W Łodzi słowo „stalunek” miało szczególne znaczenie, gdyż odzwierciedlało proces zamawiania odzieży i obuwia, które w dawnych czasach były tworzone na indywidualne zamówienie. Funkcjonowanie tego terminu w powszechnym użyciu pokazuje, jak ściśle związana była ta kwestia z rzemieślniczym podejściem do mody. W czasach przedmasowej produkcji, stalunki i obstalunki stanowiły podstawę działalności wielu zakładów krawieckich oraz szewskich w mieście.
W dawnych czasach, kiedy w Łodzi dominowała rzemieślnicza produkcja, stalunek był nie tylko zamówieniem, ale również gwarancją pracy i dochodu dla wielu lokalnych rzemieślników. Szewcy łódzcy chwalili sobie ten system, ponieważ zapewniał im stałe zlecenia. Przeżywały wówczas okres świetności małe zakłady oraz warsztaty, które wytwarzały odzież dostosowaną do indywidualnych potrzeb klientów. Ludzie nie kupowali gotowych, masowych produktów, a zamiast tego decydowali się na szycie na miarę, co stało się charakterystyczną cechą tamtej epoki.
Oprócz stalunku, w Łodzi popularne było również słowo „obstalunek”, które odnosiło się do zamówienia w branży krawieckiej czy futrzarskiej. Do lat 70. XX wieku mieszkańcy musieli często korzystać z usług krawieckich, aby zdobyć modne elementy garderoby, jak np. szerokie spodnie. Proces tworzenia odzieży wymagał zaangażowania – od wyboru fasonu z magazynów mody, przez pomiar, aż po przymiarki. Dawne zwyczaje oraz rzemieślnicza tradycja stawiają Łódź w wyjątkowej pozycji jako miejsca, gdzie indywidualizm i jakość miały kluczowe znaczenie w codziennym życiu mieszkańców.
Źródło: Urząd Miasta Łódź
Oceń: Historia „stalunku” w Łodzi – kluczowy element lokalnej kultury rzemieślniczej
Zobacz Także
