Bolesław Banaś

Sport i rekreacja

Bolesław Banaś, który przyszedł na świat 17 marca 1912 roku w Łodzi i zmarł 24 września 1991 roku w tym samym mieście, to postać o niezwykle bogatej biografii. Był nie tylko wybitnym ekonomistą, ale również utalentowanym szermierzem, sędzią, a także znanym działaczem sportowym. W 1948 roku miał zaszczyt reprezentować Polskę jako olimpijczyk na igrzyskach w Londynie.

Banaś był mocno związany z łódzkimi klubami szermierczymi, w tym ŁKS Łódź, ZZK Łódź oraz AZS Łódź. Jego wkład w rozwój sportu był nieoceniony, zwłaszcza w roli prezesa Łódzkiego Okręgowego Związku Szermierczego, którym zarządzał w latach 1951–1985.

Jako sędzia, Banaś brał udział w Mistrzostwach Świata szermierzy w latach 1953–1978, zdobywając uznanie w środowisku międzynarodowym. Jego pasja do szermierki i zaangażowanie w świat sportu pozostawiły trwały ślad w historii polskiego sportu.

Życiorys

Bolesław Banaś przyszedł na świat w rodzinie robotniczej w Łodzi. Jego matka, Anna, pochodziła z rodziny Zagórskich. Ukończył Państwową Szkołę Handlową Męską, która znajdowała się przy ulicy Księży Młyn w Łodzi w roku 1932. W latach 1933-1939 pełnił funkcję urzędnika w Urzędzie Wojewódzkim w Łodzi.

Był on kandydatem do kadry narodowej na Olimpiadę, która miała się odbyć w Helsinkach w 1940 roku. W okresie okupacji niemieckiej podjął pracę jako księgowy w firmie E. Heine. Niestety, został aresztowany na początku 1942 roku, a we wrześniu 1944 roku trafił do więzienia na Radogoszczu, skąd 5 października 1944 roku został deportowany do obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. W 1945 roku, w trakcie marszu śmierci, został ewakuowany na zachód i tam, w środkowych Niemczech, został uwolniony przez amerykańskich żołnierzy.

Po wojnie Banaś powrócił do Łodzi w końcu 1945 roku i pracował w łódzkiej spółdzielczości aż do przejścia na emeryturę. Został prezesem zarządu Spółdzielni Pracy Introligator. Jego życie zakończyło się, gdy został pochowany na cmentarzu przy ulicy Ogrodowej w Łodzi.

Kariera sportowa

Jego przygoda ze sportem rozpoczęła się w szkole średniej, gdzie zajął się siatkówką, zdobywając wraz z drużyną Absolwentów Łódź srebrny medal w mistrzostwach Polski w 1930 roku. Szybko jednak związał się na stałe z szermierką, w której odniósł największe sukcesy. Rozpoczął karierę szermierczą w uczniowskiej grupie Wojskowego Klubu Sportowego DOK IV-Łódź (Dowództwa Okręgu Korpusu IV w Łodzi), gdzie przeszedł wstępne szkolenie i treningi.

Następnie zaczął współpracować z Policyjnym Klubem Sportowym w Łodzi, z którym odnosił liczne zwycięstwa w mistrzostwach Łodzi we florecie, szabli oraz szpadzie przed wybuchem II wojny światowej. Swoje osiągnięcia rozszerzył również o tytuły mistrza Polski we florecie oraz szpadzie.

Dzięki tym znaczącym sukcesom sportowym, Bolesław Banaś został powołany do reprezentacji Polski w szermierce na XII Letnie Igrzyska Olimpijskie, które miały się odbyć w 1940 roku w Helsinkach. Ślubowanie złożył 16 maja 1939 roku w siedzibie YMCA w Łodzi.

Jego osiągnięcia w szermierce obejmowały:

  • 1936: 1. miejsce w Mistrzostwach Polski we florecie indywidualnie,
  • 1938: 1. miejsce w Mistrzostwach Polski we florecie indywidualnie,
  • 1939: 1. miejsce w Mistrzostwach Polski w szpadzie indywidualnie,
  • 1946: 1. miejsce w Mistrzostwach Polski we florecie indywidualnie,
  • 1946: 1. miejsce w Mistrzostwach Polski w szpadzie indywidualnie,
  • 1947: 1. miejsce w Mistrzostwach Polski we florecie indywidualnie.

Przypisy

  1. a b Bogusz Andrzej, Bolesław Banaś, olimpijczyk (1912–1991); [w:] "Gazeta Wyborcza-Łódź", 08.11.2004 r., s. 8.
  2. Bolesław Banaś. pkol.pl. [dostęp 17.02.2014 r.]
  3. "Księga ewidencyjna łaźni więzienia radogoskiego"; [w:] zbiory Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, sygn. A - 4565, karta 123.
  4. Narodowe Arch. Cyfrowe, sygn. 1–M–889–2.

Oceń: Bolesław Banaś

★★★★★
Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:8