Jerzy Potz


Jerzy Andrzej Potz, urodzony 1 lutego 1953 roku w Łodzi, był znaną postacią w polskim hokeju na lodzie. Niestety, jego życie zakończyło się 27 stycznia 2000 roku we Frankfurcie nad Menem.

To niezwykle utalentowany hokeista, który miał zaszczyt reprezentować Polskę na arenie międzynarodowej jako czterokrotny olimpijczyk. Jego kariera olimpijska obejmowała cztery edycje: Sapporo w 1972 roku, Innsbruck w 1976 roku, Lake Placid w 1980 roku oraz Calgary w 1988 roku.

Jerzy Potz to postać, która zapisała się w historii polskiego sportu swoimi osiągnięciami oraz zaangażowaniem w rozwój hokeja w Polsce.

Początki

Już od najmłodszych lat, Jerzy Potz wykazywał wszechstronne zainteresowania sportowe. Pierwsze kroki stawiał na boisku piłkarskim, a również uczęszczał do łódzkiej Szkoły Podstawowej nr 46, która specjalizowała się w łyżwiarstwie figurowym.

W 1965 roku, młody Jerzy postanowił związać swoje dalsze losy ze sportem, podejmując treningi futbolowe w MKS Hala Sportowa Łódź, która znajdowała się w pobliżu jego miejsca zamieszkania. Jego decyzja o przejściu na hokej na lodzie przyszła pod wpływem zachęty wujka, Władysława Króla, który dostrzegł jego talent.

Jerzy znakomicie jeździł na łyżwach, co skłoniło go do spróbowania swoich sił w hokeju. Jego wzrost, który z biegiem czasu szybko postępował, sprawił jednak, że nie miał zbyt dużych szans na osiągnięcie znaczących sukcesów w figurowym łyżwiarstwie.

Kariera klubowa

Jerzy Potz to postać, która zapisała się na kartach historii polskiego hokeja, zaczynając swoją przygodę w 1969 roku, gdy miał zaledwie 16 lat. W tym właśnie roku dołączył do seniorskiej drużyny ŁKS Łódź. Jego debiut miał miejsce w momencie, gdy zespół był beniaminkiem hokejowej ekstraklasy, zdobywając promocję po wygranych barażach II-ligowych z drużyną Śląska Wrocław.

W trakcie 12 sezonów, które spędził w polskiej ekstraklasie, od 1969 do 1982 roku, Potz zdołał rozegrać imponującą liczbę 420 meczów, zdobywając przy tym 73 bramki. Łącznie, jego występy w zespole ŁKS sięgały około 1500 spotkań, co czyni go jednym z najbardziej wyróżniających się zawodników w historii klubu.

Po zakończeniu kariery w Polsce, Jerzy Potz postanowił spróbować swoich sił za granicą. Przeniósł się do Niemiec, gdzie w latach 1982-1989 grał dla Eintrachtu Frankfurt. W tym czasie przez cztery sezony występował w 2. Bundeslidze, a następnie przez kolejne trzy lata zagrał w 1. Bundeslidze. Jego umiejętności oraz charyzma szybko zdobyły sympatię lokalnej publiczności, co uczyniło go jednym z ulubieńców fanów.

Ostatnie etapy kariery dzielił między EC Bad Nauheim, gdzie grał w latach 1989-1991, a powrotem do Polski, gdzie z pewnością pozostawał osobą rozpoznawalną i cenioną w hokejowym świecie.

Kariera reprezentacyjna

W latach 1972–1989 Jerzy Potz miał zaszczyt wzięcia udziału w 191 oficjalnych meczach międzypaństwowych, które rozegrał w seniorskim zespole reprezentacyjnym Polski, a łączna liczba jego występów, uwzględniająca również mecze nieoficjalne, wyniosła 198.

