Karol Hanke

Był on absolwentem medycyny na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie uzyskał tytuł lekarza. Hanke był także związany z lwowską Korporacją Akademicką Aragonia, pełniąc funkcję wiceprezesa podczas roku akademickiego 1930/31. Jego miłość do sportu objawiła się w latach 1920–1924, gdy grał w Łódzkim KS, a następnie, od 1924 do 1931 roku, reprezentował barwy Pogoni Lwów.

Debiut w reprezentacji Polski zaliczył 29 czerwca 1924 roku w meczu przeciwko Turcji, gdzie Polska triumfowała rezultatem 2:0. Ostatni występ Hanke w drużynie narodowej miał miejsce 1 lipca 1928 roku w potyczce ze Szwecją, która zakończyła się wynikiem 2:1. W sumie rozegrał w kadrze 9 meczów, nie zdobywając przy tym bramek.

W 1936 roku, 1 marca, objął stanowisko trenera Legii Warszawa, gdzie prowadził drużynę w 18 spotkaniach. Niestety, jego kadencja nie była łatwa, bowiem drużyna po raz pierwszy w historii klubu spadła z ligi. Bilans Hanke jako trenera Legii wynosił 3 wygrane, 2 remisy oraz 13 porażek.

W trakcie II wojny światowej Hanke był aktywnym uczestnikiem wydarzeń historycznych, biorąc udział w kampanii wrześniowej oraz powstaniu warszawskim. Po zakończeniu swojej kariery sportowej oraz zawodowej, znalazł spoczynek na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie został pochowany w kwaterze 106-4-3.