Barbara Hinda Beatus, urodzona 14 czerwca 1906 roku w Łodzi, była znaczącą postacią w polskim dziennikarstwie. Przez wiele lat swojego życia aktywnie przyczyniała się do rozwoju mediów w Polsce. Jej dorobek zawodowy jest świadectwem nie tylko talentu, lecz także niezłomnej determinacji.
Zmarła w 2002 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiej prasy, szczególnie w kontekście dziennikarzy pochodzenia żydowskiego, którzy zmieniali oblicze współczesnych mediów.
Życiorys
Barbara Beatus, robotnica-pończoszarka oraz komunistyczna działaczka, była istotną postacią w historii Polski. Należała do Komunistycznej Partii Polski i przed wybuchem II wojny światowej była przetrzymywana w więzieniu przez cztery lata z powodu swojej działalności politycznej. W trakcie II wojny światowej, podczas pobytu w getcie łódzkim, aktywnie angażowała się w działalność antyfaszystowską. Była jedną z współzałożycielek Organizacji Antyfaszystowskiej – Lewicy Związkowej, a w 1942 roku objęła kierownictwo tej organizacji, zastępując Zulę Pacanowską.
Beatus skupiła swoje działania na sabotowaniu prac na rzecz okupantów, podnoszeniu norm pracy oraz organizowaniu strajków. Współpracowała także z organizacjami takimi jak Bund i Poalej Syjon w Komisji Międzyzwiązkowej. Niestety, po jakimś czasie, jej działania zaowocowały aresztowaniem i przetrzymywaniem w obozach koncentracyjnych: Bergen-Belsen oraz Magdeburgu.
Po zakończeniu II wojny światowej Barbara powróciła do Łodzi. Jej działalność dziennikarska obejmowała pracę w „Głosie Robotniczym”, gdzie pełniła funkcję korespondentki w działach partyjnym i fabrycznym, a od 1949 roku była zastępczynią redaktora naczelnego tegoż czasopisma. W międzyczasie pełniła również obowiązki sekretarza w Podstawowej Organizacji Partyjnej redakcji. Ukończyła także kursy w Centralnej Szkole Partyjnej w Warszawie, co przyczyniło się do jej wszechstronności zawodowej.
Barbara Beatus zmarła i została pochowana na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie (kw. 2a, rz. 10, grób 6). Jej życie zostało uwiecznione w biografii opublikowanej w 2010 roku, napisanej przez Ewę Zysman, zatytułowanej „Barbara Beatus i jej „obozowa rodzina”.
Odznaczenia
Barbara Beatus została uhonorowana licznymi odznaczeniami za swoją działalność na rzecz pokoju oraz społeczności lokalnych. W szczególności jej wkład został doceniony w następujący sposób:
- srebrny Krzyż Zasługi (1951) – przyznany za istotne zasługi w organizacji II Światowego Kongresu Obrońców Pokoju,
- medal 10-lecia Polski Ludowej (1955),
- honorowa odznaka Miasta Łodzi.
Przypisy
- a b c EwaE. Zysman EwaE., Barbara Beatus i Jej „obozowa Rodzina”, Polish-Jewish Heritage Foundation of Canada, 2010, ISBN 978-0-9783014-3-9 [dostęp 16.09.2023 r.]
- a b Akta personalne funkcjonariusza SB: Barbara Beatus [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 08.09.2023 r.]
- MarianM. Turski MarianM., Wspomnienie o likwidacji getta łódzkiego, „Zagłada Żydów. Studia i Materiały” (16 w przygotowaniu), 2020, DOI: 10.32927/ZZSiM.641, ISSN 2657-3571 [dostęp 08.09.2023 r.]
- IreneuszI. Kampinowski IreneuszI., Szlakiem pamięci, wyd. 5, 2022, s. 34.
- a b c d e GrzegorzG. Mnich GrzegorzG., Środowisko dziennikarskie w Łodzi w latach 1949–1956, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica”, 2013 (pol.).
- Barbara Beatus [online], cemetery.jewish.org.pl [dostęp 15.09.2023 r.]
- Organizacja Antyfaszystowska | Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 15.09.2023 r.]
- Nadanie odznaczeń państwowych. – Prawo.pl [online], www.prawo.pl [dostęp 15.09.2023 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Tomasz Orlicz | Jan Targowski (dziennikarz) | Jacek Paśnik | Małgorzata Tomaszewska | Stanisław Kosicki (cenzor) | Wiesław Bek | Michał Fajbusiewicz | Wacław Górnicki | Zusje | Ludwik Abkin | Marcin Wolski | Przemysław Iwańczyk | Stefan Litauer | Magdalena Michalak | Sandra Kubicka | Leszek Perth | Anna Iżykowska-Mironowicz | Cwi Szner | Janusz Garlicki | Monika SawickaOceń: Barbara Beatus