Feliks Erbrich

---

Życiorys

Dzieciństwo oraz młodzieńcze lata Feliksa Erbricha spędzone zostały w Częstochowie, a w 1894 roku ukończył tam gimnazjum. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie rozpoczął studia na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego. Już rok później zainicjował równolegle naukę na Wydziale Lekarskim, kończąc studia w 1900 roku. Jego pierwsza praca odbyła się w warszawskim szpitalu św. Ducha, gdzie pełnił rolę asystenta dr. Alfreda Sokołowskiego. W tym samym czasie był również asystentem w sanatorium dr. Józefa Geislera w Otwocku, a także prowadził własną praktykę lekarską.

W 1906 roku wyruszył na staż do Uniwersytetu we Fryburgu, gdzie w Klinice Otolaryngologii, prowadzonej przez prof. Gustawa Kiliana, miał okazję zapoznać się z nowatorską endoskopową metodą badania tchawicy oraz oskrzeli. Po powrocie do Warszawy przez czternaście lat kierował ambulatorium, a od 1915 roku pełnił jednocześnie funkcję ordynatora oddziału wewnętrznego. W 1920 roku szanowany przez innych fachowców, został mianowany profesorem nadzwyczajnym.

Rok 1921 zaowocował objęciem przez niego stanowiska dyrektora Kliniki Laryngo-Otiatrycznej Uniwersytetu Warszawskiego. W tym samym roku, wspólnie z Ludwikiem Guranowskim oraz Janem Szmurłą, był jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego, w którym piastował funkcję pierwszego prezesa. Po rezygnacji z tej pozycji, w 1924 roku został redaktorem naczelnym „Przeglądu-Laryngo-otiatrycznego”. W latach 1933–1934 piastował urząd dziekana Wydziału Lekarskiego UW, a w 1934 roku uzyskał mianowanie na profesora zwyczajnego.

Feliks Erbrich był osobą zamożną, a jednak w swojej działalności zawodowej zawsze traktował zarówno asystentów, jak i swoich pacjentów na równi. Wśród ubogich, zwłaszcza w społeczności żydowskiej, zdobył reputację niezwykłego uzdrowiciela, którego dotyk przywracał zdrowie. Po śmierci spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 191-5-22).

Publikacje

Feliks Erbrich był autorem oraz współautorem wielu istotnych prac w dziedzinie medycyny. Niektóre z jego publikacji obejmują:

• metody badania krtani, tchawicy i oskrzeli (1919) współautor,
• metody badania narządu oddechowego (1920) współautor,
• patologia dróg oddechowych górnych i uszu (1927).

---

Oceń: Feliks Erbrich

---