Piotr Fronczewski

---

Życiorys

Młodość i początki kariery

Piotr Fronczewski przyszedł na świat 8 czerwca 1946 roku w Łodzi. Jest potomkiem Władysława Fronczewskiego (1900–1969) oraz Bogny z domu Duszyńskiej (1912–2016). Jego ojciec, pochodzący z żydowskiej rodziny, po chrzcie i zmianie nazwiska na Fronczewski, przed II wojną światową pełnił rolę organizatora widowni w Teatrze Syrena. Gdy Piotr miał zaledwie trzy lata, rodzina przeprowadziła się do Warszawy.

Już od najmłodszych lat piastował wielką pasję do teatru. W latach 50. brał udział w różnych przedstawieniach, w tym w Teatrze Telewizji, występując w takich produkcjach jak Żołnierz królowej Madagaskaru, Szymon Chrząszcz znieważa sakrament małżeństwa, One dwie i on jeden, Koniec świata o godzinie ósmej oraz Pół godziny na stacji. Swoje umiejętności aktorskie rozwijał także w Teatrze Syrena, gdzie brał udział w sztukach, takich jak Pan Vincenzo jest moim ojcem, w której wystąpił u boku Adolfa Dymszy, jak również Madame Sans-Gêne. Swój talent zaprezentował po raz pierwszy na dużym ekranie, debiutując w filmie Stanisława RóżewiczaWolne miasto (1958), gdzie zagrał rolę Bogusia, syna listonosza.

W początkach lat 60. występował w popularnym słuchowisku W Jezioranach, gdzie odgrywał postać Bolka Jabłońskiego. Niestety, z powodu niezadowalających wyników w nauce musiał tymczasowo zakończyć swoją przygodę z aktorstwem, koncentrując się na edukacji w Liceum Ogólnokształcącym pw. św. Augustyna w Warszawie, a następnie kontynuował naukę w XXXIV LO im. Karola Świerczewskiego. W 1964 roku rozpoczął naukę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, gdzie jego mentorem był Marian Wyrzykowski.

Kariera aktorska

Po uzyskaniu dyplomu z wyróżnieniem w 1968 roku, Piotr rozpoczął swoją profesjonalną karierę w Warszawskim Teatrze Narodowym, gdzie objął rolę chłopca w Kramie z piosenkami. W roku następnym dołączył do zespołu Teatru Współczesnego pod kierownictwem Erwina Axera, gdzie grał w przestawieniach takich jak Maria Stuart (jako Mortimer), Potęga ciemnoty (jako strażnik), oraz Królu Jeleniu (jako Arlekina).

Fronczewski, przez cztery lata, pełnił również rolę asystenta Tadeusza Łomnickiego na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie. W 1973 roku przystąpił do Teatru Dramatycznego prowadzonego przez Gustawa Holoubka, w którym z powodzeniem występował przez następne dziesięć lat, występując w rolach takich jak Henryk w Ślubie, książę Filip w Iwonie, księżniczce Burgundy oraz Błazen w Królu Learze. Za swoją rolę hrabiego Szarmy w Operetce otrzymał prestiżową nagrodę na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych w 1980 roku. Oprócz tego współpracował z Teatrem Telewizji, w którym występował w takich produkcjach, jak Opera za trzy grosze, Czarna komedia oraz Rewizor.

Nie ograniczał się jedynie do teatru, występując również w kabaretach, m.in. w Kabarecie Pod Egidą, gdzie znany był z występów w skeczu „U fryzjera”.

Inwigilacja ze strony służb

W latach 70. Piotr Fronczewski, obok Jana Pietrzaka i Krystyny Jandy, znalazł się pod szczególnym nadzorem Służby Bezpieczeństwa (SB) jako część działań wymierzonych przeciwko Kabaretowi Pod Egidą. Proponowano mu wyjazdy zagraniczne w zamian za podpisanie tzw. lojalki, której jednak się nie poddał. Kolejnym powodem wzmożonego zainteresowania służb był jego udział w obronie protestujących robotników Radomia i Ursusa, co doprowadziło do podpisania apelu Komitetu Obrony Robotników w 1977 roku. W ten sposób, 26 stycznia 1977 roku rozpoczęto rozpracowanie Piotra w sprawie operacyjnej o kryptonimie „As”. W trakcie tej akcji wykorzystywano różne metody, takie jak podsłuchy czy kontrola korespondencji.

Po wprowadzeniu stanu wojennego, jako jeden z wielu artystów, przyłączył się do bojkotu mediów państwowych, co również zostało odnotowane w dokumentach SB, które próbowały go zwerbować do współpracy stosując szantaż. Mimo nacisków, Fronczewski nie zgodził się na współpracę, co więcej, informował znajomych o swoich doświadczeniach z SB. Pomimo prób skompromitowania go w środowisku artystycznym, 26 listopada 1986 roku zakończono jego sprawę, a dokumentacja trafiła do archiwum MSW, obecnie znajdującego się w Archiwum IPN pod sygnaturą AIPN 01322/775.

