ŁKS Łódź (piłka nożna)

---

Kalendarium najważniejszych wydarzeń

Historia ŁKS Łódź zaczyna się w 1908 roku, kiedy to rozpoczęto działania organizacyjne mające na celu założenie klubu. Henryk Lubawski, Arnold Heiman oraz Jerzy Hirszberg byli inicjatorami tego przedsięwzięcia.

Rok 1909 to czas formalnej rejestracji stowarzyszenia, która miała miejsce 14 sierpnia. Sukcesy przyszły szybko, bowiem w 1912 roku drużyna odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w mistrzostwach Łodzi w piłce nożnej, które odbywały się pod egidą Lodzer Fussball Verband. Kolejne zwycięstwo w tych samych mistrzostwach miało miejsce w 1913 roku.

W 1921 roku ŁKS zadebiutował w Mistrzostwach Polski, a w 1922 roku zdobył swój pierwszy medal w tych rozgrywkach, zdobywając brązowy krążek wspólnie z Cracovią. Dwa lata później, w 1924 roku, Wawrzyniec Cyl stał się pierwszym reprezentantem Polski występującym w barwach ŁKS.

Rok 1927 był znaczący, gdyż zespół brał udział w premierowej edycji Ligi Polskiej. 3 kwietnia tego roku ŁKS zainaugurował swoje zmagania w lidze meczem z Klubem Turystów Łódź. W 1938 roku, Antoni Gałecki stał się pierwszym piłkarzem z al. Unii, który zagrał na mistrzostwach świata, a klub ten doświadczył swojego pierwszego spadku do niższej klasy rozgrywkowej, na poziomie A klasy.

Po II wojnie światowej, w 1947 roku, zespół powrócił do rozgrywek Mistrzostw Polski. Niestety w 1952 roku ŁKS znów spadł, tym razem do II ligi, jednak już w 1953 roku powrócił do ekstraklasy, kończąc swoją roczną nieobecność. W 1954 roku klub zdobył wicemistrzostwo Polski, a w 1957 roku zdobył Puchar Polski oraz najlepsze trzecie miejsce w mistrzostwach Polski.

W 1958 roku ŁKS sięgnął po swoje pierwsze mistrzostwo Polski, natomiast dekadę później, w 1968 roku, drużyna spadła do II ligi. W 1971 roku zespół awansował do I ligi, a w 1974 roku Mirosław Bulzacki oraz Jan Tomaszewski stali się pierwszymi medalistami mistrzostw świata reprezentującymi barwy ŁKS.

W latach 90-tych, w sezonie 1992/1993 ŁKS zajął 3. miejsce, a rok później dotarł do finału Pucharu Polski oraz Superpucharu Polski. W 1998 roku zespół po raz drugi zdobył mistrzostwo Polski, a także uczestniczył w eliminacjach do Ligi Mistrzów UEFA, gdzie uległ drużynie, która wówczas zdobyła tytuł – Manchesterowi United.

Rok 2000 przyniósł wielkie rozczarowanie – po 29 latach obecności w I lidze ŁKS spadł do II ligi. W 2006 roku zespół zdołał awansować do Ekstraklasy, lecz już w 2009 roku doświadczył degradacji do I ligi z powodu braku licencji na grę w Ekstraklasie, mimo dobrego 7. miejsca na koniec sezonu.

Po trudnych latach, w 2011 roku ŁKS zdołał powrócić do Ekstraklasy, jednak w 2012 roku znów spadł po zaledwie jednym sezonie. W 2013 roku zespół z powodów finansowych wycofał się z rozgrywek I ligi, co skutkowało rozpoczęciem nowego cyklu gry od IV ligi w kolejnym sezonie. Następnie, w 2014 roku, zespół awansował do III ligi, a w 2017 roku do II ligi, a rok później już do I ligi.

ŁKS zdołał w 2019 roku osiągnąć awans do Ekstraklasy, jednak w 2020 roku ponownie spadł do I ligi. Najnowsze wydarzenia z 2023 roku przyniosły radość fanom, gdyż klub awansował do Ekstraklasy. Czy przyszłość przyniesie kolejne zmiany, a może spadek w 2024 roku? Czas pokaże.

Sukcesy

ŁKS Łódź odniósł liczne sukcesy, szczególnie w kategoriach młodzieżowych, a ich osiągnięcia są imponujące.

_ Trofea zdobyte w polskich rozgrywkach (aktualne na: 2021)
Rodzaj rozgrywek	Osiągnięcie	Ilość	Sezon(y)
Mistrzostwo	I miejsce	2	1958, 1998
	II miejsce	1	1954
	III miejsce	3	1922, 1957, 1993
Puchar	zdobywca	1	1957
	finalista	1	1994

Sukcesy juniorów w mistrzostwach Polski:

• 3x Mistrz Polski juniorów starszych U-19: 1962, 1983, 1999,
• 2x Mistrz Polski juniorów młodszych U-17: 1987 (spartakiada młodzieży), 1994, 1999,
• 3x Wicemistrz Polski juniorów U-17: 1953, 1955, 2002.

Klubowe rekordy

Klub piłkarski ŁKS Łódź ma na swoim koncie wiele znakomitych osiągnięć, których nie można zignorować. Oto kilka najważniejszych rekordów:

• Debiut w ekstraklasie miał miejsce 3 kwietnia 1927 roku, kiedy to klub zmierzył się z Klubem Turystów Łódź, wygrywając 2:0,
• Najwyższe zwycięstwo w historii klubu to 13:2 w meczu z PKS Szczecin, odbywającym się w mistrzostwach Polski w 1947 roku,
• Najwyższe ligowe zwycięstwo miało miejsce 10 sierpnia 1957 roku, gdy ŁKS pokonał Lech Poznań 8:1 w Łodzi,
• Najwyższa przegrana klubu to 0:7 z Stalą Mielec, co zdarzyło się 8 sierpnia 1973 roku w Mielcu,
• Reprezentant klubu, Marek Chojnacki, ustanowił rekord pod względem liczby występów w ligowych meczach, notując 452 występy w latach 1978–1996, co jest rekordem Polski wśród zawodników grających w jednym zespole,
• Najwięcej bramek zdobytych w ekstraklasie należy do Władysława Króla, który strzelił 95 goli w latach 1928–1938,
• Laur za najwięcej bramek w jednym sezonie ekstraklasy należy do Henryka Herbstreita, który w 1931 roku zdobył 23 bramki,
• Liderem w liczbie występów w reprezentacji Polski jest Jan Tomaszewski, który wystąpił 62 razy w latach 1971-1981,
• Królowie strzelców ekstraklasy to Władysław Soporek, autor 19 goli w 1958 roku oraz Mirosław Trzeciak, który zdobył 18 goli w 1997 roku.
• ŁKS Łódź spędził 66 sezonów w Ekstraklasie (1927–1938, 1948–1952, 1954–1967/68, 1971/72–1999/00, 2006/07–2008/09, 2011/2012, 2019/2020, 2023/2024),
• Natomiast w I lidze, pod nazwą II ligi do sezonu 2007/2008, grał przez 16 sezonów (1939, 1953, 1968/69–1970/71, 2000/01–2005/06, 2009/10–2010/11, 2012/2013, 2018/2019, 2020/2021-2022/2023).

