Wincenty Krawczyk

---

Życiorys

Matka Wincentego zmarła wkrótce po jego urodzeniu, co miało ogromny wpływ na jego dalsze losy. W wieku zaledwie 7 lat stracił również ojca, a jego losy zostały powierzone czwórce starszych sióstr, z których najstarsza miała zaledwie 16 lat. Z tego powodu swoje dzieciństwo spędził w Suchedniowie. Tam, w wieku 9 lat, musiał zacząć dorabiać przy wypasie owiec, co było dla niego trudnym doświadczeniem. W 1920 roku rozpoczął pracę jako giser w fabryce odlewów w Skarżysku-Kamiennej.

W 1923 roku został jednak zwolniony pod zarzutem uczestnictwa w strajku, podczas którego wywieziono na taczce dyrektora fabryki. Po tym zdarzeniu, wstąpił do Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK) i podjął pracę w tartaku, zyskując zaufanie jako delegat robotniczy. Jego aktywność zaowocowała przynależnością do Związku Robotników Przemysłu Metalowego w Polsce (ZRPM). Od 1925 roku był również zaangażowany w tzw. wojskówkę Komunistycznej Partii Polski (KPP), gdzie pełnił rolę technika.

W latach 1926-1928 odbył służbę wojskową w 2 pułku artylerii polowej Legionów w Kielcach, a po jej zakończeniu wrócił do pracy jako formierz w hucie „Ludwików” w Kielcach. W 1928 roku został wybrany przewodniczącym oddziału ZRPM, a dwa lata później objął stanowisko przewodniczącego Rady Związków Zawodowych (RZZ), które piastował aż do 1937 roku. Wincenty Krawczyk przyczynił się do pracy Komitetu Dzielnicowego (KD) KPP, a w 1936 roku, na polecenie KPP, wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), aby stanowić swoisty łącznik pomiędzy tymi dwiema organizacjami.

Na skutek swoich działań, 4 marca 1937 roku został aresztowany, a 22 listopada tego samego roku uniewinniony przez kielecki sąd. Zrezygnował ze stanowiska przewodniczącego RZZ, na żądanie Jana Kwapińskiego, przewodniczącego Komisji Centralnej Związków Zawodowych (KCZZ). 2 lipca 1938 roku, po rewizji, skazano go na 3 lata więzienia.

Podczas odsiadywania wyroku, 27 sierpnia 1939 roku, zadeklarował chęć wstąpienia do Wojska Polskiego. Niestety, nie doczekał się odpowiedzi, a 5 września 1939 roku wspólnie z innymi więźniami udało mu się uciec, kierując się do Lwowa. Tam znalazł zatrudnienie jako formierz w zajezdni tramwajowej, a później pracował w zakładach „Magnezit” w Mieście Satka, w obwodzie czelabińskim.

W 1943 roku wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, a w czerwcu 1944 roku ukończył Wyższą Szkołę Oficerów Polityczno-Wychowawczych. Został wówczas zastępcą dowódcy batalionu w 1 Armii Wojska Polskiego. Po odwołaniu z frontu w okolicach Złotowa, został powołany na sekretarza Komitetu Powiatowego (KP) PPR w Szubinie oraz był delegatem na I Zjazd PPR, który odbył się w grudniu 1945 roku. W roku 1946 objął stanowisko naczelnika więzienia w Fordonie, a później w Łodzi i Rzeszowie od 1951 roku.

Na emeryturze od 1966 roku, Wincenty Krawczyk został odznaczony wieloma zaszczytnymi tytułami, w tym Orderem Sztandaru Pracy II klasy oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

---

Oceń: Wincenty Krawczyk

---