Pomimo trudnych doświadczeń, Piotr kontynuował swoją karierę, odgrywając postacie w wielu głośnych produkcjach filmowych, w tym rolę Horna w dziele Andrzeja WajdyZiemia obiecana (1975), Jana Siemińskiego w Bilansie kwartalnymKrzysztofa Zanussiego (1975), oraz inne role w filmach, takich jak Pokój z widokiem na morze, Janusza Zaorskiego (1977) i Hallo Szpicbródka (1978).

Kariera muzyczna

Na początku lat 80. Fronczewski stworzył muzyczny charakter o nazwie Franek Kimono, będący parodią muzyki disco. Pod tym pseudonimem wydał kilka albumów z dużą dawką humoru: Franek Kimono, Franek Kimono i goła prywatka, Drugie wejście smoka oraz Toczy się życie (powrót mistrza), wprowadzając do obiegu m.in. hity jak King Bruce Lee karate mistrz oraz Pola Monola + Coca Cola. Fronczewski prowadził także występy jako wykonawca piosenki aktorskiej, przybliżając publiczności przedwojenne szlagiery oraz teksty Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego i Macieja Zembatego.

W latach 1984–1987 występował w Teatrze Studio, odgrywając Mackie Majchra w Operze za trzy grosze. W 1985 roku zdobył Złotą Kaczkę za pierwsze miejsce w plebiscycie magazynu „Film”. Następnie, w 1987 roku, powrócił do Teatru Dramatycznego, gdzie za rolę Anatola w Portrecie został wyróżniony podczas Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu. Również wystąpił w serialu Królowa Bona (1980), grając Stańczyka oraz w filmie Wiesława SaniewskiegoDotknięci (1988).

W roku 1990 wziął udział w filmie Ucieczka z kina Wolność, gdzie zagrał Sekretarza Partii, a także w Dwóch słońcach na niebie. W 1991 roku dołączył do zespołu Teatru Ateneum, wcielając się w postacie Wojewody w Mazepie oraz Pchełki w Antygonie w Nowym Jorku. Pomimo że próbował zdobyć główną rolę w filmie Lista Schindlera, ostatecznie do roli tej powołano Liama Neesona, a Piotr zrezygnował z epizodu.

Kariera głosowa

Fronczewski współprowadził program Koniec Wieku z Piotrem Metzem na stacji RMF FM, gdzie czytał również audiobooki dla dzieci, m.in. Harry’ego Pottera oraz Z głowy i Good Night Dżerzi autorstwa Janusza Głowackiego w Programie Trzecim Polskiego Radia. W 2004 roku w wakacyjnej audycji Sekret na lato w RMF FM czytał fragmenty Kodu Leonarda da Vinci Dana Browna. W 2007 roku nagrał utwór W aucie, który został umieszczony na albumie zespołu TPWC Teraz pieniądz w cenie. W 2023 roku objął rolę lektora w internetowym Radiu Yanosik, skierowanym głównie do kierowców.

Warto również dodać, że w 2016 roku miała miejsce premiera słuchowiska Biblia Audio Superprodukcja, w którym Piotr Fronczewski wystąpił w roli narratora w Ewangelii wg św. Marka.

Życie prywatne

Piotr Fronczewski jest osobą znaną nie tylko z kariery artystycznej, ale również z życia prywatnego. Od 1974 roku pozostaje w związku małżeńskim z Ewą. Para ma dwie córki: Katarzynę, która przyszła na świat w 1975 roku, oraz Magdalenę, urodzoną w 1978 roku. Dumnym dziadkiem jest także Fronczewski, ponieważ w 2007 roku urodziła się jego wnuczka, Hanna, będąca córeczką Katarzyny.

2 listopada 2015 roku, dzięki wydawnictwu Znak, na rynku ukazała się książka „Ja, Fronczewski” – to obszerny wywiad-rzeka, który przeprowadził z aktorem Marcin Mastalerz. W tej publikacji poruszone zostały kluczowe aspekty zarówno biografii osobistej, jak i zawodowej Fronczewskiego.

W książce znajdą się także nawiązania do jego romansu z Joanną Pacułą, z którą aktor poznał się na planie popularnego serialu „07 zgłoś się”. Ta historia życia osobistego jest fascynującym tłem dla jego kariery filmowej i teatralnej.