Najlepsi strzelcy ŁKS w poszczególnych sezonach

W historii klubu ŁKS Łódź wiele znakomitych piłkarzy zapisało się na kartach jego dziejów dzięki osiągnięciom strzeleckim. Poniżej przedstawiono listę najlepszych strzelców ŁKS w różnych sezonach, co ukazuje różnorodność talentów, które przewinęły się przez ten zespół.

• 1927: Romuald Feja – 14
• 1928: Władysław Król – 17
• 1929: Eugeniusz Tadeusewicz -11
• 1930: Władysław Król – 13
• 1931: Henryk Herbstreit – 23
• 1932: Henryk Herbstreit, Władysław Król – po 14
• 1933: Henryk Herbstreit – 7
• 1934: Henryk Herbstreit – 9
• 1935: Władysław Król – 13
• 1936: Antoni Lewandowski – 12
• 1937: Antoni Lewandowski – 11
• 1938: Antoni Lewandowski – 7
• 1948: Longin Janeczek, Marian Łącz – po 17
• 1949: Marian Łącz – 18
• 1950: Stanisław Baran – 18
• 1951: Tadeusz Hogendorf – 9
• 1952: Jerzy Pawlikowski – 3
• 1953 (II liga): Józef Kokott II – 20 (król strzelców)
• 1954: Władysław Soporek – 9
• 1955: Henryk Szymborski – 10
• 1956: Władysław Soporek – 9
• 1957: Władysław Soporek – 17
• 1958: Władysław Soporek – 19 (król strzelców)
• 1959: Władysław Soporek -11
• 1960: Henryk Szymborski – 8
• 1961: Jerzy Wieteski – 6
• 1962: Kazimierz Kowalec – 6
• 1962/63: Jerzy Sadek – 7
• 1963/64: Jerzy Sadek – 8
• 1964/65: Jerzy Sadek – 7
• 1965/66: Jerzy Sadek – 10
• 1966/67: Jerzy Sadek – 12
• 1967/68: Jerzy Sadek – 6
• 1968/69 (II liga): Jerzy Sadek – 10
• 1969/70 (II liga): Jerzy Sadek – 9
• 1970/71 (II liga): Jerzy Sadek – 15 (król strzelców)
• 1971/72: Jerzy Sadek – 8
• 1972/73: Grzegorz Ostalczyk – 6
• 1973/74: Jerzy Kasalik – 5
• 1974/75: Andrzej Grzywacz, Jerzy Kasalik, Jan Mszyca – po 5
• 1975/76: Andrzej Milczarski – 9
• 1976/77: Andrzej Milczarski – 11
• 1977/78: Jan Sobol – 5
• 1978/79: Witold Nowak – 9
• 1979/80: Henryk Miłoszewicz, Witold Nowak – po 7
• 1980/81: Witold Nowak, Jan Sobol – po 4
• 1981/82: Andrzej Milczarski – 9
• 1982/83: Andrzej Milczarski – 8
• 1983/84: Ryszard Robakiewicz – 5
• 1984/85: Krzysztof Baran – 9
• 1985/86: Ryszard Robakiewicz – 12
• 1986/87: Krzysztof Baran, Ryszard Robakiewicz – po 6
• 1987/88: Ryszard Robakiewicz – 14
• 1988/89: Piotr Soczyński – 6
• 1989/90: Jacek Ziober – 9
• 1990/91: Tomasz Cebula, Dariusz Podolski – po 4
• 1991/92: Dariusz Podolski – 5
• 1992/93: Tomasz Wieszczycki – 13
• 1993/94: Dariusz Podolski – 9
• 1994/95: Tomasz Wieszczycki – 10
• 1995/96: Marek Saganowski – 11
• 1996/97: Mirosław Trzeciak – 18 (król strzelców)
• 1997/98: Marek Saganowski – 11
• 1998/99: Rafał Pawlak, Tomasz Wieszczycki – po 7
• 1999/2000: Marek Saganowski – 6
• 2000/01 (II liga): Adam Grad, Dzidosław Żuberek – po 8
• 2001/02 (II liga): Adam Grad – 7
• 2002/03 (II liga): Łukasz Mierzejewski – 7
• 2003/04 (II liga): Marcin Wachowicz – 6
• 2004/05 (II liga): Rafał Niżnik – 15
• 2005/06 (II liga): Igor Sypniewski – 12
• 2006/07: Ensar Arifović – 8
• 2007/08: Łukasz Madej, Ensar Arifovic – po 6
• 2008/09: Rafał Kujawa – 6
• 2009/10 (I liga): Łukasz Gikiewicz – 11
• 2010/11 (I liga): Marcin Mięciel – 13
• 2011/12: Marek Saganowski – 6
• 2012/13 (I liga): Jakub Więzik – 4
• 2013/14 (IV liga): Adam Patora – 25
• 2014/15 (III liga): Adam Patora – 10
• 2015/16 (III liga): Adam Patora – 20
• 2016/17 (III liga): Jewhen Radionow – 19
• 2017/18 (II liga): Jewhen Radionow – 12
• 2018/19 (I liga): Rafał Kujawa – 10
• 2019/20: Dani Ramírez – 6
• 2020/21 (I liga): Pirulo – 12
• 2021/22 (I liga): Pirulo – 10
• 2022/23 (I liga): Pirulo – 16

Oczywiście lista ta stanowi jedynie fragment bogatej historii ŁKS, który przez lata nieustannie rozwijał swoją sportową tożsamość, a strzelcy wymienieni powyżej przyczynili się do jego sukcesów.

