Jacek Dębski

---

Życiorys

Jacek Dębski ukończył studia z zakresu polonistyki na Uniwersytecie Łódzkim. W latach osiemdziesiątych aktywnie uczestniczył w opozycyjnych ruchach. W czasie studiów był związany z Niezależnym Zrzeszeniem Studentów, a później dołączył do Ruchu Młodej Polski (RMP), z którego został usunięty w 1988 roku. Przyczyną tego była decyzja o wysłaniu listu do władz emigracyjnego Stronnictwa Narodowego, przez co kierownictwo RMP uznało jego działania za „szkalujące” grupę. Dodatkowo, Dębski prowadził podziemne pismo „Myśl”, które według liderów Ruchu miało zawierać treści antysemickie.

W tym okresie Dębski pełnił także funkcję przewodniczącego łódzkich struktur Narodowego Odrodzenia Polski. Po 1990 roku objął kierownictwo w łódzkim oddziale Unii Polityki Realnej. W latach 1991–1992 pracował jako prezes RSW „Prasa-Książka-Ruch”, gdzie zakładał m.in. spółkę Empik. Od 1993 roku był członkiem zarządu krajowego Kongresu Liberalno-Demokratycznego, a od 1994 do 1996 roku pełnił funkcję dyrektora Łódzkiej Wytwórni Papierosów.

W 1997 roku Dębski nawiązał współpracę z Koalicją Konserwatywną, która była częścią Akcji Wyborczej Solidarność. Został bliskim współpracownikiem Janusza Tomaszewskiego, jednego z liderów AWS oraz późniejszego wicepremiera. W wyborach do Sejmu ubiegał się o mandat z okręgu suwalskiego, jednak nie udało mu się go zdobyć. Po wyborach został usunięty z Koalicji z powodu ubiegania się o mandat bez rekomendacji partii. Następnie przystąpił do Ruchu Społecznego AWS.

W grudniu 1997 roku, dzięki wsparciu Janusza Tomaszewskiego, Dębski objął stanowisko szefa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki (UKFiT). W 1998 roku wszedł w konflikt z władzami Polskiego Związku Piłki Nożnej, na czele z prezesem Marianem Dziurowiczem. Podjął decyzję o zawieszeniu działań związku, która została anulowana po groźbie wykluczenia polskich drużyn z międzynarodowych rozgrywek. W lutym 2000 roku, po tym jak w wywiadzie dla „Gazety Wyborczej” zasugerował, że był namawiany przez wpływowego polityka AWS do poszukiwania kompromitujących informacji o byłych szefach UKFiT, a mianowicie Aleksandrze Kwaśniewskim oraz Stanisławie Stefanie Paszczyku, został odwołany ze stanowiska przez premiera Jerzego Buzka. W marcu 2000 roku, po tych wydarzeniach, został także wykluczony z Ruchu Społecznego AWS.

Zabójstwo

Po zakończeniu kariery politycznej Jacek Dębski związał się z osobami zaangażowanymi w działalność przestępczą, w tym z Jeremiaszem Barańskim, który był znany pod pseudonimem „Baranina”. 12 kwietnia 2001 roku w Warszawie stał się ofiarą morderstwa, które zlecił muzyk Tadeusz Maziuk, znany jako „Sasza” lub „Misza”. Po przeprowadzeniu badań w trakcie śledztwa ustalono, że to właśnie Barański stał za planowaniem ataku na Dębskiego, gdyż Dębski żądał od niego zwrotu długów.

W wyniku współudziału w tej zbrodni, Halina Galińska, znana jako „Inka”, 26-letnia znajoma Jacka Dębskiego, została skazana na osiem lat więzienia. Co ciekawe, zarówno Tadeusz Maziuk, jak i Jeremiasz Barański zmarli w późniejszym czasie w areszcie – pierwszy w Warszawie, drugi w Wiedniu, popełniając samobójstwo.

W 2007 roku na bazie tragicznych wydarzeń z życia Dębskiego powstał scenariusz do filmu „Izolator” (ang. Warsaw Dark), w reżyserii Christophera Doyle’a. Zadziwiające jest to, że w listopadzie 2008 roku tygodnik „Wprost” opublikował kontrowersyjny artykuł, który podważał dotychczasowe ustalenia dotyczące okoliczności zabójstwa Dębskiego.

Według tego artykułu, Tadeusz Maziuk nie był jedynym wykonawcą strzałów wymierzonych w stronę Jacka Dębskiego. Drugiego zabójcę nie ujawniono, ale według „Wprost” prawdopodobnie wciąż żyje i nie został ujęty. Ponadto, nowym aspektem, który pojawił się w doniesieniach, była potencjalna współpraca Dębskiego z Urzędem Ochrony Państwa, co było dotychczas ignorowane przez śledczych.

Gazeta zasugerowała, że Jacek Dębski mógł być tajnym współpracownikiem UOP. Warto również zauważyć, że Jeremiasz Barański był związany z Służbą Bezpieczeństwa, która została później zastąpiona przez UOP. Jacek Dębski spoczywa na łódzkim cmentarzu na Mani, gdzie został pochowany 23 kwietnia 2001 roku.

---

Oceń: Jacek Dębski

---