Filmografia

Filmy

• 1958: Wolne miasto – rola Boguś,
• 1967: Raz, dwa, trzy – wystąpienie jako on sam,
• 1967: Westerplatte – postać strzelca Mieczysława Krzaka,
• 1968: Wniebowstąpienie – znajomy Raisy w konserwatorium,
• 1969: Jak rozpętałem II wojnę światową – włoski żołnierz poddający się Frankowi Dolasowi (cz. 2),
• 1969: Jarzębina czerwona – narrator,
• 1970: Dzięcioł – nauczyciel w technikum wieczorowym,
• 1970: Książę sezonu – listonosz Wicek,
• 1970: Zapalniczka – Jacek Leman,
• 1971: Trochę nadziei – żołnierz na przepustce,
• 1971: Zabijcie czarną owcę – Tymon (głos),
• 1971: Agent nr 1 – więzień Bieliński, agent Charlie (głos),
• 1971: Bolesław Śmiały – brat Adalbertus,
• 1972: Poślizg – pomocnik właściciela warsztatu samochodowego,
• 1972: Ocalenie – lekarz,
• 1972: Atlantyda – recytacja (głos),
• 1972: Trzeba zabić tę miłość – Andrzej (głos),
• 1973: Żółw – porucznik MO,
• 1973: Na niebie i na ziemi – major Zygmunt Grela,
• 1973: Sekret – Piotr,
• 1974: Bilans kwartalny – Janek,
• 1974: Godzina za godziną – porucznik MO,
• 1974: Ziemia obiecana – von Horn,
• 1975: Partita na instrument drewniany – porucznik Anton,
• 1975: Doktor Judym – Wiktor Judym, brat Tomasza,
• 1975: Noce i dnie – Kazimierz Sielski (głos),
• 1976: Skazany – prezes klubu (głos),
• 1976: Trędowata – hrabia Trestka,
• 1977: Sam na sam – Witek Wyszomirski,
• 1977: Pokój z widokiem na morze – doktor Krzysztof Kucharski,
• 1978: Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy – Fred Kampinos / Szpicbródka,
• 1978: Bestia – Rzepecki,
• 1978: Umarli rzucają cień – hauptsturmführer Hafer,
• 1978: Zaległy urlop – nowy dyrektor,
• 1979: Sekret Enigmy – Jerzy Różycki,
• 1979: Terrarium – Piotruś,
• 1979: Kung–Fu – Witek Markowski,
• 1979: Hotel klasy lux – przesłuchujący Komorowskiego, pijak (głos),
• 1980: Ćma – lekarz psychiatra,
• 1980: Głosy – Andrzej Domański,
• 1981: Przypadki Piotra S. – kierownik Domu Dziecka,
• 1981: Miłość ci wszystko wybaczy – Fryderyk Jarosy,
• 1981: Znachor – Dobraniecki, asystent prof. Wilczura,
• 1983: Lata dwudzieste… lata trzydzieste… – Fryderyk,
• 1983: Synteza – Marek Torlewski,
• 1983: Szkatułka z Hongkongu – dziennikarz Joachim Renz,
• 1983: Wedle wyroków twoich… – niemiecki urzędnik w klasztorze,
• 1983: Akademia pana Kleksa – Ambroży Kleks, Jan Brzechwa,
• 1983: Przygody Błękitnego Rycerzyka – Giermek (głos),
• 1984: Szaleństwa panny Ewy – dr Hieronim Tyszowski,
• 1984: Baryton – Artur Netz,
• 1984: To tylko rock – kompozytor Lenczewski,
• 1985: Podróże Pana Kleksa – Ambroży Kleks,
• 1986: Maskarada – minister,
• 1986: Bolek i Lolek na Dzikim Zachodzie – Jimmy Pif-Paf (głos),
• 1987: Zabij mnie glino – ekspert milicyjny Zientara,
• 1987: Zamknąć za sobą drzwi – porucznik Paweł (Paul) Kopiński,
• 1987: Cesarskie cięcie – doktor Erdman,
• 1988: Dotknięci – Jan Milewski,
• 1988: Pan Kleks w kosmosie – Ambroży Kleks,
• 1989: Konsul – Czesław Wiśniak / Jacek Ben Silberstein,
• 1989: Lawa – Jan Sobolewski,
• 1990: Ucieczka z kina „Wolność” – sekretarz KW PZPR,
• 1991: Szwedzi w Warszawie – gubernator,
• 1993: Goodbye Rockefeller – Jacek Namolny,
• 1993: Obcy musi fruwać – Max,
• 1995: Dzieje mistrza Twardowskiego – narrator (głos),
• 1995: Awantura o Basię – Stanisław Olszowski,
• 1997: Cudze szczęście – Jerzy,
• 1997: Łóżko Wierszynina – Wierszynin,
• 1997: Musisz żyć – Adam Hyńczak,
• 1997: Pułapka – Edward Wilk (głos),
• 1998: Billboard – „Kaleka”,
• 1999: O dwóch takich, co nic nie ukradli – ojciec barmanki,
• 1999: Ostatnia misja – Józef Muran,
• 2000: Weiser – Piotr Korolewski,
• 2000: Musisz żyć – Adam Hyńczak,
• 2001: Tryumf pana Kleksa – Ambroży Kleks (głos),
• 2002: Dzień świra – lekarz w telewizji,
• 2002: Chopin. Pragnienie miłości – Nikołaj Nowosilcow,
• 2002: Superprodukcja – prezes Jędrzej Koniecpolski,
• 2002: Miss mokrego podkoszulka – Władysław,
• 2007: Rozmowy z katem – Jürgen Stroop,
• 2009: Ostatnia akcja – mecenas Szaro,
• 2008: Po-lin. Okruchy pamięci – lektor (głos),
• 2008: Niezawodny system – ojciec Marii,
• 2009: Gwiazda Kopernika – Wojciech z Brudzewa (głos),
• 2010: Czarny czwartek – Zenon Kliszko,
• 2013: Sęp – Krasucki,
• 2014: Karol, który został świętym – dziadek Kacpra,
• 2015: Król życia – lektor telewizyjny (głos),
• 2016: Wesele w kurnej chacie – Poeta,
• 2016: Po prostu przyjaźń – profesor,
• 2019: Ciemno, prawie noc – Marian Waszkiewicz,
• 2021: Klecha – „Mistrzo”,
• 2024: Akademia Pana Kleksa – doktor Paj-Chi-Wo.

