Zdzisław Szczepaniak


Zdzisław Szczepan Szczepaniak to znana postać polskiego dziennikarstwa i literatury. Urodził się 19 sierpnia 1941 roku w Łodzi, gdzie rozpoczęła się jego fascynująca droga życiowa.

Jako dziennikarz, zdobył uznanie dzięki swojej przenikliwości oraz umiejętności przedstawiania rzeczywistości w sposób wciągający i ciekawy. Równocześnie jest też pisarzem, który dzieli się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami w formie literackiej.

Poza tym, Zdzisław Szczepaniak jest także podróżnikiem i żeglarzem, co wskazuje na jego zamiłowanie do eksploracji i odkrywania nowych miejsc. Jego życie jest przykładem pasji, zaangażowania i wszechstronnych talentów.

Życiorys

Rozpoczął swoją karierę jako dziennikarz w lipcu 1962 roku w „Dzienniku Łódzkim”, gdzie zajmował się najpierw działem wojewódzkim, a później przeszedł do pracy w działach miejskim, ekonomicznym oraz społecznym. Jego działalność obejmowała również współpracę z redakcją sportową. W latach 1975–1981 pełnił rolę kierownika działu kulturalnego. W tym czasie stał się członkiem NSZZ „Solidarność”. Jednakże, 13 grudnia 1981 roku został zwolniony z pracy i podjął działalność związaną z kolportowaniem prasy podziemnej oraz pisał wiersze. W roku 1982 został internowany w Ośrodku Odosobnienia w Łowiczu, a później w Szpitalu Miejskim w tym samym mieście w związku z prowadzoną głodówką protestacyjną.

Powodem internowania była jego „destrukcyjna działalność w środowisku łódzkich dziennikarzy w warunkach stanu wojennego”, która obejmowała uczestnictwo w nielegalnych zgromadzeniach oraz podejrzenie o redagowanie wrogich anonimów i ulotek. Po opuszczeniu ośrodka sprzedawał swoje książki na Czerwonym Rynku w Łodzi. Następnie rozpoczął współpracę z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi, gdzie pisał komentarze do filmów edukacyjnych oraz pełnił różne funkcje, takie jak czytanie listów dialogowych i występowanie jako statysta. Od 1990 roku pracował w „Głosie Porannym”, a w 1991 roku powrócił do „Dziennika Łódzkiego”, gdzie objął stanowisko kierownika działu kulturalnego. W okresie od 22.03 do 31.05.1992 roku był redaktorem naczelnym gazety, jednak po tym czasie postanowił odejść z pracy. W 1998 roku znów powrócił do dziennikarstwa, wznowiwszy pracę w tym samym piśmie.

Jest autorem wielu książek, audycji radiowych oraz scenariuszy filmowych, a także członkiem Związku Podhalan.

Podróże

Posiada tytuł jachtowego sternika morskiego i ukończył ponad 40 tysięcy mil morskich, płynąc po wodach Bałtyku, Morza Północnego, Śródziemnego, Karaibskiego, Atlantyku oraz Antarktycznego Oceanu Południowego. Jego morskie wojaże odbywały się na wielu jachtach harcerskich, w tym: „Aldis”, „Odkrywca”, „Zawisza Czarny”, „Elbereth” oraz „Venator”. Brał udział w wyprawie jachtu „Pogoria” do polskiej bazy polarnej na Antarktydzie oraz w rejsie dookoła świata na łodzi „Stomil”. Udało mu się także odwiedzić m.in. Trójkąt Bermudzki, Nowy Jork i Jemen, a swoje doświadczenia zawarł w reportażach takich jak: Przygodzie na imię „Pogoria”, Bigos tropików, Dziewczyna z Trogiru oraz Z wiatrem i pod wiatr.

Życie prywatne

Jego rodzicami są Stefan i Marianna Szczepaniak.

Filmografia

Filmografia Zdzisława Szczepaniaka obejmuje szereg interesujących projektów, w których brał udział jako komentator, narrator, aktor oraz współpracownik produkcyjny.

