Dina Matus


Dina Matus, urodzona 21 sierpnia 1899 roku w Łodzi, to uznawana za znaczącą postać w świecie sztuki polskiej. Jej życie zakończyło się po 1940 roku, jednak jej twórczość pozostaje w pamięci historyków sztuki.

Była ona malarką pochodzenia żydowskiego, co nie tylko kształtowało jej artystyczną tożsamość, ale również wpływało na kontekst społeczno-kulturalny, w którym tworzyła. W swojej karierze pełniła także rolę scenografki, co wskazuje na jej wszechstronność i talenty artystyczne.

Życiorys

Dina Matus była artystką, której twórczość nabrała znaczenia po I wojnie światowej, kiedy to zaczęła współpracować z grupą artystyczną Jung Idysz. W swoim dorobku miała między innymi portret Mojżesza Brodersona, a także malowała pejzaże oraz kwiaty.

W relacjach osobistych szczególnie ważna była dla niej przyjaźń z Idą Braunerówną, z którą mieszkała i wspólnie tworzyły batiki. Matus wystawiła swoje dzieła na trzech portretach w wystawie organizowanej przez Stowarzyszenie Artystów i Zwolenników Sztuk Pięknych w Łodzi, która miała miejsce wiosną 1918 roku. W grudniu tego samego roku zaprezentowała również Autoportret.

Prawdopodobnie wokół roku 1919 Dina rozpoczęła studia artystyczne w Berlinie. Jej działalność artystyczna obejmowała grafikę, w tym drzeworyt oraz linoryt, a z czasem zaczęła specjalizować się w scenografii. Projektowała kostiumy oraz dekoracje, pracując dla warszawskiego teatru żydowskiego „Azazel” oraz dla eksperymentalnego teatrzyku „Ararat” w Warszawie.

Dina Matus mieszkała w Łodzi przy ulicy Lipowej 20. Po wybuchu II wojny światowej, kiedy Niemcy okupowali miasto, w początkach 1940 roku utworzyli getto dla Żydów, do którego artystka została zmuszona przeprowadzić się. Tam zamieszkała przy ulicy Rybnej 2, gdzie wspólnie z Anną Nachumow, nauczycielką, starały się przetrwać w trudnej rzeczywistości.

Obecnie data oraz okoliczności śmierci Diny Matus pozostają nieznane, podobnie jak miejsce jej pochówki. Jej dorobek artystyczny jest jednak ceniony i stanowi ważną część historii kultury żydowskiej w Polsce.

Przypisy

  1. Malinowski J., Grupa Jung Idysz i żydowskie środowisko „Nowej Sztuki" w Polsce 1918-1923, Warszawa 1987 r.

Oceń: Dina Matus

Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:19