Seriale

• 1970: Przygody psa Cywila – oficer jedzący obiad z Zubkiem (odc. 1), major Bielski (głos, odc. 5), porucznik (głos, odc. 6), komendant MO (odc. 7),
• 1970: Kolumbowie – podchorąży Kmita (głos, odc. 5),
• 1973: Czarne chmury – narrator (głos),
• 1974: S.O.S. – major Szeliga (odc.5–7),
• 1975: Czterdziestolatek – bywalec z kawiarni (odc. 8),
• 1976: Znaki szczególne – prokurator (odc. 1),
• 1976–1978: Parada oszustów – narrator, sekretarz Suliechina (odc. 1), Schutzbach (odc. 2), pracownik autosalonu „Gaborsky” (odc. 2), komisarz Schultz (odc. 2), kioskarz (odc. 3), aspirant policji (odc. 3), chirurg (odc. 4), hotelowy roznosiciel gazet (odc. 4), urzędnik dokonujący odprawy paszportowej na lotnisku (odc. 4), celnik Ben (odc. 4), krupier (odc. 4),
• 1976–1977: Polskie drogi – nauczyciel Stanisław Mrowiński (odc. 1, 5–9),
• 1977: Lalka – Henryk Szlangbaum (odc. 3–4, 7, 9),
• 1979: Tajemnica Enigmy – Jerzy Różycki (odc. 1–5),
• 1980: Królowa Bona – Stańczyk (odc. 1–11),
• 1981, 1984, 1987: 07 zgłoś się – mężczyzna przy stoliku w „Klubie Aktora” (odc. 15), Robert Walasek, kierownik ośrodka (odc. 14), porucznik Paweł (Paul) Kopiński (odc. 19),
• 1983: Szaleństwa panny Ewy – doktor Hieronim Tyszowski,
• 1983–1989: W krainie czarnoksiężnika Oza – Strach na Wróble (głos, odc. 1–7),
• 1984: 5 dni z życia emeryta – Marek, mąż Krystyny (odc. 2–4),
• 1992: Żegnaj, Rockefeller – Jacek Namolny,
• 1992: Aby do świtu… – Władysław II Jagiełło,
• 1994–1999: Tata, a Marcin powiedział – ojciec,
• 1995: Ekstradycja – wiceprezes Geobanku (odc. 1–3, 6–9),
• 1996: Awantura o Basię – Stanisław Olszowski (odc. 1–12),
• 1997–1998: Ulica Sezamkowa – interpretator wierszy,
• 1998: 13 posterunek – właściciel piwnicy (odc. 12),
• 1999: Tygrysy Europy – Henryk Laskowski,
• 1999: Lot 001 – kapitan,
• 1999: Policjanci – generał policji (odc. 4, 6, 9),
• 1999–2009: Rodzina zastępcza – Jacek Kwiatkowski,
• 2000: Sukces – prokurator Stefan Krzywań,
• 1997–2000: Dom – fotografik Adam Rygier (odc. 17–25),
• 2001: Garderoba damska – dyrektor teatru (odc. 1, 10),
• 2003: Na Wspólnej – Wiktor Brzozowski (głos, odc. 1–2),
• 2003: Psie serce – Janusz (odc. 19),
• 2005: Defekt – inspektor Witold Kosmala,
• 2005: Pensjonat pod Różą – Witold Szymański (odc. 38–39),
• 2005–2007: Magda M. – Jerzy Miłowicz, ojciec Magdy,
• 2008: Daleko od noszy – komentator sportowy Zdzisław Półpielec (odc. 160),
• 2008: Podróże na burzowej chmurze – Duende (głos, odc. 8),
• 2010: Hotel 52 – Frederik Giro (odc. 5),
• 2010: Duch w dom – duch teścia Jerzego,
• 2011: Siła wyższa – ojciec Jan,
• 2013: Na krawędzi – prezes Mirosław Leszczyński (odc. 8–13),
• 2012–2013: Piąty Stadion – śp. wuj Borysa (odc. 16),
• 2014: Sama słodycz – Charles (głos),
• 2017–2020: W rytmie serca – Michał Zych,
• 2018–2024: Rojst – Kociołek, kierownik hotelu.

