Katedra w Łodzi, znana wcześniej jako kościół parafialny św. Stanisława Kostki, obchodzi w grudniu bieżącego roku swoje 112-lecie. Data otwarcia – 22 grudnia 1912 roku – to istotny moment w historii miasta. Historia powstania katedry łączy się z wieloma ważnymi wydarzeniami, jakie miały miejsce na początku XX wieku. W artykule zaprezentowana zostanie geneza oraz rozwój tego duchowego symbolu Łodzi.
Budowa kościoła rozpoczęła się w 1901 roku, a jej realizacją zajmował się ksiądz Wincenty Tymieniecki, który został skierowany do Łodzi przez metropolitę warszawskiego w 1909 roku. Kościół wzbudzał zainteresowanie nie tylko katolików, ale również przedstawicieli innych wyznań, co manifestowało się w formie wsparcia finansowego ze strony różnych wspólnot. Witraże, które ozdobiły nową świątynię, zostały ufundowane przez rodzinę żydowską oraz protestantów, co świadczy o integracyjnym charakterze przedsięwzięcia.
Choć pierwotnie kościół miał szansę na status katedry nowej diecezji, to marzenia te zrealizowały się dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Kluczowym momentem dla Łodzi okazała się wizyta nuncjusza apostolskiego Achillesa Rattiego, który później stał się papieżem Piusem XI. To dzięki jego staraniom 10 grudnia 1920 roku została powołana diecezja łódzka, a kościół św. Stanisława Kostki otrzymał rangę katedry. Pierwszym biskupem łódzkim w historii został ks. Wincenty Tymieniecki, który zainicjował organizację kuri, seminarium duchownego oraz kapituły katedralnej, a jego prace przy budowie katedry kontynuowane były w latach 20. XX wieku.
Źródło: Urząd Miasta Łódź
Oceń: 112 lat łódzkiej katedry – Historia powstania i rozwoju
Zobacz Także
