalczyła z drużyną brązowy medal mistrzostw Europy.

Lekka atletyka

Głażewska była także znakomitą lekkoatletką. Zdobyła dwa tytuły mistrzyni Polski: w sztafecie 4 x 100 m w 1938 oraz w rzucie dyskiem w 1939 roku. Dodatkowo w 1932 roku zdobyła wicemistrzostwo Polski w biegu przełajowym, a w 1933 roku zajęła trzecie miejsce w biegu na 800 m. W 1939 roku była w kadrze narodowej przygotowującej się do igrzysk olimpijskich zaplanowanych na 1940 rok, które ostatecznie się nie odbyły z powodu II wojny światowej.

Łyżwiarstwo szybkie

W tej dziedzinie sportu Głażewska odniosła sukcesy, stając się wielobojową mistrzynią Polski w latach 1949 i 1950, wygrywając nie tylko w klasyfikacji generalnej, ale również we wszystkich biegach indywidualnych (500, 1000, 1500 i 3000 m). Również w latach 1948 i 1953 zdobyła medale wicemistrzowskie (w 1948 roku wygrała bieg na 1000 m), a w 1952 i 1954 stała na podium zdobywając brązowe medale (w 1952 wygrała bieg na 3000 m). W 1950 roku ustanowiła rekordy Polski na 500 m (czas 55,0) i 1000 m (2:01,0), a podczas wielobojowych mistrzostw świata zajęła 17. miejsce.

Życie prywatne

Po zakończeniu swojej długoletniej kariery sportowej, Jadwiga Głażewska zmarła i została pochowana w Łodzi na cmentarzu Piaski-Retkińska przy ul. Retkińskiej.

Przypisy

  1. nekrolog, „Dziennik Popularny” (118), bc.wbp.lodz.pl, 28.05.1979 r. [dostęp 01.08.2024 r.]
  2. Stanisław Zaborniak: Z tradycji lekkoatletyki w Polsce w latach 1919–1939: Tom VI Udział lekkoatletów i lekkoatletek w międzynarodowej rywalizacji sportowej. Rzeszów: 2011 r., s. 321. ISBN 978-83-7338-663-1.

Oceń: Jadwiga Głażewska

Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:17