Role dubbingowane

Filmy

• 1960: Piątka z wyspy skarbów – Ryś,
• 1961: Latawiec z końca świata – Bébert,
• 1963: Spieniony nurt – Leszek,
• 1968: Kochałem Cię – Żora,
• 1970: Ósmy – Włądo,
• 1971: Czerwony namiot – Zapi,
• 1971: Dzielny szeryf Lucky Luke (pierwsza wersja dubbingowa),
• 1971: Oskarżeni o zabójstwo – Szkut,
• 1972: Upadek czarnego konsula – naczelnik policji emiratu,
• 1973: Detektyw – Milo Tindle,
• 1975: Dzielny szeryf Lucky Luke,
• 1981: Przygody barona Münchhausena – baron Münchhausen,
• 1997: Rover Dangerfield – Rover Dangerfield,
• 1997: George prosto z drzewa – narrator,
• 2000: Mickey: Bajkowe święta – narrator,
• 2002: Epoka lodowcowa – Diego,
• 2003: Piotruś Pan – pan Darling, kapitan Hak,
• 2004: Iniemamocni – Pan Iniemamocny / Bob Parr,
• 2005: Lemony Snicket: Seria niefortunnych zdarzeń – krytyk,
• 2005: Szeregowiec Dolot – komandor Śmigły,
• 2006: Piotruś Pan on Ice – kapitan Hak,
• 2006: Epoka lodowcza 2: Odwilż – Diego,
• 2007: Sposób na rekina – Nerissan,
• 2007: Pana Magorium cudowne emporium – Edward Magorium,
• 2009: Rocky i Łoś Superktoś – narrator,
• 2009: Epoka lodowcowa 3: Era dinozaurów – Diego,
• 2009: Prawdziwa historia Kota w Butach – Ogr,
• 2009: Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków (druga wersja dubbingowa) – Mędrek,
• 2009: Opowieść wigilijna – Ebenezer Scrooge,
• 2009: Renifer Niko ratuje święta (pierwsza wersja dubbingowa) – Wódz,
• 2010: Gwiazdy w czerni – Sfera,
• 2011: Gnomeo i Julia – Lord Redbrick,
• 2011: Auta 2 – Finn,
• 2011: Mniam! – rekin Szczena,
• 2011: Epoka lodowcowa: Mamucia gwiazdka – Diego,
• 2012: Epoka lodowcowa 4: Wędrówka kontynentów – Diego,
• 2014: Skubani – Olo,
• 2014: X-Men: Przeszłość, która nadejdzie – profesor Charles Xavier,
• 2015: Asteriks i Obeliks: Osiedle bogów – Juliusz Cezar,
• 2015: Sawa. Mały wielki bohater – narrator,
• 2016: Kosmiczna wiewiórstrofa – Diego,
• 2016: Epoka lodowcowa: Wielkanocne niespodzianki – Diego,
• 2016: Epoka lodowcowa 5: Mocne uderzenie – Diego,
• 2016: Księga dżungli – król Louie,
• 2017: Ostatni smok świata – Smok,
• 2017: Co wiecie o swoich dziadkach? – Liam Neeson,
• 2017: Magiczna zima Muminków – narrator,
• 2018: Iniemamocni 2 – Pan Iniemamocny / Bob Parr.

Seriale

• 1973: Wielka miłość Balzaka – Honoré de Balzac,
• 1986: Piotr Wielki – Piotr I,
• 1986–1987: Historie biblijne – Jozue (odc. 5),
• 1991: Sandokan – narrator,
• 2018–2019: Wiking Tappi – Tappi,
• 2021: Pełzaki (druga wersja dubbingowa) – Louis Pickles.

Gry komputerowe

• 1999: Marzenia złotej rybki – narrator, ryba Czaruś, różne role,
• 1999: Baldur’s Gate – narrator,
• 1999: Case Closed: Sprawa zamknięta – narrator,
• 2000: Hopkins FBI – narrator, szef FBI,
• 2000: Aztec: Klątwa w sercu Złotego Miasta – narrator, pan „Kobieta Wąż”,
• 2000: Baldur’s Gate II: Cienie Amn – narrator,
• 2001: Adaś i pirat Barnaba – pyton,
• 2001: Baldur’s Gate II: Tron Bhaala – narrator,
• 2003: Gorky Zero: Fabryka niewolników – generał McCormick,
• 2004: Świątynia pierwotnego zła – narrator,
• 2005: The Bard’s Tale – narrator,
• 2006: Neverwinter Nights 2 – Casavir,
• 2009: Epoka lodowcowa 3: Era dinozaurów – Diego,
• 2009: Dragon Age: Początek – Sten,
• 2010: ModNation Racers – Biff Tradwell,
• 2011: LittleBigPlanet 2 – Larry da Vinci,
• 2011: Twierdza 3 – narrator,
• 2011: 1812: Serce Zimy – narrator,
• 2011: The Elder Scrolls V: Skyrim – Paarthurnax,
• 2012: Diablo III – Duch Krowiego Króla,
• 2012: Sorcery: Świat magii – Dash,
• 2012: Wonderbook: Księga Czarów – narrator,
• 2014: Diablo III: Reaper of Souls – Duch Krowiego Króla,
• 2015: Earthcore: Shattered Elements – narrator,
• 2015: Disney Infinity 3.0,
• 2017: Torment: Tides of Numenera – narrator,
• 2023: Diablo 4 – narrator.