Przydomek Rycerze Wiosny

Przydomek Rycerze Wiosny przypisany piłkarzom ŁKS-u ma swoje korzenie w wydarzeniach z 7 kwietnia 1957 roku. Tego dnia łódzki zespół odniósł znaczące zwycięstwo nad drużyną zabrzańskiego Górnika, pokonując ją na wyjeździe aż 5:1, pomimo że przez większość spotkania grał w osłabieniu. Po tym niezwykłym meczu, jerzy Zmarzlik, który pełnił wówczas rolę zastępcy redaktora naczelnego „Przeglądu Sportowego”, postanowił nadać swojemu sprawozdaniu tytuł, który przeszedł do historii: „Panowie, kapelusze z głów! Tak grają Rycerze Wiosny”. To stwierdzenie na zawsze przywiązało ten przydomek do drużyny ŁKS.

Warto zauważyć, że przydomek Rycerze Wiosny nie był jedynym określeniem używanym wobec piłkarzy Łódzkiego Klubu Sportowego. Na początku istnienia klubu, ze względu na rozgrywanie meczów w Pasażu Szulca (obecnie znanym jako Aleja 1 Maja), określano ich mianem „Szulcowych”. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, przez długi czas funkcjonowali również jako Czerwoni, co było związane z kolorem koszulek, które nosili podczas meczów.

Klubowy herb

W historii Łódzkiego Klubu Sportowego nieodłącznie występuje symbol, który ma swoje korzenie w początkowych latach działalności klubu. Mowa tu o Przeplatance, znaku, który stał się istotnym elementem tożsamości drużyny. Drugim ważnym herbem, który zdobył popularność, jest biało-czerwono-biała chorągiewka, na której widnieją litery ŁKS.

Niestety, przez pewien czas oba te ceremoniale były pod zarządem komorniczym, co wpływało na ich dostępność dla klubu. Aby poradzić sobie z tą sytuacją, niektóre sekcje umiejscowiły logos zastępcze, które przedstawiały biało-czerwono-białą tarczę, z napisem ŁKS oraz datą powstania klubu – 1908.

Jednakże w 2012 roku, po wielu staraniach, akcjonariusze klubu zdołali odzyskać swoje utracone symbole, co przywróciło dziedzictwo oraz dumę związaną z historią klubu.

Barwy

Barwy klubu ŁKS Łódź przeszły wiele transformacji w ciągu swojej historii, co odzwierciedla ewolucję samego zespołu.

• białe i czarne – barwy charakterystyczne dla początków działalności klubu,
• czerwone – używane w okresie dwudziestolecia międzywojennego,
• zielone – dominujące w latach 50. XX wieku, gdy sport w Polsce przeszedł reorganizację,
• białe, czerwone i białe – aktualne kolory, które reprezentują klub dzisiaj.

Historyczne nazwy

Historia klubu piłkarskiego z Łodzi, znanego jako ŁKS, jest bogata i pełna zmian. Wszystko rozpoczęło się w 1908 roku, kiedy to klub przyjął nazwę Łodzianka.

• 1908 – łodzianka,
• 1909 – łódzki klub sportowy,
• 13.03.1949 – łks włókniarz (fuzja z dziewiarskim klubem sportowym oraz stowarzyszeniem sportowym włókniarz),
• 1956 – powrót do nazwy łks.

Od momentu założenia, klub przeszedł wiele metamorfoz, powracając do swojej pierwotnej tożsamości w 1956 roku.

Rezerwy

Zespół prowadzi drużynę rezerw, znaną jakoŁKS II Łódź, która w 2023 roku, po raz pierwszy w swojej historii, zdobyła awans na szczebel centralny, a mianowicie do II ligi. To ważny krok dla klubu, który pokazuje rosnący potencjał zespołu.

W sezonie 2019/2020 został powołany do życia również zespół ŁKS III Łódź, którego postępy również zasługują na uwagę. W 2020 roku ta drużyna awansowała do Klasy A, a już w 2023 roku udało jej się zdobyć promocję do IV ligi łódzkiej. Tego rodzaju osiągnięcia świadczą o solidnych fundamentach i przyszłości klubu na różnych poziomach rozgrywek.

Stadion

ŁKS Łódź, znany także jako Rycerze Wiosny, swoją historię stadionu rozpoczął zaraz po utworzeniu klubu w 1908 roku. Początkowo, ełkaesiacy rozgrywali swoje mecze głównie na boiskach klubów niemieckich oraz na obiekcie przy al. Szulca (w dzisiejszych czasach to ulica 1-go Maja). Sytuacja ta uległa znaczącej zmianie w 1912 roku, kiedy to, 16 maja, otwarto pierwsze oficjalne boisko ŁKS-u, usytuowane przy ul. Srebrzyńskiej. To miejsce zostało nieodpłatnie ofiarowane przez Towarzystwo Akcyjne I.K. Poznański.

Niestety, wybuch I wojny światowej oraz związane z tym działania zbrojne sprawiły, że w 1918 roku łodzianie ponownie stali się bezdomni, jeśli chodzi o obiekt, na którym mogliby przeprowadzać swoje mecze. Po kilku latach, w 1922 roku, z inicjatywy takich osób jak Józef Wolczyński, który później został prezesem ŁKS-u, oraz Aleksego Rżewskiego, pierwszego prezydenta Łodzi po jej odzyskaniu, powołano specjalny komitet mający na celu budowę Parku Sportowego dla Łódzkiego Klubu Sportowego, w skład którego miał wchodzić stadion.

Budowa obiektu zakończyła się w 1924 roku. Pierwszy mecz, który odbył się na nowym stadionie, był meczem międzypaństwowym pomiędzy Polską a Turcją. Od tego momentu, stadion przeszedł wiele istotnych modernizacji, z których najważniejsze miały miejsce na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, kiedy to zainstalowano jupitery oraz zbudowano trybunę mogącą pomieścić 10 tysięcy kibiców, a także halę sportową pod nią.

