Józef Pisarski

---

Życiorys

Józef Pisarski przyszedł na świat w 1913 roku w Łodzi, w rodzinie o robotniczych korzeniach. Po zdobyciu podstawowej edukacji w 7-klasowej szkole powszechnej, rozpoczął swoją karierę zawodową jako praktykant w łódzkich Zakładach Ślusarsko-Mechanicznych Andrzejczaka.

W 1932 roku zdecydował się na przeprowadzkę do Warszawy, gdzie objął stanowisko tokarza w renomowanych Państwowych Zakładach Lotniczych (PZL). Po trzech latach, w 1935 roku, odbył służbę wojskową w 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej.

W 1937 roku przeszedł do cywila, zdobywając wykształcenie w Wieczorowych Kursach Szkoły Techniczno-Przemysłowej, co umożliwiło mu podjęcie pracy w Zakładach Bawełnianych L. Geyera w Łodzi.

Podczas wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, brał udział w wojnie obronnej. Został zmobilizowany w stopniu starszego strzelca drużyny ckm do 18 Pułku Piechoty. Niestety, w trakcie walk pod Hrubieszowem odniósł rany i dostał się do niewoli niemieckiej.

Jego losy kierowały go najpierw do obozu jenieckiego w Starogardzie, a później do pracy przymusowej w Prusach. W 1943 roku został wysłany do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, a następnie trafił do obozów w Fuldzie oraz Nowogardzie.

Po zakończeniu II wojny światowej, Józef Pisarski powrócił do Łodzi, gdzie podjął pracę jako ślusarz w Zakładach Bawełnianych L. Geyera.

Kariera sportowa

Józef Pisarski zyskał zainteresowanie sportem podczas swoich lat szkolnych, kiedy to rozpoczął grę w piłkę nożną, biorąc udział w amatorskich drużynach piłkarskich. W roku 1927 dołączył do łódzkiego Sokoła, który był regionalnym gniazdem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. To właśnie tam zaczął swoje pierwsze treningi bokserskie, które odbywały się pod czujnym okiem sokolskiego instruktora, Jana Gryca. Oprócz boksu, równocześnie odnosił sukcesy w biegach na średnim dystansie, do których także się angażował. W okresie międzywojennym miał okazję brać udział w biegach rozstawnych organizowanych przez „Kurier Łódzki”.

Kariera bokserska Józefa rozpoczęła się na poważnie, gdy zdobył swoje pierwsze bokserskie trofeum – wicemistrzostwo Łodzi w 1930 roku. W ciągu swojej kariery udało mu się zdobyć prestiżowe tytuły mistrza Polski aż trzy razy: w 1933 roku w wadze półśredniej, a następnie w wadze średniej w latach 1937 i 1938. Oprócz tego, w 1948 roku zdobył wicemistrzostwo w wadze średniej, oraz brązowy medal w tym samym roku (w tej samej wadze).

Pisarski reprezentował Polskę na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 roku, gdzie niestety przegrał swoją pierwszą walkę w wadze półśredniej. Jego umiejętności zostały jednak docenione na arenie międzynarodowej w 1939 roku, kiedy to wziął udział w mistrzostwach Europy w Dublinie, gdzie sięgnął po srebrny medal w wadze średniej. Został również desygnowany do reprezentacji na igrzyska olimpijskie w Helsinkach, które miały odbyć się w 1940 roku.

W ciągu swojej kariery walczył aż osiemnaście razy w barwach reprezentacji Polski, rozpoczynając w 1933 roku, a kończąc swój udział w 1948. Po zakończeniu kariery bokserskiej w 1953 roku, Piarskik skoncentrował się na działalności trenerskiej. Boksował głównie w łódzkich klubach, takich jak Sokół i KS Geyer, a po II wojnie światowej dołączył do Milicyjnego Klubu Sportowego oraz Łódzkiego Klubu Sportowego, w którego barwach zdobył drużynowe mistrzostwo Polski w boksie w sezonach 1946/47 oraz 1947/48. Nie omieszkał także dać się poznać w warszawskich klubach, takich jak Skoda i Okęcie.

Józef Pisarski spoczywa w części ewangelicko-augsburskiejStarego Cmentarza w Łodzi, gdzie jego osiągnięcia sportowe pozostają w pamięci wielu.

---

Oceń: Józef Pisarski

---