Antoni Ławkowicz

---

Życiorys

W 1911 roku Antoni Ławkowicz stał się aktywnym członkiem Zarządu Centralnego Związku Młodzieży Socjalistycznej. Jego działalność polityczna została przerwana w latach 1912–1914, kiedy to został skazany i osadzony w Cytadeli Warszawskiej, na Pawiaku oraz w twierdzy łomżyńskiej. W trakcie I wojny światowej pełnił służbę w I Brygadzie Legionów Polskich, a w sierpniu 1917 roku był internowany w Szczypiornie.

Po zakończeniu wojny w 1918 roku rozpoczął pracę w różnych instytucjach państwowych, w tym w Komendzie Głównej Milicji Ludowej, Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej, a także w Kasie Chorych czy Państwowym Monopolu Spirytusowym. Od 1934 roku pracował jako hutnik, co było jego zawodem przez wiele lat.

W swoim życiu politycznym był członkiem Niezależnej Socjalistycznej Partii Pracy oraz Komitetu Warszawskiego. Angażował się również w Związek Pracowników Kas Chorych i Instytucji Ubezpieczeń Społecznych, będąc częścią Warszawskiej Rady Związków Zawodowych. Po przewrocie majowym opuścił Niezależną Socjalistyczną Partię Pracy i wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. Po II wojnie światowej znów zaangażował się w działalność PPS, ale w latach 1949–1951 był więziony na skutek bezpodstawnych oskarżeń.

Po swojej śmierci został pochowany nacmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w sektorze 18B, w rzędzie 2, numer 19.

Życie prywatne

Antoni był synem Leona i Walerii z domu Bojanowicz. Miał także dwóch braci: Leona Ludwika Ławkowicza oraz Patryka Wacława Ławkowicza.

---

Oceń: Antoni Ławkowicz

---