W Łodzi ogłoszono lokaut, co oznacza całkowite zamknięcie kilku fabryk, w tym czołowych zakładów przemysłowych. Decyzja ta wynikała z obaw dotyczących destabilizacji oraz żądań płacowych i socjalnych ze strony pracowników. W wyniku lokautu pozbawiono pracy około 25 tysięcy osób, co skutkowało trudną sytuacją życiową przeszło 100 tysięcy ludzi.
Wydarzenia związane z lokautem zaczęły się w grudniu 1906 roku, kiedy to fabrykanci postanowili podjąć drastyczne kroki w związku z rosnącymi napięciami w relacjach z robotnikami. W jednym z zakładów, fabryce Poznańskiego, doszło do brutalnych interakcji między robotnikami a strażnikami, co tylko zaostrzyło konflikt. Dyrekcja fabryki postawiła ultimatum swoim pracownikom, wymagając przeprosin oraz usunięcia szczególnie „niezdyscyplinowanych” robotników.
Pomimo presji ze strony fabrykantów, pracownicy stanowczo odmówili spełnienia postawionych warunków. W odpowiedzi na ten opór czołowi fabrykanci zdecydowali się na dalsze rozszerzenie lokautu, co doprowadziło do zamknięcia sześciu zakładów. Negocjacje ze stroną pracowniczą nie przyniosły rezultatów, a sytuacja społeczna stała się coraz bardziej napięta. Po trzy miesiącach protestów niektóre rodziny były zmuszone zaakceptować trudne warunki powrotu do pracy, co miało miejsce na początku kwietnia 1907 roku, kiedy to fabryki ponownie wznowiły działalność.
Źródło: Urząd Miasta Łódź
Oceń: Trudny czas lokautu w Łodzi: Zamknięcie zakładów przez fabrykantów
Zobacz Także
