Józef Litauer

W swojej karierze zawodowej jako prawnik, Litauer podjął się zadania promowania międzynarodowego języka Esperanto, co miało na celu ułatwienie komunikacji wśród międzynarodowej społeczności. W 1931 roku objął stanowisko sekretarza generalnego Międzynarodowego Towarzystwa Esperantystów-Prawników, znacząco przyczyniając się do rozwoju tej inicjatywy.

Po rozwiązaniu organizacji „Laboro” przez polski rząd, Litauer nie zrezygnował z działalności społecznej. W 1933 roku, wspólnie z Władysławem Lekowskim oraz Markiem Wajsblumem, założył Socjalistyczne Towarzystwo Esperantystów, które miało na celu integrację działaczy socjalistycznych zainteresowanych językiem Esperanto.

W 1937 roku był redaktorem periodyku „Orzecznictwo Podatkowe”, co świadczy o jego dużym zaangażowaniu w dziedzinie prawa i edukacji prawnej. Niestety, w 1939 roku, Litauer stawał przed poważnymi problemami prawnymi; został skazany przez polski sąd na pół roku więzienia w zawieszeniu za opublikowanie pracy francuskiego religioznawcy Couchouda pt. „Tajemnice Jezusa”.

Stan jego wiedzy oraz działalności przerwał wybuch II wojny światowej, podczas której Józef Litauer zaginął. Istnieją przypuszczenia, że w wyniku działań wojennych mógł zostać zamordowany przez Niemców, co pozostawia wiele pytań o dalsze losy tej ważnej postaci w historii Polski.