W 2007 roku obiekt przeszedł pod zarządzanie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Łodzi, instytucji będącej własnością miasta. Nowa era dla stadionu rozpoczęła się 2 sierpnia 2015 roku, kiedy to uroczyście otwarto nowy obiekt, znajdujący się zaledwie kilkadziesiąt metrów od starego. W debiutanckim meczu na nowym stadionie ŁKS triumfował nad Pogonią Lwów wynikiem 2:1, a inauguracyjną bramkę zdobył napastnik Adam Patora, reprezentujący barwy Rycerzy Wiosny.

Obiekt, na którym swoje mecze rozgrywają ŁKS, od 2 czerwca 2021 roku ma swojego patrona – jest nim Władysław Król, legendarny sportowiec oraz trener. Stadion zlokalizowany jest pod adresem: al. Unii Lubelskiej 2, 94-020 Łódź, a jego pełna charakterystyka to:

• pojemność: 18,029 miejsc (wszystkie zadaszone),
• oświetlenie: 2.000 lux,
• wymiary boiska: 105 × 68 m,
• nawierzchnia: naturalna trawiasta,
• dodatkowe wyposażenie: podgrzewana murawa,
• okres budowy: 2013-2015 (pierwsza trybuna), 2019-2022 (pozostałe trzy trybuny).

Więcej informacji o stadionie można znaleźć w osobnym artykule: Stadion Miejski w Łodzi.

ŁKS w poszczególnych sezonach

Rok po roku, ŁKS Łódź dostarczał emocji swoim fanom poprzez znakomite osiągnięcia zawodników w rozgrywkach ligowych. Oto przegląd najlepszych strzelców w poszczególnych sezonach:

• 1927: Romuald Feja – 14 bramek,
• 1928: Władysław Król – 17 bramek,
• 1929: Eugeniusz Tadeusewicz – 11 bramek,
• 1930: Władysław Król – 13 bramek,
• 1931: Henryk Herbstreit – 23 bramki,
• 1932: Henryk Herbstreit, Władysław Król – po 14 bramek,
• 1933: Henryk Herbstreit – 7 bramek,
• 1934: Henryk Herbstreit – 9 bramek,
• 1935: Władysław Król – 13 bramek,
• 1936: Antoni Lewandowski – 12 bramek,
• 1937: Antoni Lewandowski – 11 bramek,
• 1938: Antoni Lewandowski – 7 bramek,
• 1948: Longin Janeczek, Marian Łącz – po 17 bramek,
• 1949: Marian Łącz – 18 bramek,
• 1950: Stanisław Baran – 18 bramek,
• 1951: Tadeusz Hogendorf – 9 bramek,
• 1952: Jerzy Pawlikowski – 3 bramki,
• 1953 (II liga): Józef Kokott II – 20 bramek (król strzelców),
• 1954: Władysław Soporek – 9 bramek,
• 1955: Henryk Szymborski – 10 bramek,
• 1956: Władysław Soporek – 9 bramek,
• 1957: Władysław Soporek – 17 bramek,
• 1958: Władysław Soporek – 19 bramek (król strzelców),
• 1959: Władysław Soporek – 11 bramek,
• 1960: Henryk Szymborski – 8 bramek,
• 1961: Jerzy Wieteski – 6 bramek,
• 1962: Kazimierz Kowalec – 6 bramek,
• 1962/63: Jerzy Sadek – 7 bramek,
• 1963/64: Jerzy Sadek – 8 bramek,
• 1964/65: Jerzy Sadek – 7 bramek,
• 1965/66: Jerzy Sadek – 10 bramek,
• 1966/67: Jerzy Sadek – 12 bramek,
• 1967/68: Jerzy Sadek – 6 bramek,
• 1968/69 (II liga): Jerzy Sadek – 10 bramek,
• 1969/70 (II liga): Jerzy Sadek – 9 bramek,
• 1970/71 (II liga): Jerzy Sadek – 15 bramek (król strzelców),
• 1971/72: Jerzy Sadek – 8 bramek,
• 1972/73: Grzegorz Ostalczyk – 6 bramek,
• 1973/74: Jerzy Kasalik – 5 bramek,
• 1974/75: Andrzej Grzywacz, Jerzy Kasalik, Jan Mszyca – po 5 bramek,
• 1975/76: Andrzej Milczarski – 9 bramek,
• 1976/77: Andrzej Milczarski – 11 bramek,
• 1977/78: Jan Sobol – 5 bramek,
• 1978/79: Witold Nowak – 9 bramek,
• 1979/80: Henryk Miłoszewicz, Witold Nowak – po 7 bramek,
• 1980/81: Witold Nowak, Jan Sobol – po 4 bramki,
• 1981/82: Andrzej Milczarski – 9 bramek,
• 1982/83: Andrzej Milczarski – 8 bramek,
• 1983/84: Ryszard Robakiewicz – 5 bramek,
• 1984/85: Krzysztof Baran – 9 bramek,
• 1985/86: Ryszard Robakiewicz – 12 bramek,
• 1986/87: Krzysztof Baran, Ryszard Robakiewicz – po 6 bramek,
• 1987/88: Ryszard Robakiewicz – 14 bramek,
• 1988/89: Piotr Soczyński – 6 bramek,
• 1989/90: Jacek Ziober – 9 bramek,
• 1990/91: Tomasz Cebula, Dariusz Podolski – po 4 bramki,
• 1991/92: Dariusz Podolski – 5 bramek,
• 1992/93: Tomasz Wieszczycki – 13 bramek,
• 1993/94: Dariusz Podolski – 9 bramek,
• 1994/95: Tomasz Wieszczycki – 10 bramek,
• 1995/96: Marek Saganowski – 11 bramek,
• 1996/97: Mirosław Trzeciak – 18 bramek (król strzelców),
• 1997/98: Marek Saganowski – 11 bramek,
• 1998/99: Rafał Pawlak, Tomasz Wieszczycki – po 7 bramek,
• 1999/2000: Marek Saganowski – 6 bramek,
• 2000/01 (II liga): Adam Grad, Dzidosław Żuberek – po 8 bramek,
• 2001/02 (II liga): Adam Grad – 7 bramek,
• 2002/03 (II liga): Łukasz Mierzejewski – 7 bramek,
• 2003/04 (II liga): Marcin Wachowicz – 6 bramek,
• 2004/05 (II liga): Rafał Niżnik – 15 bramek,
• 2005/06 (II liga): Igor Sypniewski – 12 bramek,
• 2006/07: Ensar Arifović – 8 bramek,
• 2007/08: Łukasz Madej, Ensar Arifović – po 6 bramek,
• 2008/09: Rafał Kujawa – 6 bramek,
• 2009/10 (I liga): Łukasz Gikiewicz – 11 bramek,
• 2010/11 (I liga): Marcin Mięciel – 13 bramek,
• 2011/12: Marek Saganowski – 6 bramek,
• 2012/13 (I liga): Jakub Więzik – 4 bramki,
• 2013/14 (IV liga): Adam Patora – 25 bramek,
• 2014/15 (III liga): Adam Patora – 10 bramek,
• 2015/16 (III liga): Adam Patora – 20 bramek,
• 2016/17 (III liga): Jewhen Radionow – 19 bramek,
• 2017/18 (II liga): Jewhen Radionow – 12 bramek,
• 2018/19 (I liga): Rafał Kujawa – 10 bramek,
• 2019/20: Dani Ramírez – 6 bramek,
• 2020/21 (I liga): Pirulo – 12 bramek,
• 2021/22 (I liga): Pirulo – 10 bramek,
• 2022/23 (I liga): Pirulo – 16 bramek.

