Postać Ślepego Maksa, czyli Menachema Bornsztajna, to jedna z najbardziej fascynujących legend Łodzi. Urodził się 15 stycznia 1890 roku w Łęczycy, w biednej żydowskiej rodzinie. Jego życiorys pełen zwrotów akcji ilustruje, jak z żebraka stał się potężnym gangsterem, dominującym w przestępczym świecie Bałut. Historia ta obejmuje nie tylko jego działalność przestępczą, ale także sukcesy, a także dramatyczne wydarzenia, które ukształtowały jego życie.
Menachem Bornsztajn przeniósł się z rodziną na Bałuty, gdzie rozpoczął życie na ulicy jako żebrak. Zauważył go Natan Ksiądz, znany paser, który zwerbował go do swojego gangu. Bornsztajn zyskał przydomek „Ślepy Maks” w wyniku dramatycznych okoliczności, które miały miejsce już w jego dorosłym życiu. W wyniku konfrontacji z policjantem, który był odpowiedzialny za śmierć jego ojca, Maks stracił jedno oko, co przyczyniło się do jego złowrogiej legendy.
Po zawarciu małżeństwa z Gołdą Goldberg, córką konkurenta, Maks zdobył kontrolę nad przestępczym światem Bałut, a także angażował się w działalność społeczną. W 1928 roku założył stowarzyszenie „Bratnia Pomoc”, które miało na celu wsparcie ubogiej ludności żydowskiej. Jego kariera przestępcza nie była wolna od skandali – w 1929 roku po zabójstwie rywala został uniewinniony, jednak jego nazwisko było wielokrotnie związane z różnymi przestępstwami, co zakończyło się skazaniem na kilkuletnią karę więzienia w 1935 roku.
Wizyta w Kazachstanie w czasie II wojny światowej nie zakończyła jego działalności. Po wojnie powrócił do Łodzi, gdzie prowadził różne działalności, w tym handel złotem i dolarami. Ślepy Maks zmarł 18 maja 1960 roku w Łodzi, a jego historia nie przestała fascynować. O jego życiu i działalności powstało kilka książek, spektakli i dokumentów, które przypominają o jednej z najbardziej kontrowersyjnych postaci łódzkiego półświatka.
Źródło: Urząd Miasta Łódź
Oceń: Historia Ślepego Maksa: Od żebraka do bossa przestępczego światka Bałut
Zobacz Także
