Fryda Frankowska

Kultura i sztuka

Fryda Frankowska, znana również jako Fryderyka Frankowska z domu Biederman, to postać, która odcisnęła swoje piętno na polskim malarstwie i grafice. Urodziła się 7 listopada 1872 roku w Łodzi, gdzie rozpoczęła swoją artystyczną podróż. Jej życie, pełne twórczych wyzwań, zakończyło się 27 października 1957 roku w Aix-en-Provence, we Francji.

Frankowska to artystka, której prace łączą polski duch z francuską elegancją, odzwierciedlając zarówno jej narodowe korzenie, jak i wpływy kultury zachodnioeuropejskiej. W ciągu swojej kariery tworzyła w zakresie malarstwa i grafiki, zdobywając uznanie oraz szacunek w środowisku artystycznym.

Biografia

Fryda Frankowska była córką łódzkiego fabrykanta – Roberta Biedermanna oraz jego żony, Adelmy Emmy z domu Braun. Swoje artystyczne kształcenie rozpoczęła od studiów malarskich w Paryżu. W 1904 roku przeniosła się do Warszawy, gdzie kontynuowała naukę w Szkole Sztuk Pięknych, w trakcie tych studiów nawiązała znajomość z Henrykiem Haydenem.

Po zakończeniu nauki Fryda zdecydowała się pozostać w Warszawie, mimo to często wyruszała w podróże, co wzbogacało jej doświadczenia artystyczne. Gdy wybuchła I wojna światowa, Frankowska wróciła do Paryża, gdzie rozpoczęła studia w prestiżowej Académie de la Palette. To tam miała okazję poznać Konstantego Brandla, dzięki czemu nawiązała silne więzi ze środowiskiem artystycznym w stolicy Francji.

Fryda była aktywnym uczestnikiem paryskiej sceny artystycznej, brała udział w Salonach Jesiennych, gdzie w latach 1919, 1920 oraz 1922 prezentowała swoje batiki. Ponadto jej prace można było zobaczyć na wystawach, które organizowano dla polskich artystów w Paryżu, m.in. na wystawie Stowarzyszenia France-Pologne „Quelques Artistes Polonais” w 1920 roku, w Galerie Montaigne w 1921 roku oraz na wystawie sztuki młodopolskiej w Musée Crillon w 1922 roku.

Po roku 1930 postanowiła wycofać się z życia artystycznego i osiedliła się u swojej córki Tamary, żony Jana Wacława Zawadowskiego, w Orcel, nieopodal Aix-en-Provence. W czasie II wojny światowej Fryda ukrywała u siebie Konstantego Brandla, co świadczy o jej głębokiej przyjaźni oraz lojalności względem bliskich jej artystów.

Przypisy

  1. a b ŁukaszŁ. Grzejszczak ŁukaszŁ., Landschaft z fabrycznym kominem w tle środowisko artystów łódzkich pochodzenia niemieckiego przed 1918 rokiem., „Kronika Miasta Łodzi” (3), bc.wbp.lodz.pl, 2005, s. 75 [dostęp 04.07.2024 r.]
  2. Bartnicka-GórskaB.G. Hanna Bartnicka-GórskaB.G., Szczepińska-TramerS.T. Joanna Szczepińska-TramerS.T., W poszukiwaniu światła, kształtu i barw. Artyści polscy wystawiający na Salonach paryskich w l. 1884-1960, Neriton, 2005.
  3. DeniseD. Delouche DeniseD. (red.), Artistes étrangers à Pont-Aven, Concarneau et autres lieux de Bretagne, Presses universitaires de Rennes, 1989.
  4. a b WitoldW. Leitgeber WitoldW., Rozmowy z Brandlem, 1979.
  5. Katarzyna,K., Kulpińska Katarzyna,K., Matryce, odbitki - ślady kobiet: Polskie graficzki i ich twórczość w dwudziestoleciu międzywojennym, Toruń, ISBN 978-83-231-3689-7, OCLC 993268178 [dostęp 02.03.2019 r.]

Oceń: Fryda Frankowska

★★★★★
Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:8