Europejskie puchary

W historii klubu ŁKS Łódź ważnym elementem są jego występy w europejskich pucharach. Poniżej przedstawione zostaną szczegóły, które mogą być interesujące dla kibiców oraz wszystkich pasjonatów piłki nożnej.

_

Legenda dla wszystkich tabel: Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe

W tabelach możemy znaleźć istotne informacje dotyczące poszczególnych sezonów oraz osiągniętych wyników.

Sezon	Rozgrywki	Runda	Klub	Dom	Wyjazd	Ogólnie
1959/60	Puchar Europy	Q	Jeunesse Esch	2–1	0–5	2–6
1994/95	Puchar Zdobywców Pucharów	1R	FC Porto	0–1	0–2	0–3
1996	Puchar Intertoto	Grupa 8	KAMAZ Nabierieżnyje Czełny	–	0–3	5. miejsce
			Spartak Warna	1–1	–
			TSV 1860 Monachium	–	0–5
			Kaučuk Opava	0–3	–
1998/99	Liga Mistrzów	1Q	Kəpəz Gəncə	4–1	3–1	7–2
		2Q	Manchester United	0–0	0–2	0–2
	Puchar UEFA	1R	AS Monaco	1–3	0–0	1–3

Trenerzy

W Łódzkim Klubie Sportowym nie tylko piłkarze, ale również ich trenerzy mają bogatą historię. Obecnie na czołowej pozycji znajduje się Jakub Dziółka, który sprawuje funkcję pierwszego trenera. W sumie, przez długie lata istnienia klubu, jego ławka trenerska gościła aż 68 różnych trenerów. Pierwsze miejsce na liście osób, które najczęściej zasiadały na tej pozycji, zajmuje Władysław Król, który aż sześciokrotnie pełnił tę funkcję.

Na drugim miejscu ex aequo z pięcioma kadencjami plasują się Leszek Jezierski, Ryszard Polak oraz Marek Chojnacki. Co więcej, Władysław Król jest też rekordzistą pod względem długości kadencji – jego przygoda z ŁKS trwała blisko 16 lat. Jego następca, Leszek Jezierski, znany również jako Napoleon, prowadził drużynę przez około 14 lat.

W ciągu całej historii klubu zdarzały się podwójne role: w kilku przypadkach trenerami byli jednocześnie aktywni zawodnicy. Do takich osób należą m.in. Józef Panek, Zenon Sienkiewicz, Bernard Miller, Adam Obrubański oraz duet Antoni Gałecki i Władysław Karasiak. Również Jan Tomaszewski, znany bramkarz, sprawował funkcję trenera na krótko przed zakończeniem swojej kariery w latach 80.

