Wanda Sieradzka de Ruig

Wanda była autorką licznych utworów muzycznych, w tym popularnego przeboju "Nie płacz kiedy odjadę", który skomponowała dla włoskiego artysty Marino Mariniego podczas jego koncertów w Polsce. Wyróżniały się także jej piosenki, takie jak "Nie mów nic", wykonywana przez legendarny zespół Czerwone Gitary, jak również tłumaczenie "Where Have All the Flowers Gone?", znane z repertuaru Sławy Przybylskiej. Inne jej znane prace to "Dolina w kwiatach", "Ballada o Suliko" oraz "Róża była czerwona". Była aktywnym członkiem Związku Polskich Autorów i Kompozytorów.

Posiadała wykształcenie zdobyte w Institut d'études françaises de Touraine we Francji. W czasie II wojny światowej pełniła rolę łączniczki w wydziale prasowo-wydawniczym VI oddziału Sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej. Po wojnie, już w 1945 roku, zadebiutowała jako poetka w szwajcarskim polskim tygodniku "Za naszą i waszą wolność". Po roku 1950 rozpoczęła pracę jako dziennikarka, natomiast w latach 1960-1988 była aktywna w Redakcji Programów Rozrywkowych Telewizji Polskiej. Prowadziła własny program telewizyjny zatytułowany "Zza wachlarza pani Wandy".

Od 1986 roku mieszkała w Aerdenhout z mężem Johanesem A. de Ruig, z którym dzieliła życie aż do jego śmierci w 2000 roku. Po jego odejściu aktywnie uczestniczyła w życiu kulturalnym polonii w Holandii, pełniąc rolę redaktorki kwartalnika "Scena Polska", który wychodził od 1992 roku, oraz działając w Stowarzyszeniu Scena Polska w Holandii, organizacji odpowiedzialnej za wydawanie tego kwartalnika. Jeszcze w 2006 roku, niemal do końca swojego życia, tworzyła poezję, publikując tomik z tekstami piosenek oraz nowymi i starszymi wierszami.

Wanda Sieradzka de Ruig spoczywa na cmentarzu żydowskim usytuowanym przy ulicy Okopowej w Warszawie, pozostawiając po sobie bogatą spuściznę artystyczną i kulturową, która inspiruje kolejne pokolenia twórców.