  • 1976: „Sarenka – komentarz”,
  • 1983: „O Zagabku który złowił księżyc” – komentarz,
  • 1984: „Samoleczenie bioemanacyjnym sprzężeniem z mózgiem” – komentarz,
  • 1986: „Tajne nauczanie” – komentarz,
  • 1986: „Słowiański świt. początki polski” – narrator,
  • 1990: „Pogrzeb kartofla” – obsada aktorska,
  • 1994–1997: „Rody fabrykanckie” – narrator,
  • 1997: „Heweliusz” – obsada aktorska,
  • 2000: „Nietoperze” – komentarz,
  • 2002: „Stefan Pogonowski” – współpraca produkcyjna,
  • 2002: „Powrót łososia” – komentarz,
  • 2002: „Cmentarz Orląt” – współpraca produkcyjna,
  • 2003: „Woliński Park Narodowy” – komentarz,
  • 2003: „Święto Wojska Polskiego. Historia i tradycje” – współpraca produkcyjna,
  • 2006: „Gniewosz plamisty” – komentarz,
  • 2009: „Nekropolis. Łódzkie trójprzymierze cieni…” – komentarz, narrator,
  • 2013: „Perskie ocalenie” – lektor.

Publikacje

Oto zestawienie publikacji autorstwa Zdzisława Szczepaniaka, które obejmuje różnorodne tematy i gatunki literackie. Każda z książek wnosi coś unikalnego do polskiej literatury:

  • „Przygodzie na imię „Pogoria”, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, ISBN 978-83-03-00410-9,
  • Abecadło w morze wpadło, Wydawnictwo Łódzkie, 1987, ISBN 978-83-218-0618,
  • Recepta na nudę, Wydawnictwo Toporzeł, 1991,
  • Bigos tropików, Klio, 1997,
  • Dziewczyna z Trogiru i inne opowiadania, Piątek Trzynastego, 2005, ISBN 978-83-7415-065-1,
  • Szczepaniak Z., Z wiatrem… i pod wiatr, Agencja Wydawnicza Agar, 2007, ISBN 978-83-86567-55-3,
  • Z wiatrem… i pod wiatr, Agencja Wydawnicza Agar, 2007, ISBN 978-83-86567-55-3,
  • „Podziemne ptaki…”, Regionalna Izba Gospodarcza, 2009,
  • Na progu nadziei…, Ryszard Szczepaniak, 2011, ISBN 978-83-932803-0-8,
  • Na łasce X Muzy, Wydawnictwo „Literatura”, 2011, ISBN 978-83-7672-106-4,
  • Człowiek z epoki więzień, Narodowe Centrum Kultury, 2013, ISBN 978-83-63631-45-1,
  • Łódź – śladami ludzi i zdarzeń: reportaże z lat 1960–2010, Łódź: Wydawnictwo Literatura, 2013, ISBN 978-83-7672-266-5 (współautorzy: Małgorzata Golicka-Jabłońska, Jacek Indelak, Paweł Patora, Gustaw Romanowski),
  • „Za każdy kamień twój…”, Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, 2014, ISBN 978-83-85925-70-5,
  • Z pasatem w żaglach, Wydawnictwo Kontekst, 2015, ISBN 978-83-62564-93-4,
  • Historia nie umiera, Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, 2019, ISBN 978-83-85925-82-8.

Mamy nadzieję, że ta lista inspirowania do czerpania z dorobku Zdzisława Szczepaniaka, który poprzez swoją twórczość wzbogaca polski krajobraz literacki.

Wyróżnienia

Wśród licznych osiągnięć Zdzisława Szczepaniaka można wymienić kilka znaczących wyróżnień, które potwierdzają jego zaangażowanie i wpływ w dziedzinie literatury oraz działalności społecznej.

  • nominacja do nagrody im. kapitana Leonida Teligi w roku 2008 za książkę Z wiatrem i pod wiatr,
  • Złota Honorowa Odznaka Stowarzyszenia Księgarzy Polskich,
  • tytuł „Kawalera Komandorii Łódzkiej” nadany przez Ligę Morską,
  • certyfikat „Zasłużonego wolontariusza morza”.

Przypisy

  1. a b c d Człowiek z epoki więzień, czyli „wywiad-rzeka” z Rżewskim [online], Kalejdoskop kulturalny regionu łódzkiego [dostęp 21.01.2024 r.]
  2. Zdzisław Szczepaniak [online], FilmPolski [dostęp 21.01.2024 r.]
  3. a b c d Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 18.01.2024 r.]
  4. Polskie, Szczepaniak Zdzisław Szczepan [online], Polskie miesiące [dostęp 18.01.2024 r.]
  5. a b c d e f AnnaA. Gronczewska AnnaA., Zdzisław Szczepaniak: Dziennikarzem zostanę do końca moich dni! [WYWIAD], [w:] Dziennik Łódzki [online], 13.04.2014 r.
  6. a b c d e Zdzisław Szczepaniak, Wydawnictwo Kontekst, Poznań 2014 r.
  7. Studia medioznawcze, Instytut Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2006 r. [dostęp 18.01.2024 r.]

Oceń: Zdzisław Szczepaniak

Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:19