Oprawa muzyczna

Jako utalentowany aktor śpiewający, Piotr Fronczewski wykonał wiele niezapomnianych utworów w filmach i serialach, znając się doskonale na sztuce interpretacji piosenek.

• 1977: Sam na sam – Ballada,
• 1978: Hallo Spicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy – Ja nie chcę nic,
• 1981: Miłość ci wszystko wybaczy – Miłość ci wszystko wybaczy,
• 1983: Wakacje z Madonną – Dysk dżokej,
• 1983: Akademia Pana Kleksa – Zoo, Leń, Na wyspach Bergamutach,
• 1983: Piętno – Ja jestem King Bruce Lee Karate Mistrz,
• 1984: Przybłęda – Pies i jego człowiek,
• 1985: Podróże Pana Kleksa – Z poradnika młodego zielarza,
• 1986: Tulipan – Crazy Zdzich, Toczy się życie, Asior Basior – Super As, Na progu raju, Nocy bure cienie,
• 1988: Pan Kleks w kosmosie – W labiryncie, Jest tylko ekran,
• 1992: Żegnaj, Rockefeller – Wspomnienie,
• 1992: Aby do świtu… – Aby do świtu,
• 1993: Goodbye Rockefeller – Wspomnienie,
• 2001: Tryumf Pana Kleksa – Lot balonem, W instytucie spraw zmyślonych, Ministerstwo pogody,
• 2001: Garderoba damska – Komedia omyłek,
• 2013: Jaskółka – King Bruce Lee Karate Mistrz,
• 2016: Wesele w kurnej chacie – Starzejemy się,
• 2018: Rojst – Dysk dżokej,
• 2018: Generał – Gimnastyka.

Teatr

W poniższej sekcji przedstawiamy ważne informacje związane z działalnością teatralną Piotra Fronczewskiego, uznanego polskiego artysty scenicznego. Jego kariera obejmuje różnorodne role, a talent aktorski sprawił, że stał się on jednym z najbardziej cenionych przedstawicieli swojego zawodu w Polsce.

Rok	Tytuł	Uwagi	Źródło
1967	Trzy siostry – Antoni Czechow	Czebutykin Iwan Romanowicz; reżyseria: Wyrzykowski Marian; PWST w Warszawie	_
1968	Kram z piosenkami – Leon Schiller	chłopiec; reżyseria: Fijewska Barbara, Teatr Narodowy w Warszawie
1969	Po górach, po chmurach – Ernest Bryll	żołnierz; reżyseria: Axer Erwin, Teatr Współczesny w Warszawie
	Ryszard III – William Shakespeare	sir James Blount; reżyseria: Maciejowski Jan; Teatr Narodowy w Warszawie
	Nieboska komedia – Zygmunt Krasiński	duch/rzemieślnik; reżyseria: Hanuszkiewicz Adam, Teatr Narodowy w Warszawie
	Maria Stuart – Fryderyk Schiller	Mortimer; reżyseria: Axer Erwin; Teatr Współczesny w Warszawie
1970	Człowiek z kwiatem w ustach – Luigi Pirandello	konferansjer; reżyseria: Kajzar Helmut; Teatr Współczesny w Warszawie
	Kretyn – Luigi Pirandello	redaktor; reżyseria: Kajzar Helmut; Teatr Współczesny w Warszawie
	Akwarium 2 – Jerzy Gruza, Krzysztof Teodor Toeplitz	Winston Ryba; reżyseria: Łomnicki Tadeusz; Teatr Współczesny w Warszawie
1971	Potęga ciemności – Lew Tołstoj	strażnik; reżyseria: Axer Erwin; Teatr Współczesny w Warszawie
1972	Litość Boga – Jean Cau	Aleks; reżyseria: Englert Maciej; Teatr Współczesny w Warszawie
	Macbett – Eugène Ionesco	żołnierz, drzewo, chory, mężczyzna z ludu; reżyseria: Axer Erwin; Teatr Współczesny w Warszawie
	Król Jeleń – Carlo Gozzi	Truffaldino; reżyseria: Pampiglione Giovanni; Teatr Współczesny w Warszawie
	Człowiek znikąd – Ignatij Dworiecki	Ryżuchin; reżyseria: René Ludwik; Teatr Dramatyczny w Warszawie
1973	Sama słodycz – Ireneusz Iredyński	pacjent; reżyseria: Hübner Zygmunt; Teatr Współczesny w Warszawie
	Bartleby – Jerzy Zawieyski	Bartleby; reżyseria: Skaruch Witold; Teatr Dramatyczny w Warszawie
2001	Skąpiec – Molière	Harpagon; reżyseria: Zaleski Krzysztof; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
2003	Młynarski, czyli trzy elementy – Wojciech Młynarski	pacjent Mateusz Franciszek Weltszmerc-Markotny; reżyseria: Umer Magda; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
	Frederick, czyli bulwar zbrodni – Eric-Emmanuel Schmitt	Frederick Lemaitre; reżyseria: Adamczyk Wojciech; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
2004	Król Edyp – Sofokles	król Edyp; reżyseria: Holoubek Gustaw; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
2006	Zbrodnia i kara – Fiodor Dostojewski	Porfiry; reżyseria: Sass Barbara; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
2008	Stacyjka Zdrój – Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski	Prezes Omega; reżyseria: Opatowicz Adam, Poniedzielski Andrzej; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
	Odejścia – Václav Havel	dr Vilem Rieger; reżyseria: Cywińska Izabella; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
2010	Skarpetki, opus 124 – Daniel Colas	Verdier; reżyseria: Englert Maciej, Teatr Współczesny w Warszawie
2011	Edukacja Rity – Willy Russell	dr Frank Bryant; reżyseria: Wojtyszko Maciej; Teatr 6. Piętro w Warszawie
2013	Ja, Feuerbach – Tankred Dorst	Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie; reżyseria: Fronczewski Piotr

