Marek Barański (dziennikarz)

---

Życiorys

W 1971 roku Marek Barański ukończył Wydział Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Początkowo pracował w Zakładzie Kryminalistyki Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej, jednak jego kariera zawodowa na dobre ruszyła w Polskim Radiu, gdzie pracował od 1972 do 1982 roku, pełniąc m.in. rolę kierownika Radia Kierowców. Następnie związał się z Telewizją Polską. W okresie stanu wojennego zajął stanowisko, w którym prezentował felietony, w których otwarcie popierał ówczesne władze oraz krytykował opozycję.

Po roku 1989 Barański kontynuował swoją karierę dziennikarską w „Trybunie”, a w 1990 roku był jednym z współzałożycieli tygodnika „Nie”, w którego redakcji objął funkcję zastępcy redaktora naczelnego. W sierpniu 2004 roku objął fotel redaktora naczelnego „Trybuny”, pełniąc tę rolę do 28 lutego 2005 roku.

Dziennikarz był ściśle powiązany z Leszkiem Millerem, co manifestował w publikacjach na łamach „Trybuny”. W ramach tej współpracy miał okazję towarzyszyć premierowi z SLD podczas wizyty w USA. Po publikacji kontrowersyjnej listy Wildsteina, Barański zarzucił, że znajdują się na niej nazwiska agentów służb tajnych RP, którzy wciąż pozostawali w czynnej służbie.

W 2004 roku Konstanty Miodowicz w trakcie przesłuchania Wiesława Kaczmarka przez sejmową Komisję śledczą oskarżył Barańskiego o przynależność do „grupy hakowej”, która miała działać na zlecenie Millera w ramach SLD. Po jego odejściu z „Trybuny” nowym redaktorem naczelnym został Wiesław Dębski. Jednak Barański powrócił do redakcji w 2006 roku, ponownie obejmując stanowisko redaktora naczelnego, a później został zastępcą redaktora naczelnego „Faktów i Mitów”.

Książki

Oto lista książek autorstwa Marka Barańskiego, które zyskały uznanie wśród czytelników oraz krytyków literackich:

• DT Tajemnice, Polska Oficyna Wydawnicza BGW, 1991, ISBN 83-7066-027-4,
• Nogi Pana Boga, Oficyna Wydawnicza Keep Smiling Warszawa, 2010, ISBN 978-83-930294-0-2.

---

Oceń: Marek Barański (dziennikarz)

---