Stefan Litauer to postać o niezwykle interesującej historii, związana z polskim dziennikarstwem oraz dyplomacją. Urodził się 31 maja 1892 roku w Łodzi, a swoje życie zakończył 23 kwietnia 1959 roku w Londynie.
W trakcie swojej kariery, Litauer pełnił ważne funkcje, w tym stanowisko radcy prasowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Jego zaangażowanie w media zaowocowało później objęciem pozycji dyrektora Polskiej Agencji Telegraficznej, gdzie miał istotny wpływ na kształtowanie przekazu informacyjnego w Polsce.
Co więcej, istnieją spekulacje dotyczące jego współpracy z wywiadem sowieckim, co czyni jego postać jeszcze bardziej fascynującą i kończy się na interesującym etapie historii Polski. Warto zgłębić tę tematykę, aby lepiej zrozumieć jego wpływ na ówczesne wydarzenia.
Życiorys
Stefan Litauer, urodzony w Łodzi, był synem Izydora (1857-194) oraz Emilii z domu Litauer (1862-1917). Pochodził z zamożnej żydowskiej rodziny kupieckiej. Po ukończeniu średniej szkoły w Berlinie, kontynuował studia na kierunkach związanych z historią i prawem na renomowanych uniwersytetach w Heidelbergu, Paryżu oraz Erlangen.
Do 1932 roku pełnił funkcję radcy Ministerstwa Spraw Zagranicznych, zajmując się sprawami prasowymi i był zastępcą naczelnika wydziału prasowego tego ministerstwa. Jego kariera w MSZ zakończyła się, gdy po objęciu stanowiska szefa Biura Personalnego przez Wiktora Drymmera, został zwolniony. Otrzymał to stanowisko z powodu rzekomego dezinformowania zagranicznych dziennikarzy na temat polskiej polityki zagranicznej.
Po odejściu z ministerstwa został korespondentem Polskiej Agencji Telegraficznej w Londynie, a w kwietniu 1944 roku objął stanowisko dyrektora Agencji. Niestety, również tego stanowiska się pozbył, tym razem ze względu na oskarżenia o dezinformację i działania szkodzące państwu polskiemu. Ponadto był przewodniczącym londyńskiego Foreign Press Association.
W 1945 roku powrócił do kraju i związał się na nowo z Ministerstwem Spraw Zagranicznych, gdzie pracował na różnych stanowiskach. Od 1949 roku był także zatrudniony w PISM, a do tego wykładał w Studium Dziennikarstwa Akademii Nauk Politycznych. Po 1956 roku, wrócił do Londynu jako korespondent Polskiego Radia.
Zmarł z powodu zawału serca w windzie w Izbie Gmin w Londynie, gdzie pełnił funkcje korespondenta „Życia Warszawy”. Warto dodać, że Litauer był także członkiem Wielkiego Wschodu Francji. Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B2-13-10).
Wybrane publikacje
Stefan Litauer jest znanym autorem, którego prace były wydawane w różnych czasach. Jego wybrane publikacje obejmują:
- „Zmierzch Londynu”, Warszawa: Czytelnik 1945,
- Dobrzy Niemcy w czasie drugiej wojny światowej, Warszawa: Reflektorem po Świecie, 1948.
Przypisy
- StanisławS. Mackiewicz, JanJ. Sadkiewicz, Lata nadziei: 17.09.1939 r. - 05.07.1945 r, Pisma wybrane / Stanisław Cat-Mackiewicz; wybór i oprac. Jan Sadkiewicz, Kraków: Towarzystwo Wydawców i Autorów Prac Naukowych Universitas, 2012, ISBN 978-83-242-1722-9 [dostęp 21.09.2023 r.]
- Wiktor Drymmer, Wspomnienia, Zeszyty Historyczne, Paryż 1975, s. 84.
- SĘP, Forpoczty masonerii w Polsce, Myśl Narodowa 1933 nr 30, s. 343.
- Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- M.P. z 1954 r. nr 98, poz. 1160.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Przemysław Iwańczyk | Marcin Wolski | Barbara Beatus | Tomasz Orlicz | Jan Targowski (dziennikarz) | Jacek Paśnik | Małgorzata Tomaszewska | Stanisław Kosicki (cenzor) | Wiesław Bek | Michał Fajbusiewicz | Magdalena Michalak | Sandra Kubicka | Leszek Perth | Anna Iżykowska-Mironowicz | Cwi Szner | Janusz Garlicki | Monika Sawicka | Eugeniusz Warmiński | Zdzisław Szczepaniak | Kazimierz KorcelliOceń: Stefan Litauer