W Łodzi, na przestrzeni XIX wieku, zauważalny był problem związany z pijaństwem. Chałupnicza produkcja alkoholu, w tym popularnych trunków takich jak samogon i gołda, była odpowiedzią na rosnące zapotrzebowanie na tańsze napoje. Oprócz nielegalnego wytwarzania bimbru, rozwijały się również działalności zajmujące się pokątną sprzedażą tych alkoholi. Historia tych praktyk jest związana z dawnym życiem społecznym Łodzi, gdzie występowały zarówno bogactwo, jak i skrajna bieda.
Samogon, zwany również „bimbrem”, był produkowany w domowych warunkach przy użyciu prostych urządzeń destylacyjnych. Takie instalacje pozwalały na pozyskiwanie alkoholu z ziemniaków czy zboża. W społeczności łódzkiej istniała powszechna świadomość tego procederu, a widok dymu unoszącego się z budynków często wzbudzał podejrzenia o nielegalną produkcję trunków. Miejscowe legendy i wspomnienia podkreślają, jak istotny był to temat dla mieszkańców, zadając kłam mitom związanym z tym zjawiskiem.
Innym popularnym określeniem używanym w Łodzi była „gołda”, słowo, które doskonale wpasowało się w bałucki żargon. Przemiany w nawykach picia alkoholu oraz chałupnicza produkcja ganująca się w tamtym okresie to ważne elementy kulturowe regionu. Wyczuwalna była potrzeba dostosowania się mieszkańców do realiów życia w rozwijającej się aglomeracji, co przyniosło nie tylko zmiany w gospodarce, ale również miało wpływ na społeczne i kulturowe aspekty codzienności Łodzian.
Źródło: Urząd Miasta Łódź
Oceń: Chałupnicza produkcja alkoholu w Łodzi – historia samogonu i gołdy
Zobacz Także
