Franciszek Pudlarz

---

Życiorys

Franciszek Pudlarz był synem Michała oraz Marianny z domu Kauk. Jego przodkowie wywodzili się z Lotaryngii. W 1895 roku rozpoczął pracę w Zakładach Bawełnianych K. Scheiblera w Łodzi, gdzie następnie ukończył kurs w szkole fabrycznej.

Od 1902 roku zaangażował się w działalność kole Towarzystwa Oświaty Narodowej w fabryce Scheiblera, organizacji powiązanej z Ligą Narodową. Dwa lata później, w 1904, wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS). Wziął również aktywny udział w rewolucji 1905 roku jako członek Komitetu w łódzkiej dzielnicy Górna, a jego rola obejmowała także funkcję delegata fabrycznego.

W 1906 roku, w wyniku informacji przekazanych przez administrację fabryki, został aresztowany na okres dwóch miesięcy. Niestety, to nie był koniec jego problemów, ponieważ w 1907 roku znowu trafił do aresztu. Po dziewięciomiesięcznym śledztwie, w trybie administracyjnym skazano go na opuszczenie granic Królestwa, co zmusiło go do wyjazdu do Galicji.

W Galicji podjął pracę w Krakowie, Bielsku, Saksonii oraz we Lwowie. W 1911 roku wrócił do Łodzi, gdzie rozpoczął pracę jako majster w fabryce Scheiblera. Jego działalność polityczna wciąż kwitła, związał się z PPS Lewicy. Dwa lata później, w 1913, ponownie został aresztowany i spędził pewien czas w więzieniu, lecz został uwolniony w 1914 roku, kiedy rosyjskie wojska wycofały się z Łodzi.

W okresie I wojny światowej aktywnie uczestniczył w Okręgowym Komitecie Robotniczym PPS-Lewicy, Zarządzie Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Włóknistego oraz w Kooperatywie „Związkowiec”. W 1918 roku, wraz z Antonim Szczerkowskim, współtworzył Opozycję Robotniczą PPS-Lewicy, która w grudniu tego samego roku przyłączyła się do PPS.

13 listopada 1918 roku został wybrany do tymczasowego prezydium Rady Robotniczej w Łodzi, a od 1 grudnia tego samego roku stał się członkiem Łódzkiej Rady Robotniczej. Od kwietnia 1919 roku przewodniczył Komitetowi Dzielnicowemu „Górna”. W latach 1920-1921 pełnił funkcję redaktora odpowiedzialnego w lokalnym organie partyjnym „Dziennik Robotniczy”.

W swoich pierwszych wyborach samorządowych, które miały miejsce w lutym 1919, zdobył mandat do Rady Miejskiej z listy PPS. Po śmierci Aleksandra Napiórkowskiego, w dniu 18 sierpnia 1920 roku, objął mandat poselski w Sejmie Ustawodawczym. Zasiadał w komisjach: aprowizacyjnej, odbudowy kraju oraz likwidacyjnej i aktywnie działał w Zarządzie Głównym Związku Zawodowego Robotników Włókienniczych.

W sierpniu 1920 roku był członkiem Robotniczego Komitetu Walki z Najazdem. Podczas III powstania śląskiego, działał w imieniu PPS na Górnym Śląsku. W wyborach parlamentarnych w 1922 roku ponownie został wybrany do Sejmu z listy PPS w okręgu wyborczym nr 15 (Konin). W Sejmie I kadencji był członkiem komisji opieki społecznej i inwalidzkiej.

Nie wystartował w wyborach w 1928 roku, ale w listopadzie tego samego roku przeszedł do PPS dawnej Frakcji Rewolucyjnej. Po tym wydarzeniu wycofał się z życia politycznego, podejmując pracę jako urzędnik kontroler Wydziału Opieki Społecznej w Magistracie w Łodzi. W 1937 roku otrzymał odznaczenie Krzyża Niepodległości.

---

Oceń: Franciszek Pudlarz

---