Olga Zaicik, która przyszła na świat 8 listopada 1921 roku w Łodzi, to postać znacząca w dziedzinie literatury. Zmarła 18 października 2013 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w rumuńskim świecie literackim.
Jako tłumaczka polskiej literatury, przyczyniła się do popularyzacji polskich autorów na rumuńskim rynku, otwierając drzwi do ich twórczości dla szerokiej publiczności.
Życiorys
Olga przyszła na świat w Łodzi, w rodzinie Jochwetei i Manase Zayczyk, co ukształtowało jej wczesne życie. W 1927 roku osiedliła się w Rumunii, co było znacznym krokiem w jej biografii. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Pitești, jej dalsza edukacja nabrała tempa, gdyż w 1938 roku zdobyła świadectwo maturalne w Bukareszcie.
Choć marzyła o studiowaniu medycyny, jej plany pokrzyżował wybuch II wojny światowej, co znacząco wpłynęło na jej życiowe decyzje. Ostatecznie zdobytą wiedzę medyczną poszerzyła poprzez edukację w Școala sanitară evreiască (Żydowskiej szkole medycznej), co pozwoliło jej obronić się w trudnych czasach.
Po zakończeniu wojny, Olga postanowiła skierować swoje zainteresowania w stronę literatury. Podjęła studia z zakresu literatury francuskiej na Wydziale Literatury i Filozofii Uniwersytetu Bukaresztańskiego, co otworzyło przed nią drzwi do świata literackiego.
Po uzyskaniu dyplomu, jej kariera zawodowa nabrała tempa. Pracowała jako redaktor w różnych wydawnictwach, gdzie jej talent i umiejętności wkrótce zaowocowały awansem na stanowisko kierownika działu. Olga współpracowała również z licznych czasopismami, co pozwoliło jej na szeroką działalność w literackim środowisku.
W 1976 roku, po długich latach poświęconych pracy w redakcjach, Olga przeszła na emeryturę, jednak jej wpływ na literaturę i edukację pozostał zauważalny.
Twórczość
Olga Zaicik to autorka, która zasłynęła w dziedzinie literatury polskiej, wydając dwie znaczące książki: Pasiunea romantică (1965) oraz Henryk Sienkiewicz (1972). Jej działalność translatorska obejmowała nie tylko klasykę, ale i współczesne teksty, przyczyniając się w ten sposób do popularyzacji polskiej literatury w Rumunii.
Wśród dzieł, które tłumaczyła, znajdują się m.in.:
- Lesław Bartelski – Oameni de dincolo de râu (Ludzie zza rzeki) 1954,
- Danuta Bieńkowska – Daniel în ghearele leului (Daniel w paszczy lwa) 1961,
- Michał Choromański – Gelozie și medicină (Zazdrość i medycyna) 1991,
- Maria Dąbrowska – Popa Filip (Ksiądz Filip) 1957,
- Aleksander Fredro – Răzbunarea (Zemsta) 1958,
- Witold Gombrowicz – Ivona, principesa Burgundiei (Iwona, księżniczka Burgunda) 1975, Jurnal. Teatru (Dziennik. Teatr) 1988, Jurnal (Dziennik) 1998,
- Roman Ingarden – Studii de estetică (Studia z estetyki) 1978,
- Jarosław Iwaszkiewicz – Proză. în Maica Ioana a îngerilor (Proza. Matka Joanna od Aniołów) 1971, Îndrăgostiții din Marona (Kochankowie z Marony) 1972, în Povestiri muzicale (Opowiadania muzyczne) 1979,
- Ryszard Kapuściński – Agonia imperiului (Imperium) 1996,
- Julian Kawalec – Dansul eretelui. Caut casă (Tańczący Jastrząb. Szukam domu) 1973,
- Maria Konopnicka – Natură moartă (Martwa natura) 1960,
- Józef Ignacy Kraszewski – Meșterul Twardowski (Mistrz Twardowski) 1981,
- Maria Krüger – Mărgică albastră (Karolcia) 1973,
- Maria Kuncewiczowa – Străina (Cudzoziemka) 1974,
- Andrzej Kuśniewicz – Lecția de limbă moartă (Lekcja martwego języka) 1985, Regele celor două Sicilii. Lecția de limbă moartă (Królestwo Obojga Sycylii. Lekcja martwego języka) 1998,
- Czesław Miłosz – Valea Issei (Dolina Issy) 2000,
- Sławomir Mrożek – Fuga în sud (Ucieczka na południe) 1970,
- Zofia Nałkowska – Dragostea Teresei Hennert (Romans Terest Hennert) 1979,
- Eliza Orzeszkowa – Julianka (Julianka) 1962,
- Bolesław Prus – Soartă de orfan (Sieroca dola) 1954,
- Jerzy Putrament – Realitatea (Rzeczywistość) 1950,
- Henryk Sienkiewicz – Potopul (Potop) I-V 1969,
- Olga Tokarczuk – Străveacul și alte vremi (Prawiek i inne czasy) 2002,
- Michał Walicki – Vermeer 1972,
- Stanisław Ignacy Witkiewicz – Gyubal Wahazar sau în labirinturile nonsensului (Gyubal Wahazar – czyli Na przełęczach bezsensu) 1998, Teatru (Teatr) 1998,
- Andrzej Zaniewski – Șobolanul (Szczur) 1995,
- Wojciech Żukrowski – Nopțile Ariadnei (Noce Ariadny) 1983.
Odznaczenia
Olga Zaicik jest postacią, która zdobyła liczne odznaczenia w uznaniu jej znaczących osiągnięć.
- 1970 – Złoty Krzyż Zasługi,
- 1976 – Amicus Poloniae,
- 1980 – Nagroda Stowarzyszenia Autorów (ZAIKS),
- 1999 – Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej,
- 2000 – Oficer Orderu Zasługi.
Przypisy
- a b c Uniunea Scriitorilor din România - Polonista şi traducătorea Olga Zaicik a plecat dintre noi [online], uniuneascriitorilor.ro [dostęp 26.05.2020 r.]
- CristinaC. Godun CristinaC., GOMBROWICZ OCZYMA RUMUNÓW, „LITERATURA POLSKA W ŚWIECIE”, 3, 2010 r., s. 221 [dostęp 26.05.2020 r.]
- B.M.M., Pios omagiu: Olga Zaicik (1921-2013), „Realitatea Evreiasca” (416-417), 30.11.2013 r., s. 17.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Jerzy Zieleński | Władysław Huzik | Michał Sieczko | Marzanna Zielińska | Andrzej Bińkowski | Wacław Bierkowski | Johannes Danielewski | Ewa Heine | Jacek Łęski | Johannes Renner | Stefan Arski | Andrzej Hampel | Michał Walczak (dziennikarz) | Edyta Zając | Halina Cieplińska-Bitner | Krzysztof Turowski | Kinga Dunin | Tomasz Tomczyk (fotoreporter) | Maja Frykowska | Leszek RudnickiOceń: Olga Zaicik