Julian Ajzner

---

Biogram

Julian Ajzner był synem Szapsy i Chumy (Chany) z domu Lewi, którzy posiadali mieszkanie położone przy ul. Dzielnej, dzisiejszej ul. G. Narutowicza 4. W 1901 roku uzyskał świadectwo dojrzałości w łódzkim męskim gimnazjum rządowym, a następnie kontynuował swoje nauki na studiach medycznych, które rozpoczął na uniwersytecie w Królewcu, a później w Berlinie. Jego ciężka praca i zaangażowanie zaowocowały zdobyciem tytułu lekarza w 1905 roku, a dwie lata później uzyskał stopień doktora medycyny na podstawie rozprawy pod tytułem Uber eine cystische Geschwulst des Unterkiefers (Berlin 1907).

Po nostryfikacji swojego dyplomu na uniwersytecie w Charkowie w 1907 roku, przez kolejne siedem lat zyskał cenne doświadczenie, pracując w renomowanych klinikach w Greifswaldzie, Królewcu oraz Lipsku. W okresie od 1914 do 1921 roku służył jako lekarz wojskowy, a po zakończeniu działań wojennych, do wybuchu II wojny światowej, piastował funkcję ordynatora oddziału chirurgicznego w Żydowskim Szpitalu im. małżonków Izraela i Leony Poznańskich w Łodzi, który mieścił się przy ul. Nowotargowej, obecnie ul. Seweryna Sterlinga 1/3. Był również aktywnym członkiem Izby Lekarskiej w Łodzi oraz współwłaścicielem lecznicy ginekologiczno-położniczej „Unitas”, zlokalizowanej przy ul. Pustej, dzisiaj ul. St. Wigury 11.

Julian mieszkał przy ul. Piotrkowskiej 159, a w 1920 roku przeniósł się na ul. Dzielną (obecnie ul. G. Narutowicza) 4. W 1937 roku natomiast mieszkał przy ul. Wólczańskiej 197. Po ataku hitlerowskich Niemiec na Polskę, który rozpoczął II wojnę światową we wrześniu 1939 roku, znalazł się w oblężonej Warszawie, gdzie pracował jako lekarz i pełnił obowiązki ordynatora oddziału chirurgicznego Szpitala im. Dzieciątka Jezus.

Po utworzeniu getta dla warszawskich Żydów w październiku 1940 roku, Julian pełnił funkcję ordynatora oddziału chirurgicznego w Szpitalu Towarzystwa Ochrony Zdrowia Ludności Żydowskiej (TOZ), w którym pracował aż do ucieczki z getta w 1943 roku, po czym ukrywał się na terenie stolicy oraz pobliskich miejscowości. Wiosną 1945 roku wrócił do Łodzi, gdzie zaszył na stałe. Przez piętnaście lat, do momentu przejścia na emeryturę 1 stycznia 1960 roku, był ordynatorem oddziału chirurgicznego w Szpitalu im. M. Pirogowa w Łodzi. Po przejściu na emeryturę kierował Poradnią Chorób Żył w przyszpitalnej przychodni specjalistycznej.

Julian Ajzner był jednym z inicjatorów powstania łódzkiego oddziału Polskiego Towarzystwa Chirurgicznego, pełnił także rolę prezesa, a później wiceprezesa po wyzwoleniu. Zmarł 25 stycznia 1963 roku w Łodzi.

Życie prywatne

Był mężem Emilii z Hirszbergów, wcześniej noszącej nazwisko Kapłan, która przyszła na świat 13 stycznia 1900 roku w Warszawie. Julian został pochowany na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi, w Kwaterze IVB, Rządzie 14, Grobie 4.

Odznaczenia

Julian Ajzner, jako osoba o znacznym dorobku, został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego wkładzie i zaangażowaniu w różne dziedziny. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

• krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”,
• odznaka honorowa miasta Łodzi.

---

Oceń: Julian Ajzner

---