Stefan Adam Babiński to postać niezwykle istotna w polskiej medycynie i nauce. Urodził się 8 sierpnia 1928 roku w Łodzi, gdzie spędził większość swojego życia.
Jako lekarz o ogromnym doświadczeniu, zdobył tytuł doktora nauk medycznych oraz zyskał renomę dzięki swoim badaniom i publikacjom naukowym. Poza pracą w laboratorium i szpitalach, Babiński był również aktywnym publicystą i pedagogiem, co umożliwiło mu dzielenie się wiedzą z przyszłymi pokoleniami medyków.
Jego osiągnięcia oraz wpływ na rozwój medycyny w Polsce pozostaną w pamięci wielu.
Życiorys
Stefan Babiński przyszedł na świat w rodzinie wykształconej, z silnymi tradycjami lekarskimi. Jego wuj, Zygmunt Radliński, był znanym w Polsce chirurgiem, który zyskał miano nestora w tej dziedzinie.
W 1958 roku Stefan Babiński zakończył swoje studia medyczne, uzyskując tytuł lekarza medycyny, a już w 1959 roku rozpoczął swoją karierę zawodową. W okresie od 1966 do 1972 roku pełnił funkcję starszego asystenta w I Klinice Chorób Wewnętrznych Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Równocześnie prowadził zajęcia dla studentów, a podczas swojej pracy w WAM opublikował blisko 20 prac naukowych.
14 grudnia 1971 roku uzyskał tytuł doktora nauk medycznych, dzięki swojej rozprawie pt. „Wpływ iperytu azotowego oraz sarinu na układ lizosomalny komórki wątrobowej w doświadczeniu in vitro”. Po pracy dydaktycznej zaangażował się w działalność w poradni rejonowej, a także prowadził Poradnię Diabetologiczną w ramach kliniki. Od 1972 do 1989 roku pracował w szpitalu MSW w Łodzi, gdzie kształtował swoją karierę jako specjalista II stopnia w zakresie chorób wewnętrznych. Zajmował w tym szpitalu różne stanowiska, począwszy od starszego asystenta, przez ordynatora oddziału wewnętrznego w latach 1974–1985, aż po zastępcę dyrektora ds. lecznictwa w latach 1985–1989.
W 1989 roku Stefan Babiński przeszedł na emeryturę. W latach 1974–1985 zasiadał w komitecie redakcyjnym „Problemy Lekarskie”, a do 1986 roku był przewodniczącym koła naukowego szpitala MSW. Był także aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego oraz innych stowarzyszeń, w tym Internistycznego, Diabetologicznego, a także Europejskiego Towarzystwa Badań nad Cukrzycą (EASD).
Odznaczenia
W życiu Stefana Babińskiego, wiele momentów wyróżnia się ze względu na przyznane mu odznaczenia, które odzwierciedlają jego zasługi i wkład w społeczność.
- 1971: odznaka honorowa Miasta Łodzi,
- 1975: złoty Krzyż Zasługi,
- 1983: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- 1990: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Karol Jonscher (młodszy) | Mirosław Jan Stasik | Wojciech Szrajber | Jerzy Nawrocki (okulista) | Eugeniusz Kościelak | Władysław Prażmowski | Zygmunt Wulfson | Witold Grabowski (radiolog) | Paweł Górski | Teofila Lewenfisz-Wojnarowska | Dagmara Mirowska-Guzel | Radzisław Kordek | Magdalena Durlik | Wojciech Drygas | Jerzy Maksymilian Loba | Alina Margolis-Edelman | Marek Kulus | Agnieszka Lachowicz-Ochędalska | Rudolph Loewenstein | Tola MincOceń: Stefan Babiński