Podziemna katedra na Stokach to miejsce o bogatej i fascynującej historii, która rozpoczęła się 105 lat temu. W 1919 roku podjęto decyzję o wywłaszczeniu gruntów w Łodzi, co dało początek budowie zbiorników wody pitnej. Inżynier William Heerlein Lindley zainicjował projekt, który z czasem stał się kluczowym elementem infrastruktury miejskiej. Dzisiaj miejsce to jest synonimem polskiej inżynierii i determinacji w dążeniu do rozwoju Łodzi.
Wizjonerski pomysł budowy zbiorników na wzgórzu w Budach Stokowskich zrealizowano w trudnych warunkach finansowych. Inwestycja była obszerna, a jej przebieg niejednokrotnie napotykał na opóźnienia, co skutkowało tym, że robotnicy często pracowali w ograniczonym wymiarze godzin. Przełomowy moment nastąpił, gdy po latach pracy, murarze ukończyli prace w 1935 roku, a symboliczna ostatnia cegła została wmurowana przez ówczesnego wiceprezydenta Łodzi, Mikołaja Godlewskiego.
Podziemna katedra, znana dziś na całym świecie, została zaprojektowana na planie kwadratów i charakteryzuje się imponującą strukturą z kolumnami i kopułami, co nadaje jej wyjątkowy charakter przypominający katedry średniowieczne. Regularnie dostarcza wodę z głębinowych studni oraz z ujęcia w Tomaszowie Mazowieckim. Obecnie to miejsce cieszy się dużym zainteresowaniem, nie tylko ze względu na swoją użyteczność, ale również jako historyczny zabytek inżynieryjny, który stanowi ważny element dziedzictwa narodowego i lokalnej kultury Łodzi.
Źródło: Urząd Miasta Łódź
Oceń: Historia podziemnej katedry na Stokach
Zobacz Także