Książki mówione

W tej sekcji przyjrzymy się książkom mówionym, które są częścią bogatego dorobku artystycznego Piotra Fronczewskiego. Jego interpretacje literackie z pewnością wzbogacają doświadczenie słuchaczy.

Rok	Tytuł	Uwagi
2006	Harry Potter i Książę Półkrwi – J.K. Rowling	Wydawnictwo Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-172-7
2007	Ferdydurke – Witold Gombrowicz	Wydawnictwo Agora, ISBN 978-83-60225-69-1
	Harry Potter i Zakon Feniksa – J.K. Rowling	Wydawnictwo Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-261-8
2008	Harry Potter i Insygnia Śmierci – J.K. Rowling	Wydawnictwo Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-284-7
	Z głowy – Janusz Głowacki	Wydawnictwo Świat Książki – Bertelsmann Media, ISBN 978-83-247-1318-9
	Harry Potter i Komnata Tajemnic – J.K. Rowling	Wydawnictwo Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-341-7
2009	Aksamitny Królik, czyli jak zabawki stają się prawdziwe – Margery Williams	Wydawnictwo Auditus, ISBN 978-83-924873-6-4
	Najpiękniejsze mity greckie – Dimiter Inkiow	Wydawnictwo Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-383-7
2010	Akademia pana Kleksa – Jan Brzechwa	Wydawnictwo Biblioteka Akustyczna, ISBN 978-83-61445-60-9
	Książę mgły – Carlos Ruiz Zafón	Wydawnictwo Muza, ISBN 978-83-7495-924-7
	Harry Potter i więzień Azkabanu – J.K. Rowling	Wydawnictwo Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-499-5
	Wiersze dla dzieci – Julian Tuwim	Wydawnictwo Siedmioróg, ISBN 978-83-7568-508-4
2011	Pałac północy – Carlos Ruiz Zafón	Wydawnictwo Muza, ISBN 978-83-7758-040-0
	Gimnastyka dla języka – Małgorzata Strzałkowska	Wydawnictwo Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-513-8
	Światła września – Carlos Ruiz Zafón	Wydawnictwo Muza, ISBN 978-83-7758-037-0
2016	Mały świat – Mariusz Szwonder	Wydawnictwo Stowarzyszenie Autorów Polskich, ISBN 978-83-64784-52-1

Dyskografia

Prezentujemy dyskografię Piotra Fronczewskiego, która obejmuje różne albumy oraz single, a także inne utwory, które miały swoje notowania na listach przebojów.

W kategorii albumów można znaleźć następujące pozycje:

Rok	Tytuł	Pozycja na liście
		POL
1984	Franek Kimono (jako Franek Kimono lub Franek Kimono & S.M.A®)	50
	Franek Kimono i „goła prywatka”	–
1985	Panowie FP (Piotr Fronczewski i Jan Pietrzak)	–
1986	Na progu raju (jako Piotr Fronczewski vel Crazy Zdzich)	–
1990	Ale kryzys (jako Piotr Fronczewski)	–
	Hossa Bossa (jako Franek Kimono)	–
1998	Toczy się życie (jako pan Kimono)	–
2001	Złota kolekcja. Portret muzyczny (jako Piotr Fronczewski)	–
„–” oznacza, że pozycja nie była notowana.