Lista dotychczasowych trenerów piłkarzy ŁKS

Lp.	Imię oraz nazwisko	Czas urzędowania
1.	Józef Panek	1909	1909
2.	Zenon Sienkiewicz	1910	1910
3.	Bernard Miller	1911	1914
4.	Adam Obrubański	1920	1922
5.	Lajos Czeizler (pierwsza kadencja)	1923	1928
6.	Karl Linsmayer	1928	1929
7.	Zygmunt Otto (pierwsza kadencja)	1930	1931
8.	Emil Loeby	1932	1932
9.	Rudolf Křenek	1933	1933
10. 11.	Antoni Gałecki Władysław Karasiak	1934	1934
(5.)	Lajos Czeizler (druga kadencja)	1935	1936
12.	Rudolf Schurman	1937	1938
13. (7.)	Władysław Król (pierwsza kadencja) Zygmunt Otto (druga kadencja)	1939	1939
(13.)	Władysław Król (druga kadencja)	1945	1946
(7.)	Zygmunt Otto (trzecia kadencja)	1946	1946
14.	Władysław Czyżewski	1946	1946
(7.)	Zygmunt Otto (czwarta kadencja)	1947	1948
(13.)	Władysław Król (trzecia kadencja)	1949	1949
15.	Jan Wiszniowski	1949	1950
16.	Władysław Pegza	1951	1951
17.	Edward Drapiński	1951	1952
(13.)	Władysław Król (czwarta kadencja)	1952	1959
18.	Kazimierz Radwański	1960	1960
19.	Stanisław Baran	1961	1962
20.	Wacław Pegza (pierwsza kadencja)	1962	1962
(13.)	Władysław Król (piąta kadencja)	1963	1964
21.	Tadeusz Foryś	1964	1965
(13.)	Władysław Król (szósta kadencja)	1965	1966
22.	Longin Janeczek (pierwsza kadencja)	1966	1967
(16.)	Wacław Pegza (druga kadencja)	1967	1968
23.	Leszek Jezierski (pierwsza kadencja)	1968	1968
24.	László Hari	1969	1969
25.	Józef Walczak (pierwsza kadencja)	1970	1972
26.	Paweł Kowalski	1972	1972
27.	Kazimierz Górski	1973	1973
28.	Grzegorz Polakow	1974	1974
29.	Henryk Sass	1975	1975
30.	Stanisław Stachura	1975	1976
(22.)	Longin Janeczek (druga kadencja)	1976	1976
(23.)	Leszek Jezierski (druga kadencja)	1976	1978
31.	Zygmunt Małolepszy	1978	1978
(25.)	Józef Walczak (druga kadencja)	1979	1980
32.	Marian Geszke	1980	1981
33.	Jan Tomaszewski (pierwsza kadencja)	1981	1981
(23.)	Leszek Jezierski (trzecia kadencja)	1981	1984
34.	Stanisław Ferszt	1984	1984
35.	Zygmunt Gutowski	1985	1987
(23.)	Leszek Jezierski (czwarta kadencja)	1987	1990
36.	Zdzisław Ulatowski	1991	1991
37.	Wojciech Łazarek	1991	1991
38.	Ryszard Polak (pierwsza kadencja)	1991	1995
(33.)	Jan Tomaszewski (druga kadencja)	1995	1995
39.	Zbigniew Lepczyk	1995	1995
(23.)	Leszek Jezierski (piąta kadencja)	1995	1996
40.	Marek Dziuba (pierwsza kadencja)	1996	1997
(38.)	Ryszard Polak (druga kadencja)	1997	1998
(40.)	Marek Dziuba (druga kadencja)	1998	1998
(38.)	Ryszard Polak (trzecia kadencja)	1999	1999
41.	Bogusław Pietrzak (pierwsza kadencja)	2000	2000
(38.)	Ryszard Polak (czwarta kadencja)	2000	2000
(41.) 42.	Bogusław Pietrzak (druga kadencja) Adam Topolski	2000	2000
(41.)	Bogusław Pietrzak (trzecia kadencja)	2000	2000
(38.)	Ryszard Polak (piąta kadencja)	2000	2000
43.	Mirosław Dawidowski	2001	2001
44.	Dragan Popović	2001	2001
45.	Dariusz Wójtowicz	2001	2002
46.	Marek Woziński	2002	2002
47.	Włodzimierz Gąsior	2002	2002
(41.)	Bogusław Pietrzak	2002	2003
48.	Włodzimierz Tylak	2003	2003
49.	Wojciech Borecki (pierwsza kadencja)	2003	2004
50.	Marek Chojnacki (pierwsza kadencja)	2005	2005
51.	Dragan Dostanić	2005	2005
52.	Wiesław Wojno	2005	2006
53.	Jerzy Kasalik	2006	2006
(50.)	Marek Chojnacki (druga kadencja)	2006	2007
(49.)	Wojciech Borecki (druga kadencja)	2007	2007
54.	Mirosław Jabłoński	2007	2008
(50.)	Marek Chojnacki (trzecia kadencja)	2008	2008
55.	Grzegorz Wesołowski	2008	2010
56.	Andrzej Pyrdoł	2010	2011
57.	Dariusz Bratkowski	2011	2011
58.	Michał Probierz	2011	2011
p.o.	Tomasz Wieszczycki (tymczasowo)	2011	2011
59.	Ryszard Tarasiewicz	2011	2012
(56.)	Andrzej Pyrdoł	2012	2012
(50.)	Marek Chojnacki (czwarta kadencja)	2012	2013
60.	Piotr Zajączkowski	2013	2013
61.	Wojciech Robaszek (pierwsza kadencja)	2013	2014
62.	Andrzej Kretek	2014	2014
(50.)	Marek Chojnacki (piąta kadencja)	2014	2015
63.	Robert Szwarc	2016	2016
(61.)	Wojciech Robaszek (druga kadencja)	2016	2016
(56.)	Marcin Pyrdoł	2016	2017
(61.)	Wojciech Robaszek (trzecia kadencja)	2017	2018
64.	Kazimierz Moskal (pierwsza kadencja)	2018	2020
65.	Wojciech Stawowy	2020	2021
66.	Ireneusz Mamrot	2021	2021
p.o.	Marcin Pogorzała (tymczasowo)	2021	2021
67.	Kibu Vicuña	2021	2022
68.	Marcin Pogorzała	2022	2022
(66.)	Kazimierz Moskal (druga kadencja)	2022	2023
69.	Piotr Stokowiec	2023	2024
70.	Marcin Matysiak	2024	2024
71.	Jakub Dziółka	2024

Selekcjonerzy reprezentacji

W latach swojej działalności, ŁKS dostarczył również trenerów do reprezentacji narodowej. Wśród nich należy wymienić pięciu, którzy pełnili rolę selekcjonerów: Kazimierz Górski, znany jako Trener Tysiąclecia, który mimo że formalnie nie był selekcjonerem, pełnił rolę konsultanta dla drużyny narodowej. Oficjalnym selekcjonerem był Paweł Kowalski. Inne znaczące postacie to Adam Obrubański (1924), Tadeusz Foryś (który prowadził kadrę w latach 1952, 1963–1964) oraz Wojciech Łazarek, który był selekcjonerem w latach 1986–1989. Interesującym przypadkiem jest też Lajos Czeizler, który jako węgierski trener prowadził ekipę Włoch podczas mundialu w Szwajcarii w 1954 roku.

Zawodnicy

Piłkarze Łódzkiego Klubu Sportowego, znani również jako zawodnicy ŁKS, mają bogatą historię reprezentacyjną w polskim futbolu. Wyróżnia się wśród nich kategoria zawodników, którzy z sukcesem występowali w narodowej drużynie.

Lista dotychczasowych reprezentantów kraju

Na czołowej pozycji w historii reprezentacji Polski, jeśli chodzi o ilość rozegranych meczów, jest Jan Tomaszewski, który uzbierał 60 występów, z łącznie 63 meczami. Na drugim miejscu plasuje się Marek Dziuba z 51 grami (także 53 w sumie), a trzeci jest Stanisław Terlecki z 29. Warto dodać, że Terlecki jest również rekordzistą w liczbie strzelonych bramek, z 7 trafieniami na koncie. Z kolei w okresie międzywojennym, najwięcej meczów dla reprezentacji zagrał Antoni Gałecki, który jako kluczowy zawodnik polskiej kadry zagrał na Igrzyskach Olimpijskich w 1936 roku oraz na Mistrzostwach Świata w 1938, otrzymując łącznie 18 występów, w tym 4 na IO, które nie są jednak wliczane do oficjalnych statystyk.

