Stanisław Kazimierz Dawidczyński, znany powszechnie jako Paweł Dawidczyński, to postać o bogatym dorobku zarówno jako zawodnik, jak i trener. Urodził się 29 września 1944 roku w Łodzi, co czyni go ważnym przedstawicielem polskiego sportu.
Jego kariera piłkarska oraz osiągnięcia trenerskie są nie tylko świadectwem jego talentu, ale również pasji do sportu, który kształtował jego życie przez wiele lat.
Kariera klubowa
Stanisław Dawidczyński był wszechstronnym zawodnikiem, który w trakcie swojej bogatej kariery odgrywał różnorodne role na boisku. Jego umiejętności techniczne były widoczne na wielu pozycjach, w tym jako napastnik, pomocnik oraz obrońca stopera. W 1963 roku swoją znakomitą technikę zaprezentował na kursie trenerskim FIFA, który odbył się w Szwecji. Tam miał okazję dzielić czas z trenerem Kazimierzem Górskim oraz Wiesławem Korzeniowskim.
W 1962 roku Dawidczyński zdobył mistrzostwo Polski juniorów, grając w barwach swojego macierzystego klubu – ŁKS. Jego kariera w ŁKS trwała od 1954 do 1965 roku, podczas której zaliczył występy w ekstraklasie. Po zakończeniu gry w ŁKS, przeszedł do Cracovii, gdzie występował w latach 1965–1967, również w ekstraklasie. Następnie związany był z warszawską Gwardią, gdzie spędził lata 1967–1976, zaliczając 136 meczów w najwyższej klasie rozgrywkowej i zdobywając przy tym 6 bramek.
W latach 1976–1977 Dawidczyński zagrał w lidze amerykańskiej jako zawodnik Polish Eagles w Filadelfii oraz Apollo w Nowym Jorku. Po powrocie do Polski kontynuował grę w Polonezie Warszawa aż do 1984 roku, a swoją karierę zakończył w Finlandii, występując w Lappfjärd BK w latach 1985–1987, gdzie łączył grę na boisku z obowiązkami trenerskimi. Warto również zauważyć, że jako młody gracz z ŁKS brał udział w kilku spotkaniach reprezentacyjnych wśród juniorów.
Kariera trenerska
Stanisław Dawidczyński rozpoczął swoją edukację w obszarze wychowania fizycznego w malowniczym Krakowie. W 1969 roku ukończył Akademię Wychowania Fizycznego w Warszawie, zdobywając solidne fundamenty teoretyczne i praktyczne. Od 1984 roku może poszczycić się dyplomem trenera I klasy, co potwierdza jego wysoką kompetencję w dziedzinie treningu sportowego.
W latach 1988–1992 Dawidczyński pełnił rolę trenera Polonii Warszawa, która pod jego kierownictwem zdołała odzyskać status drużyny występującej w II lidze w 1991 roku. Jego długoletnia praca, trwająca cztery i pół roku, staje się klubowym rekordem na tym stanowisku.
W 1997 roku powrócił do Polonii, gdzie pełnił rolę asystenta trenera Włodzimierza Małowiejskiego. Jego doświadczenie nie ograniczało się jedynie do Polonii; prowadził również inne kluby warszawskie takie jak Hutnik, Ursus oraz Okęcie.
Dawidczyński dwukrotnie trenował zespół Stomilu Olsztyn. W swoim pierwszym okresie, w 1993 roku, kiedy klub występował w II lidze, wspólnie z Józefem Łobockim stworzył solidne fundamenty do awansu do ekstraklasy, a sukces ten dopełnił w rundzie wiosennej Bogusław Kaczmarek, który objął drużynę w momencie kiedy Dawidczyński już z niej odszedł. Powrócił jako trener oraz koordynator zespołu Stomilu w latach 2000–2001, kiedy to zespół grał w I lidze, przejmując zespół po zawirowaniach związanych z próbą zatrudnienia Zdzisława Podedwornego.
W 1998 roku Dawidczyński miał również zaszczyt współpracować z kadrą narodową Polski do lat 21. Od 1 lipca 2010 roku pełnił funkcję trenera drużyny rezerw Widzewa Łódź, kontynuując swoją bogatą karierę trenerską.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Piotr Pustelnik | Dorota Gburczyk | Roman Siedlecki | Bogusław Saganowski | Sebastian Przybyszewski | Ewa Ścieszko | Magdalena Jarecka | Mariusz Rybicki | Józef Pisarski | Piotr Suski | Janusz Darocha | Sebastian Batkowski | Longin Janeczek | Sylwia Jasińska | Piotr Bednarek | Janusz Kantorski | Paulina Urban | Jan Włodarczyk | Edward Miller (polski piłkarz) | Ryszard ŚcigalskiOceń: Stanisław Dawidczyński