Jerzy Waldemar Jarociński

---

Życiorys

Jerzy Waldemar Jarociński urodził się w rodzinie fabrykanta Stanisława Jarocińskiego oraz Reginy Eugenii, z domu Goldfeder. Jako nastolatek, został wysłany przez rodziców do szkoły w Warszawie, gdzie opanował biegłość w pięciu językach obcych. W wieku siedemnastu lat, zainspirowany patriotyzmem, napisał tomik wierszy, a w celu uniknięcia aresztowania w 1911 roku, postanowił opuścić Cesarstwo Rosyjskie i udał się do Paryża. To tam mieszkał Jean Finot, jego krewny ze strony matki.

W Paryżu Jerzy Jarociński studiował nauki humanistyczne na Sorbonie. Już w 1912 roku zadebiutował jako dziennikarz w czasopiśmie „Paris Journal”. Dwa lata później zaciągnął się ochotniczo do armii francuskiej, co przyczyniło się do nadania mu obywatelstwa francuskiego. Od tego momentu posługiwał się imieniem oraz nazwiskiem Waldemar George, które rzekomo było łatwiejsze do wymówienia przez Francuzów. Jego życiowym partnerem została Claude Lavalley, córka francuskiego malarza Louisa Lavalleya.

W latach 1917-1922 współpracował z różnymi pacyfistycznymi publikacjami, które popierały zarówno rewolucję październikową, jak i ideę dostępu do studiów wyższych dla wszystkich ludzi. Już w tym czasie zyskał uznanie jako krytyk sztuki, publikując felietony, które dotyczyły zarówno francuskiej, jak i niemieckiej sztuki. Krytykując sztukę współczesną, negatywnie ocenił twórczość Pabla Picassa, określając ją jako prymitywną.

Jarociński jest uważany za odkrywcę Chaima Soutine’a, jednego z najwybitniejszych impresjonistów związanych z École de Paris. W jego działalności promocyjnej istotne miejsce zajmowały także kubistyczne obrazy Josepha Csaky pochodzącego z Węgier, a także prace Henriego Epsteina, Szymona Mondszajna, Emmanuela Mané-Katza, Oscara Miestchaninoffa oraz rzeźby Jacques’a Lipchitza. Często pisał o twórczości Louisa Marcoussisa oraz jego żony Alicji Halickiej, z którymi utrzymywał bliską przyjaźń.

Będąc w Paryżu, Jarociński pisał felietony dla wielu polskich czasopism, a także pracował jako korespondent „Wiadomości Literackich”. W 1920 roku objął stanowisko redaktora naczelnego wpływowego francuskiego miesięcznika „L’Amour de l’Art”. Dwa lata później, został powołany na sekretarza organizowanej wystawy Jeune Pologne (Młoda Polska) w paryskim Musée Crillon. Po 1945 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego „Art et Industrie”, a w latach 1956-1959 również „Prisme des Arts”, gdzie regularnie pisał dla obu tych wydawnictw. W 1958 roku był redaktorem naukowym „Encyclopédie de l’art international contemporain”. Zmarł nagle w Paryżu na atak serca i zgodnie ze swoją wolą został pochowany na cmentarzu w Saint-Martin-des-Champs w Normandii.

Jarociński był autorytetem w dziedzinie krytyki zarówno we Francji, jak i Niemczech, nawiązał liczne kontakty z uznawanymi osobowościami świata kultury i sztuki. Jest autorem i współautorem ponad stu książek oraz licznych artykułów i felietonów. Jego twórczość opierała się na ogromnej wiedzy, erudycji oraz wszechstronnych talentach, co pozwoliło mu być głosem w wielu dziedzinach, a także wspierać młodych artystów, którzy przybywali do Francji w poszukiwaniu szans na rozwój twórczy.

---

Oceń: Jerzy Waldemar Jarociński

---