Jan Tomaszewski Marek Dziuba Stanisław Terlecki Jacek Ziober Mirosław Bulzacki Piotr Suski Antoni Gałecki Jerzy Sadek Henryk Szczepański Tomasz Cebula Stanisław Baran Tomasz Wieszczycki Andrzej Drozdowski Bohdan Masztaler Bolesław Szadkowski Tadeusz Hogendorf

_

Leszek Jezierski Piotr Soczyński Henryk Szymborski Jan Włodarczyk Andrzej Woźniak Jarosław Bako Witold Bendkowski Marek Saganowski Mirosław Trzeciak Witold Wenclewski Krzysztof Baran Władysław Karasiak Marek Chojnacki Juliusz Kruszankin Władysław Król Paweł Kowalski

_

Tomasz Kłos Jerzy Kasalik Wawrzyniec Cyl Ryszard Robakiewicz Stefan Szefer Bogusław Wyparło Tomasz Lenart Rudolf Patkolo Jan Sobol Władysław Soporek Józef Walczak Stanisław Andrzejewski Bolesław Cichecki Jan Durka Stefan Fliegel Henryk Frymarkiewicz

_

Ariel Jakubowski Roman Jańczyk Wiesław Jańczyk Karol Hanke Jan Kłaczek Józef Kokot Robert Kolendowicz Marian Łącz Edward Miller Zygmunt Otto Antoni Piasecki Jacek Płuciennik Ryszard Polak Antoni Śledź

Uczestnicy Igrzysk Olimpijskich

• Wawrzyniec Cyl – 1924,
• Antoni Gałecki – 1936,
• Henryk Szczepański – 1960,
• Jan Tomaszewski – 1976 (2. miejsce),
• Tomasz Wieszczycki – 1992 (2. miejsce).

Uczestnicy mistrzostw świata

• Antoni Gałecki – 1938,
• Mirosław Bulzacki – 1974 (3. miejsce),
• Jan Tomaszewski – 1974 (3. miejsce), 1978,
• Bohdan Masztaler – 1978,
• Marek Dziuba – 1982 (3. miejsce).

Rekordziści

W przeszłości rekordzistą w liczbie gier w ekstraklasie był Marek Chojnacki, który przez ponad 18 lat utrzymywał ten tytuł, zanim został pobity przez Łukasza Surmę. Mimo to, Chojnacki pozostaje najlepszym graczem, który całą swoją karierę spędził w jednym polskim klubie. W sierpniu 2014 roku, Marek Saganowski, dawny wychowanek ŁKS, dołączył do zaszczytnego Klubu 100 za zdobycie setki bramek w ekstraklasie.

Laureaci plebiscytów

W Plebiscycie tygodnika Piłka Nożna, na Piłkarza Roku wybierano Jacka Ziobera w roku 1990 oraz Mirosława Trzeciaka w 1998. Tytuł Odkrycia Roku trzykrotnie zdobyli piłkarze ŁKS, mianowicie Mirosław Bulzacki (1973), Stanisław Terlecki (1976, z Zbigniewem Bońkiem) oraz Tomasz Kłos (1997). W 2006 roku, redakcja wytypowała jedenastkę obcokrajowców roku, w której znalazł się bośniak, Ensar Arifović.

Piłkarze ŁKS triumfowali również w Plebiscycie redakcji Sportu, czyli Złotych Butach, które przyznawano najlepszemu zawodnikowi sezonu. W gronie laureatów znaleźli się: Robert Grzywocz (1958; współdzielone z Edwardem Szymkowiakiem), Henryk Szczepański (1960; z Romanem Koryntem).

Zdobywcy hat-tricka

W 2007 roku, na mocy decyzji kibiców Łódzkiego KS, postanowiono uhonorować piłkarzy, którzy w jednym meczu ligowym zdobyli 3 bramki (tzw. hat-trick) dyplomem oraz melonikiem. Pierwszym graczem, który zrealizował ten wyczyn, był Roman Jańczyk w 1927 roku. Do tej pory zdobywcy hat-tricka to m.in.: Stefan Sowiak, Józef Moskal, Wawrzyniec Cyl, Władysław Król, Henryk Herbstreit, Antoni Lewandowski, Henryk Koczewski, Longin Janeczek, Stanisław Baran, Marian Łącz, Joachim Kubocz, Władysław Soporek, Jerzy Wieteski, Henryk Szymborski, Jerzy Sadek, Jerzy Kasalik, Henryk Miłoszewicz, Andrzej Milczarski, Ryszard Robakiewicz, Robert Kozielski, Mirosław Trzeciak, Marek Saganowski, Adam Grad, Radosław Matusiak, Łukasz Mierzejewski, Igor Sypniewski, a także Marcin Mięciel, Adam Patora, który ustrzelił 50. hat-tricka, Wojciech Łuczak, Rafał Kujawa oraz Pirulo. Jak do tej pory, 32 zawodników zdobyło trzy bramki w jednym meczu.

Jedenastka 100-lecia

W skład jedenastki stulecia weszli: w bramce Jan Tomaszewski, w obronie Marek Dziuba, Henryk Szczepański, Antoni Gałecki, Marek Chojnacki, w pomocy Tomasz Wieszczycki, Piotr Suski, Władysław Soporek, Jacek Ziober, a w ataku Stanisław Baran i Jerzy Sadek. Na ławce rezerwowych znaleźli się: Bogusław Wyparło (bramkarz), Tomasz Kłos, Witold Bendkowski, Mirosław Bulzacki, Wawrzyniec Cyl, Mirosław Trzeciak oraz Stanisław Terlecki (zawodnicy pola). Pierwszym trenerem drużyny był Władysław Król, jego asystentami zostali Leszek Jezierski, Paweł Kowalski i Ryszard Polak.

Obecny skład

Na dzień 29 sierpnia 2024 roku, prezentujemy aktualny skład drużyny piłkarskiej ŁKS Łódź. Zespół składa się z wykwalifikowanych zawodników, którzy pełnią różnorodne role na boisku.

