Artur Brauner

---

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Artur Brauner, urodzony 1 sierpnia 1918 roku, przyszedł na świat w zamożnej żydowskiej rodzinie Moshe Braunera, który prowadził hurtownię drewnianą. Już od najmłodszych lat przejawiał niezwykłe zainteresowanie kinematografią, równocześnie oddając się pasjom muzycznym poprzez grę na skrzypcach, śpiewanie oraz komponowanie utworów. Wyróżniał się również zamiłowaniem do kina, co wykazał, wieszając zdjęcia swoich ulubionych gwiazd filmowych nad łóżkiem oraz spędzając wiele godzin w łódzkich kinach, takich jak „Bajka”, „Luna”, „Casino” oraz „Splendid”, które obecnie niestety już nie istnieją.

Lata wojny

Okres II wojny światowej był dla Braunerów czasem skrajnych trudności i grozy. Po tym, jak hitlerowcy zaatakowali Polskę, w początku września zajęli Łódź, a kilka miesięcy później na terenie najuboższej dzielnicy miasta – Bałut – powstało getto dla Żydów. Artur, wraz z rodzicami i czwórką rodzeństwa, został tam umieszczony w kwietniu 1940 roku. Miał jednak szczęście, gdyż udało mu się uciec na obszar ZSRR, gdzie spokojnie przeżył czas wojny, podobnie jak jego rodzina. Po wojnie unikał rozmów na temat dramatycznych wydarzeń, które miał za sobą. Życie osobiste Artura było związane z jego żoną, Marią.

Kariera filmowa

Po zakończeniu wojny Brauner, razem z bratem, postanowił rozpocząć nowy rozdział w Berlinie, gdzie w 1946 roku założył własną wytwórnię filmową pod nazwą CCC-Film-Kunst. Dzięki swojej ciężkiej pracy oraz szczęściu w interesach, szybko zdobył uznanie w branży filmowej, otrzymując sławę i majątek, a także prowadząc życie w luksusie. W międzyczasie zrealizował ponad 270 filmów, w tym znany „Ósmy dzień tygodnia” w reżyserii Aleksandra Forda. Po 1968 roku zdecydował się na kilkunastoletnią przerwę w kontaktach z Polską, jednak w latach 80. XX wieku podjął decyzję o ich wznowieniu.

Pracował w bliskiej współpracy z wieloma uznawanymi polskimi reżyserami, takimi jak Andrzej Wajda (w filmie „Miłość w Niemczech”), Jerzy Hoffman (produkcja „Wedle wyroków twoich…”) czy Agnieszka Holland (za „Europa, Europa”, film nominowany do nagrody BAFTA w kategorii najlepszego filmu zagranicznego w 1992 roku). Artur zawsze podkreślał, że jego pasja do kinematografii była tak silna, że nie chodzi tu już o zarobki, lecz o czystą miłość do sztuki: – „W wielkiej miłości nie jest to żaden odosobniony przypadek, a film jest moją wielką miłością! To tkwi we krwi, która się wzburza, odpływa, nic nie można przeciw temu uczynić, nawet gdyby się chciało” – mówił w jednym z wywiadów.

Jego wkład w polskie kino został doceniony przez Radę Miejską m. Łodzi, gdyż przyznano mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Łodzi. Uroczystość wręczenia dyplomu odbyła się podczas Światowego Spotkania Łodzian, mającego miejsce w 1992 roku.

---

Oceń: Artur Brauner

---