Olga Zaicik


Olga Zaicik, która przyszła na świat 8 listopada 1921 roku w Łodzi, to postać znacząca w dziedzinie literatury. Zmarła 18 października 2013 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w rumuńskim świecie literackim.

Jako tłumaczka polskiej literatury, przyczyniła się do popularyzacji polskich autorów na rumuńskim rynku, otwierając drzwi do ich twórczości dla szerokiej publiczności.

Życiorys

Olga przyszła na świat w Łodzi, w rodzinie Jochwetei i Manase Zayczyk, co ukształtowało jej wczesne życie. W 1927 roku osiedliła się w Rumunii, co było znacznym krokiem w jej biografii. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Pitești, jej dalsza edukacja nabrała tempa, gdyż w 1938 roku zdobyła świadectwo maturalne w Bukareszcie.

Choć marzyła o studiowaniu medycyny, jej plany pokrzyżował wybuch II wojny światowej, co znacząco wpłynęło na jej życiowe decyzje. Ostatecznie zdobytą wiedzę medyczną poszerzyła poprzez edukację w Școala sanitară evreiască (Żydowskiej szkole medycznej), co pozwoliło jej obronić się w trudnych czasach.

Po zakończeniu wojny, Olga postanowiła skierować swoje zainteresowania w stronę literatury. Podjęła studia z zakresu literatury francuskiej na Wydziale Literatury i Filozofii Uniwersytetu Bukaresztańskiego, co otworzyło przed nią drzwi do świata literackiego.

Po uzyskaniu dyplomu, jej kariera zawodowa nabrała tempa. Pracowała jako redaktor w różnych wydawnictwach, gdzie jej talent i umiejętności wkrótce zaowocowały awansem na stanowisko kierownika działu. Olga współpracowała również z licznych czasopismami, co pozwoliło jej na szeroką działalność w literackim środowisku.

W 1976 roku, po długich latach poświęconych pracy w redakcjach, Olga przeszła na emeryturę, jednak jej wpływ na literaturę i edukację pozostał zauważalny.

Twórczość

Olga Zaicik to autorka, która zasłynęła w dziedzinie literatury polskiej, wydając dwie znaczące książki: Pasiunea romantică (1965) oraz Henryk Sienkiewicz (1972). Jej działalność translatorska obejmowała nie tylko klasykę, ale i współczesne teksty, przyczyniając się w ten sposób do popularyzacji polskiej literatury w Rumunii.

Wśród dzieł, które tłumaczyła, znajdują się m.in.:

  • Lesław BartelskiOameni de dincolo de râu (Ludzie zza rzeki) 1954,
  • Danuta Bieńkowska – Daniel în ghearele leului (Daniel w paszczy lwa) 1961,
  • Michał Choromański – Gelozie și medicină (Zazdrość i medycyna) 1991,
  • Maria Dąbrowska – Popa Filip (Ksiądz Filip) 1957,
  • Aleksander Fredro – Răzbunarea (Zemsta) 1958,
  • Witold Gombrowicz – Ivona, principesa Burgundiei (Iwona, księżniczka Burgunda) 1975, Jurnal. Teatru (Dziennik. Teatr) 1988, Jurnal (Dziennik) 1998,
  • Roman IngardenStudii de estetică (Studia z estetyki) 1978,
  • Jarosław Iwaszkiewicz – Proză. în Maica Ioana a îngerilor (Proza. Matka Joanna od Aniołów) 1971, Îndrăgostiții din Marona (Kochankowie z Marony) 1972, în Povestiri muzicale (Opowiadania muzyczne) 1979,
  • Ryszard Kapuściński – Agonia imperiului (Imperium) 1996,
  • Julian Kawalec – Dansul eretelui. Caut casă (Tańczący Jastrząb. Szukam domu) 1973,
  • Maria KonopnickaNatură moartă (Martwa natura) 1960,
  • Józef Ignacy Kraszewski – Meșterul Twardowski (Mistrz Twardowski) 1981,
  • Maria KrügerMărgică albastră (Karolcia) 1973,
  • Maria Kuncewiczowa – Străina (Cudzoziemka) 1974,
  • Andrzej Kuśniewicz – Lecția de limbă moartă (Lekcja martwego języka) 1985, Regele celor două Sicilii. Lecția de limbă moartă (Królestwo Obojga Sycylii. Lekcja martwego języka) 1998,
  • Czesław Miłosz – Valea Issei (Dolina Issy) 2000,
  • Sławomir MrożekFuga în sud (Ucieczka na południe) 1970,
  • Zofia NałkowskaDragostea Teresei Hennert (Romans Terest Hennert) 1979,
  • Eliza Orzeszkowa – Julianka (Julianka) 1962,
  • Bolesław PrusSoartă de orfan (Sieroca dola) 1954,
  • Jerzy Putrament – Realitatea (Rzeczywistość) 1950,
  • Henryk Sienkiewicz – Potopul (Potop) I-V 1969,
  • Olga TokarczukStrăveacul și alte vremi (Prawiek i inne czasy) 2002,
  • Michał Walicki – Vermeer 1972,
  • Stanisław Ignacy WitkiewiczGyubal Wahazar sau în labirinturile nonsensului (Gyubal Wahazar – czyli Na przełęczach bezsensu) 1998, Teatru (Teatr) 1998,
  • Andrzej ZaniewskiȘobolanul (Szczur) 1995,
  • Wojciech ŻukrowskiNopțile Ariadnei (Noce Ariadny) 1983.

Odznaczenia

Olga Zaicik jest postacią, która zdobyła liczne odznaczenia w uznaniu jej znaczących osiągnięć.

  • 1970 – Złoty Krzyż Zasługi,
  • 1976 – Amicus Poloniae,
  • 1980 – Nagroda Stowarzyszenia Autorów (ZAIKS),
  • 1999 – Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej,
  • 2000 – Oficer Orderu Zasługi.

Przypisy

  1. a b c Uniunea Scriitorilor din România - Polonista şi traducătorea Olga Zaicik a plecat dintre noi [online], uniuneascriitorilor.ro [dostęp 26.05.2020 r.]
  2. CristinaC. Godun CristinaC., GOMBROWICZ OCZYMA RUMUNÓW, „LITERATURA POLSKA W ŚWIECIE”, 3, 2010 r., s. 221 [dostęp 26.05.2020 r.]
  3. B.M.M., Pios omagiu: Olga Zaicik (1921-2013), „Realitatea Evreiasca” (416-417), 30.11.2013 r., s. 17.

Oceń: Olga Zaicik

Średnia ocena:4.54 Liczba ocen:23