Nr	Pozycja	Piłkarz
1	Bramkarz	Aleksander Bobek
2	Obrońca	Levent Gülen
3	Obrońca	Artemijus Tutyškinas
4	Obrońca	Ivan Mihaljević
5	Obrońca	Łukasz Wiech
6	Pomocnik	Jorge Alastuey
7	Pomocnik	Husein Balić
8	Obrońca	Kamil Dankowski
9	Pomocnik	Andreu Arasa
10	Pomocnik	Pirulo
11	Pomocnik	Maksymilian Sitek
12	Bramkarz	Łukasz Bomba
14	Pomocnik	Michał Mokrzycki
15	Pomocnik	Antoni Młynarczyk
16	Bramkarz	Hubert Idasiak
17	Pomocnik	Kelechukwu Ibe-Torti
18	Napastnik	Alan Siwek
19	Napastnik	Jędrzej Zając
20	Pomocnik	Mateusz Wysokiński
21	Pomocnik	Mateusz Kupczak

Lp	Pozycja	Nazwisko i Imię
23	3 pomocnik	Aleksander Iwańczyk
25	1 bramkarz	Michał Kołba
26	2 obrońca	Aleksander Pawlak
27	3 pomocnik	Stefan Feiertag
33	3 pomocnik	Antonio Majcenić
37	2 obrońca	Piotr Głowacki
77	3 pomocnik	Ricardo Gonçalves

Kibice

Historia ŁKS-u Łódź sięga roku 1908, kiedy to klub ten stał się pierwszym polskim zespołem piłkarskim w Łodzi. Od samego początku przyciągał on rzesze entuzjastów sportu, szczególnie młodzież pragnącą aktywnie uczestniczyć w różnych dyscyplinach. Znaczenie klubu dla lokalnej społeczności zostało potwierdzone w 1932 roku, kiedy to ŁKS triumfował w plebiscycie Przeglądu Sportowego na klub z największą liczbą kibiców obecnych na meczach swojej drużyny w piłkarskiej I lidze (obecnie ekstraklasa). W prestiżowym uznaniu tego sukcesu, drużyna otrzymała zegar świetlny od renomowanej firmy Omega.

Kibice ŁKS-u nieustannie wspierali swoich ulubieńców zarówno na meczach rozgrywanych na własnym stadionie, jak i w zmaganiach wyjazdowych. Na decydujące spotkanie o mistrzostwo Polski w 1958 roku przeciwko Górnikowi Zabrze, do Zabrza udało się niemal 10 tysięcy Łodzian, którzy z radością fetowali wielki sukces. Obchody mistrzostwa odbyły się dwukrotnie: po pierwsze, na ulicach pod Grand Hotelem, gdzie zatrzymał się autokar z obywatelami grającymi w piłkę, a następnie po późniejszych godzinach, gdy druga grupa kibiców wróciła pociągiem z Śląska, niosąc ze sobą transparent z napisem: „Mistrzowi Polski ŁKS – kibice”.

W latach 70. XX wieku liczba osób odwiedzających mecze ŁKS-u była rekordowa. Na odnowionym stadionie, oświetlonym nowoczesnymi wówczas jupiterami, w meczach brało udział ponad 40 tysięcy widzów, co świadczyło o ogromnej popularności klubu.

Dzięki przełomowym wydarzeniom, kibice kontynuują swoje wsparcie dla klubu również w dzisiejszych czasach. Przykładem jest inauguracja sezonu w 2014 roku, która odbyła się w Atlas Arenie, gdzie zebrało się aż 3 tysiące kibiców, mimo że drużyna grała wówczas w IV lidze. W 2006 roku z inicjatywy oddanych fanów powstał Klub 100, którego celem jest wsparcie finansowe i organizacyjne dla ŁKS-u.

Kibice ŁKS-u mają także emocjonalne więzi z fanami GKS-u Tychy, Zawiszy Bydgoszcz oraz Lecha Poznań. Niestety, relacje z kibicami innych drużyn, takich jak Widzew Łódź, Ruch Chorzów, Legia Warszawa, Wisła Kraków, Stomil Olsztyn, Stali Rzeszów i Elaną Toruń są napięte.

Znani sympatycy klubu

Łódzki Klub Sportowy od zawsze cieszył się dużym uznaniem wśród różnych grup społecznych, w tym także znanych osobistości z dziedziny polityki i sztuki. Wśród jego sympatyków można wymienić wiele znanych postaci, które KIBICOWAŁY mu na jego meczach.

Wśród nich znajduje się Aleksy Rżewski, który był pierwszym prezydentem Łodzi po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. Warto też wspomnieć o Menachem Bornszatjn ps. „Ślepy Maks”, a także wybitnych aktorach, takich jak Ludwik Benoit oraz Leon Niemczyk i Marian Łącz.

W kontekście muzyki, nie można pominąć rapera O.S.T.R., którego twórczość zdobyła serca wielu fanów. Ludwik Jerzy Kern, znany poeta, także przyznaje się do zwolennictwa klubu, podobnie jak Andrzej Sapkowski, autor powieści fantasy, który również wspiera drużynę.

Muzykiem związanym z klubem jest także Jacek Bieleński, który przyczynił się do promocji ŁKS. Do grona sympatyków należy także Krzysztof „NRGeek” Micielski, który w swoich utworach rapowych, wydawanych pod pseudonimem Kamikaze, nawiązuje do swojego związku z Łódzkim Klubem Sportowym.

Upamiętnienia

W roku 2008 Poczta Polska zaprezentowała unikalne wydanie upamiętniające 100-lecie istnienia Łódzkiego Klubu Sportowego. W jego ramach stworzono okolicznościową kartę oraz znaczek pocztowy, a także stempel, które można było wykorzystać do wysyłania listów. Na kopercie umieszczono archiwalne zdjęcie znakomitego zawodnika klubu, Henryka Szymborskiego, który z radością reaguje na zdobyty przez siebie gol. Natomiast na znaczku uwieczniono kluczowe dyscypliny sportowe, które miały lub wciąż rozwijają swoje sekcje w ŁKS, w tym: piłkę nożną, hokej na lodzie, koszykówkę, tenis oraz siatkówkę.

W mieście Łódź przyznano również nazwy trzech ulic, które jako patronów mają byłych piłkarzy klubu. Uhonorowani to: Wawrzyniec Cyl, Antoni Gałecki oraz Władysław Król. Co więcej, podobizna ostatniego z wymienionych znajduje się na fresku „Łódź w pigułce”, który przedstawia 33 najbardziej znane i zasłużone dla miasta postacie.

---

Oceń: ŁKS Łódź (piłka nożna)

---