Karola Bloch

---

Wczesne lata

Karola Bloch, urodzona jako Karola Piotrkowska, pochodziła z polsko-żydowskiej rodziny zamożnych przedsiębiorców tekstylnych. W obliczu pierwszej wojny światowej, jej rodzina postanowiła uciec do Rosji, gdzie miała okazję być świadkiem burzliwych wydarzeń rewolucji październikowej.

W 1921 roku rodzina przeniosła się do Berline, gdzie Karola podjęła studia artystyczne pod okiem ekspresjonisty Ludwiga Meidnera. W 1926 roku poznała swojego przyszłego męża, z którym zaczęła wspólnie kroczyć przez życie.

Po ukończeniu podstawowych studiów, Karola postanowiła zgłębiać architekturę w Wiedniu, a następnie kontynuowała naukę na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie. Tam miała szansę uczyć się od znakomitych modernistów, takich jak Hans Poelzig i Bruno Taut.

W 1933 roku, po dojściu Hitlera do władzy, Karola zdecydowała się na emigrację do Zurychu, gdzie zdołała zakończyć swoje studia na Uniwersytecie Zuryskim. W Berlinie zadeklarowała swoje poparcie dla lewicowych idei, dołączając do lewicowego klubu studenckiego oraz angażując się w działania przeciwko faszyzmowi.

Karola wstąpiła również do Komunistycznej Partii Niemiec. Po tragicznym wydarzeniu, jakim było spalenie Reichstagu w 1933 roku, lewicowa kolonia artystyczna, w której mieszkała z Ernstem Blochem, znalazła się w niebezpieczeństwie, gdyż zostali otoczeni przez nazistów. Dzięki swoim sprytnym działaniom, udało jej się ukryć i zabezpieczyć cenne rękopisy Ernsta.

Po ukończeniu studiów w Zurychu, Karola i Ernst osiedli w Wiedniu, gdzie zawarli związek małżeński w 1934 roku.

Życie i praca na emigracji

Karola Bloch, utalentowana architektka, spędziła znaczną część swojego życia na emigracji, gdzie jej kariera nabrała nowego wymiaru. W Wiedniu podejmowała współpracę z uznanym architektem Jacquesem Groagiem. Równocześnie była informatorką Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego w kwestiach dotyczących sytuacji politycznej w Niemczech oraz Polsce.

Po Anschlussie Austrii, małżonkowie zdecydowali się na przeprowadzkę do Paryża, gdzie Karola podjęła pracę w studio architektonicznym Augusta Perreta. W 1936 roku osiedlili się w Pradze, gdzie Karola zaczęła prowadzić własną działalność projektową, współpracując z Friedl Dicker-Brandeis, utalentowaną projektantką tekstyliów. W tym czasie stworzyła również projekt domu jednorodzinnego w malowniczych Tatrach. Rok później, w 1937, na świat przyszedł ich syn Jan-Robert, co wzmocniło rodzinne więzi.

W 1938 roku para podjęła trudną decyzję o emigracji do Nowego Jorku. Ernst, mąż Karoli, nie znał języka angielskiego, dlatego to ona stała się głównym żywicielem rodziny, podejmując pracę jako architekt. Znalazła zatrudnienie w biurze Mayer & Whittlesey, gdzie była jedną z nielicznych kobiet w tej dziedzinie. Jej umiejętności i zaangażowanie przyczyniły się do projektowania nowojorskich wieżowców, a także zrealizowała projekty w Cambridge i Bostonie.

Dodatkowo, zainicjowała grupę wsparcia dla polskich architektów, co pokazuje jej głęboką empatię i chęć pomocy innym w trudnych czasach. Niestety, w 1943 roku Karola doświadczyła ogromnej traumy, gdy jej rodzice oraz rodzeństwo zginęli w Treblince, co wpłynęło na jej dalsze życie i twórczość.

Życie i praca w Niemczech

W 1949 roku rodzina Blochów powróciła do Niemiec Wschodnich. To właśnie tam Ernst rozpoczął swoją działalność akademicką, wykładając na Uniwersytecie w Lipsku, zaś Karola zajmowała się projektowaniem typowych przedszkoli oraz żłobków na zlecenie Deutsche Bauakademie.

W 1957 roku Karola spotkała się z trudnościami, gdyż została usunięta z Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec z powodu swoich antystalinowskich przekonań. Ta decyzja wiązała się dla niej z zakazem wykonywania zawodu architekta. Mimo to, znajdowała sposoby na wyrażenie swoich myśli, anonimowo publikując artykuły skierowane do kobiet, w których dzieliła się poradami na temat efektywnego urządzania kuchni.

Karola stała się także jednym z założycieli Międzynarodowej Unii Architektek Kobiet, co było jej sposobem na aktywne uczestnictwo w zawodzie mimo stawianych jej przeszkód. Po powstaniu muru berlińskiego w 1961 roku, Blochowie postanowili skorzystać z możliwości, jakie zapewniał im wyjazd na Zachód z powodu wykładów, decydując się na niepowrotny powrót do NRD.

Osiedlili się w Tybindze, gdzie Ernst uzyskał tytuł profesora. Karola z kolei poświęciła się działalności społecznej, angażując się na rzecz więźniów i kobiet. Była założycielką stowarzyszenia Hilfe zur Selbsthilfe, stawiając sobie za cel wsparcie osób w trudnych sytuacjach życiowych.

---

Oceń: Karola Bloch

---