Sportowiec był uczestnikiem zimowych igrzysk olimpijskich w Sapporo w 1972 roku, gdzie zajął 6. miejsce. Podobny wynik uzyskał podczas igrzysk w Innsbrucku w 1976 roku, również plasując się na 6. pozycji. Kolejnym jego występem były igrzyska w Lake Placid w 1980 roku, gdzie reprezentacja zajęła 7.-8. miejsce, a na igrzyskach w Calgary w 1988 roku Polacy zakończyli rywalizację na 10. miejscu.

Jerzy Potz zdobytą w trakcie swojej kariery międzynarodowej renomę potwierdza swoją obecnością na 11 mistrzostwach świata, w tym sześciu edycjach mistrzostw świata grupy A. Warto również podkreślić, że wielokrotnie pełnił rolę kapitana w polskiej reprezentacji.

Kariera trenerska

Po zakończeniu swojej kariery sportowej w latach 1991–1993, Jerzy Potz podjął wyzwanie trenerskie, obejmując stanowisko w niemieckim klubie EC Kassel, który występuje w drugiej lidze. Jego pierwsze kroki jako trener miały miejsce w zespole, gdzie miał okazję rozwijać swoje umiejętności. Następnie, w sezonie 1997/98 w lidze DEL, pełnił funkcję asystenta trenera Petera Obresy w drużynie Frankfurt Lions.

Życie prywatne

Jerzy Potz pochodził z rodziny, w której sport odgrywał znaczącą rolę. Jego rodzice, Czesław i Helena z Kasperskich, byli znani w środowisku sportowym, szczególnie Helena, będąca czołową koszykarką oraz hazenistką ŁKS Łódź.

W 1974 roku ukończył Liceum dla Pracujących nr II im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, a siedem lat później, w 1981 roku, zdobył wykształcenie na warszawskiej AWF. Uzyskał tytuł magistra wychowania fizycznego oraz uprawnienia do prowadzenia treningów hokeja na lodzie w klasie II.

W 1980 roku, 10 maja, poślubił Wiesławę Stańczykowską. Para doczekała się córki Patrycji, która przyszła na świat w 1983 roku w Republice Federalnej Niemiec. Niestety, los Jerzego potoczył się tragicznie, gdyż zmarł po długiej walce z rakiem we Frankfurcie nad Menem.

Po jego śmierci, ciało Jerzego zostało skremowane, a prochy złożone na cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi, gdzie spoczywa w spokoju.

Upamiętnienie

W 2008 roku, dzięki zaangażowaniu łódzkich dziennikarzy, jedna z ulic w Łodzi zyskała honorowe imię Jerzego Potza. Ulica ta, mieszcząca się w pobliżu hali hokejowej, łączy ulice Wólczańską oraz Stefanowskiego.

Od 2013 roku, każdego roku odbywa się międzynarodowy Memoriał Jerzego Potza, który jest hołdem dla jego osiągnięć oraz zasług w świecie sportu.

Przypisy

  1. Radosław Kozłowski: Niech marzenia się spełniają!. hokej.net, 29.04.2023 r. [dostęp 30.04.2023 r.]
  2. a b Jerzy Potz (1953-2000). olimpijski.pl. [dostęp 11.11.2022 r.]
  3. Jerzy Potz może być patronem ulicy. lodz.naszemiasto.pl, 20.12.2006 r. [dostęp 11.11.2022 r.]
  4. Zawodnik Jerzy Potz. hokej.net. [dostęp 05.08.2019 r.]
  5. Ulica Potza w Łodzi. lodz.naszemiasto.pl. [dostęp 05.08.2019 r.]
  6. I Memoriał Jerzego Potza. hokej.net. [dostęp 24.11.2017 r.]
  7. N Nachrichten über die Frankfurt Lions. lions-eishockey.de. [dostęp 24.11.2017 r.]
  8. Jerzy Potz nie żyje. archiwum.rp.pl, 28.01.2000 r. [dostęp 30.10.2020 r.]

Oceń: Jerzy Potz

Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:11