Następnie, jeśli chodzi o single, ich zestawienie wygląda następująco:

Rok	Tytuł	Pozycja na liście		Album
		LP3	SLiP
1977	„Sam na sam” (Piotr Fronczewski i Magda Umer)	–	–	–
1983	„Bruce Lee – karate mistrz”	5	–	Franek Kimono
1984	„Break Dance”	–	–	–
1984	„Don’t Cry Mona Lisa”	–	–	–
1998	„Mega Mix’99”	42	–	Franek Kimono (reedycja)
2008	Sokół feat. Pono – „W aucie” (gościnnie: Franek Kimono)	–	5	Teraz pieniądz w cenie
2021	Jan Borysewicz feat. Piotr Fronczewski – „Nie wierz nigdy kobiecie”	–	–	Wszystkie oblicza Jana Borysewicza
„–” oznacza, że pozycja nie była notowana.

Oprócz tego, artysta ma także w swoim dorobku inne notowane utwory, które są warte uwagi:

Rok	Tytuł	Pozycja na liście	Album
		LP3
1983	„Dysko Story”	27	Franek Kimono
	„Pola Monola + Coca-Cola”	7

Nagrody i wyróżnienia

Piotr Fronczewski, znany polski aktor, zdobył wiele prestiżowych nagród i wyróżnień w swojej karierze artystycznej, które potwierdzają jego talent oraz wkład w polskie kino i teatr. Oto niektóre z najważniejszych osiągnięć:

• Nagroda Polskiego Radia Wielki Splendor – 2013,
• Nagroda im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya za rolę w wyreżyserowanym przez siebie przedstawieniu „Ja, Feuerbach”, przyznana przez zarząd polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych,
• Festiwal „Dwa Teatry”: Nagroda aktorska za rolę męską w kategorii spektakli Teatru Telewizji za spektakl „Skarpetki opus 124” w reżyserii Macieja Englerta – 2012. Spektakl był transmitowany na żywo,
• Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2012” za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Telewizji, przyznana za spektakl na żywo „Skarpetki opus 124”, wspólnie z Wojciechem Pszoniakiem,
• Wielka Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2009” za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Telewizji,
• „Wiktor” w kategorii: Najpopularniejszy aktor telewizyjny – 2009,
• Festiwal „Dwa Teatry”: Nagroda aktorska za rolę męską w kategorii spektakli Teatru Telewizji – za rolę Jürgena Stroopa w spektaklu „Rozmowy z katem” w reżyserii Macieja Englerta – 2007,
• Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii: „Teatr” – 2007,
• „Feliks Warszawski” za najlepszą rolę męską za role: Edypa w „Królu Edypie”, Fredericka we „Frederyku, czyli Bulwarze Zbrodni” w Teatrze Ateneum – 2004,
• Festiwal „Dwa Teatry”: Nagroda aktorska za rolę męską w kategorii spektakli Teatru Telewizji – za rolę Syna w spektaklu „Podróż” w reżyserii Piotra Mikuckiego – 2001,
• Podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd – 2000,
• Superwiktor’96 za dorobek artystyczny – 1997,
• Złoty Mikrofon – 1988,
• „Wiktor” – nagroda telewidzów dla najpopularniejszej postaci TVP (za rok 1987) – 1988,
• „Wiktor” dla osobowości telewizyjnej – 1986,
• „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 1985,
• Tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” przyznany na XV LLF w Łagowie – 1985,
• Nagroda I stopnia Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji za twórczość i działalność radiową i telewizyjną; za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji – 1984,
• Nagroda Zespołowa I stopnia Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za osiągnięcia aktorskie w serialu „Królowa Bona” – 1982,
• Kalisz – XXi KST – w konkursie teatrów TV za role w „Weselu” i „Kordianie” – 1981,
• Wrocław – XXI FPSW – za rolę hrabiego Szarma w „Operetce” Gombrowicza – 1980,
• Olsztyn – FTTV – nagroda honorowa dziennikarzy za perfekcyjne aktorstwo w interpretacji wiersza „Lokomotywa” J. Tuwima – 1980,
• Srebrny Gwóźdź Sezonu w plebiscycie „Kuriera Polskiego” – 1980,
• Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za wybitne kreacje aktorskie w programach RiTV – 1979,
• „Złote Grono” na XI LLF w Łagowie dla najpopularniejszego aktora sezonu – 1979,
• Nagroda Prezesa Rady Ministrów II stopnia za kreacje aktorskie – 1979,
• Olsztyn – FTTV – za rolę w spektaklu TV „Parady” – 1979.

Odznaczenia

Piotr Fronczewski, znany aktor i twórca, otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń za swoje osiągnięcia w dziedzinie kultury i sztuki. Poniżej przedstawiamy wybór jego najważniejszych nagród, które świadczą o jego wkładzie w życie artystyczne Polski:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2015,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2003,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2007,
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2013,
• Order Uśmiechu – 2015.

---

Oceń: Piotr Fronczewski

---