Eugeniusz Kudaj

---

Życiorys

W czasie niemieckiej okupacji Eugeniusz Kudaj pracował jako robotnik, zajmując się wytwarzaniem broni oraz frezowaniem. Jego aktywność społeczna zaczęła się w latach 1934–1937, kiedy to był aktywnym członkiem Czerwonego Harcerstwa oraz pełnił funkcję sekretarza Młodzieży Socjalistycznej w Dzielnicy Czerwona. W okresie 1938–1939 dołączył do Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej, a od 1943 roku był członkiem Polskiej Partii Robotniczej. Jesienią 1944 zaangażował się w działalność kontrwywiadu wojskowego Armii Czerwonej, znanej jako „Smiersz”. Po pewnym czasie został przeniesiony do Milicji Obywatelskiej w Łodzi.

W tym czasie, do końca kwietnia 1945, był dowódcą kompanii w Centralnej Szkole Oficerów MO, jednocześnie pełniąc rolę zastępcy komendanta na Chojnach oraz biorąc udział w Związku Walki Młodych. Po awansie na podporucznika, został przeniesiony do Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku. Już w czerwcu 1945 objął stanowisko szefa Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Wysokiem Mazowieckiem.

Niestety, w październiku 1945 roku został aresztowany pod zarzutem współpracy z Armią Krajową, przyjęcia łapówki w celu zwolnienia członka Narodowych Sił Zbrojnych oraz niedopełnienia obowiązków służbowych. W wyniku nowo odkrytych dowodów skazano go na 5 lat więzienia za przyjęcie łapówki i zwolnienie 27 członków AK. Jednak kara ta została mu darowana z powodu amnestionowania. W 1947 roku Kudaj powrócił do Łodzi, a w 1948 roku został członkiem PZPR oraz rozpoczął pracę w Urzędzie Skarbowym w Łodzi. Rok 1949 przyniósł mu wykluczenie z partii oraz skazanie na 18 miesięcy więzienia za ostrzeżenie właściciela firmy o prowadzonym przeciwko niemu postępowaniu skarbowym.

Od 1951 roku Kudaj pracował w Centrali Tekstylnej w Łodzi. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Łódzkim, a następnie podjął pracę jako dziennikarz w „Kurierze Popularnym” oraz tygodniku „Pobudka”. Wkrótce potem współpracował z „Dziennikiem Łódzkim” oraz „Gazetą Handlową”. Po 1956 roku, aż do przejścia na emeryturę, był związany z „Expressu Ilustrowanego”, gdzie pracował jako dziennikarz, a później głównie jako fotoreporter.

Był również prezesem Pracowniczych Ogródków Działkowych na Nowym Rokiciu oraz redaktorem biuletynu informacyjnego Politechniki Łódzkiej „Życie uczelni”. Jego prace fotograficzne były wielokrotnie prezentowane na indywidualnych oraz zbiorowych wystawach, w tym na wydarzeniach o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym. Tematyka jego zdjęć skupiała się głównie na życiu codziennym, budowie osiedli, pracy robotników oraz wydarzeniach politycznych.

Życie prywatne

Eugeniusz Kudaj był synem Antoniny i Stanisława Kudajów, który był tkaczem i działaczem robotniczym. Ożenił się z Czesławą, z którą miał dwoje dzieci – córkę Dorotę oraz syna Krzysztofa. Ostatecznie został pochowany na cmentarzu św. Franciszka w Łodzi (kw. 7, rz. 6, grób 19).

Wyróżnienia

W dorobku Eugeniusza Kudaja znajdują się liczne wyróżnienia, które potwierdzają jego umiejętności oraz zaangażowanie w sztukę fotografii.

• II nagroda w Interpress Foto, przyznana w Budapeszcie w 1962 roku, za zdjęcia architektury łódzkiej,
• Medal Łódzkiej Wiosny Artystycznej, który otrzymał w 1971 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski przyznany w 1977 roku,
• Wyróżnienie na World Press Foto, zdobyte w 1979 roku,
• Grand Prix w Glasgow za zdjęcia sportowe,
• Wyróżnienia na konkursie fotograficznym w Hongkongu,
• Bursztynowy Obiektyw,
• Srebrny Pierścień.

Publikacje

W 2013 roku wydana została książka autorstwa Eugeniusza Kudaja i Zdzisława Zalińskiego pod tytułem Express-em przez PRL. Publikacja ta jest dostępna w Łodzi, a jej wydawcą jest Księży Młyn Dom Wydawniczy Michał Koliński.

Numer ISBN tej książki to 978-83-7729-099-6.

---

Oceń: Eugeniusz Kudaj

---