Romana Granas

Polityka i administracja

Romana Granas, znana także jako Bronka, Julia, Maria, Stacha oraz Stanisława Orlińska, to postać, która odgrywała znaczącą rolę w historii Polski XX wieku. Urodziła się 7 września 1906 roku w Łodzi, a życie zakończyła 19 sierpnia 1987 roku. Jej działalność była silnie związana z ideologią komunistyczną, w ramach której stała się aktywną uczestniczką wielu ważnych wydarzeń.

Granas była nie tylko działaczką, ale również dziennikarką oraz dyrektorką Szkoły Partyjnej przy Komitecie Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) w latach 1950–1957. Jej działania w tych latach miały istotny wpływ na kształt polityczny i edukacyjny ówczesnej Polski. Poza tym, pełniła funkcję zastępcy członka Komitetu Centralnego PZPR, co podkreśla jej znaczenie w strukturach władzy.

Życiorys

Córka Henryka. W 1921 roku rozpoczęła swoją działalność w Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK), który później zmienił nazwę na Komunistyczny Związek Młodzieży Polski. W 1923 roku podjęła pracę w Komunistycznej Partii Polski (KPP), gdzie angażowała się do 1935 roku. Od 1935 roku, aż do wybuchu II wojny światowej, była osadzona w tarnowskim więzieniu.

Jesienią 1939 roku przeniosła się do Lwowa, gdzie znalazła zatrudnienie w miejscowym NKWD jako tłumaczka. Po ataku Niemiec na ZSRR w czerwcu 1941 roku została ewakuowana w głąb kraju, spędzając czas m.in. w Moskwie oraz Kujbyszewie. W 1941 roku przystąpiła do Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b). Uczęszczała również do Międzynarodowej Szkoły Leninowskiej.

W 1945 roku objęła stanowisko zastępcy dyrektora Centralnej Szkoły Polskiej Partii Robotniczej w Łodzi. Po utworzeniu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) w grudniu 1948 roku została starszym instruktorem w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Centralnego. W listopadzie 1949 roku została wybrana na zastępcę członka KC PZPR, pozostając na tym stanowisku do IV Zjazdu PZPR w czerwcu 1964 roku.

Od maja 1950 roku do sierpnia 1957 roku pełniła rolę dyrektorki dwuletniej Szkoły Partyjnej przy KC PZPR. Była również zaliczana do frakcji „puławian” w czasie walki o władzę w kierownictwie PZPR w latach pięćdziesiątych. W latach 1959-1963 była zastępcą redaktora naczelnego pisma „Polityka”.

Pochowana jest na wojskowych Powązkach, w kwaterze B32-13-8.

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 18.11.2019 r.]
  2. Natalia Jarska, Piotr Perkowski: Droga do władzy ? Kobiety w PZPR 1948–1989, Pamięć i Sprawiedliwość IPN Warszawa, nr. 1 (27) 2016 r.
  3. Październik i „Mała stabilizacja". W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW”, 1992 r., s. 61–62. ISBN 83-7066-208-0.

Oceń: Romana Granas

★★★★★
Średnia ocena:4.66 Liczba ocen:8