Feliks Paszkowski


Feliks Paszkowski, urodzony 30 maja 1904 roku w Łodzi, a zmarły 14 listopada 1986 roku w tym samym mieście, to postać, która pozostawiła trwały ślad w polskiej sztuce.

Znany jako polski malarz, Paszkowski przez wiele lat rozwijał swoje umiejętności oraz talent, które zaowocowały wyjątkowymi dziełami sztuki.

Życiorys

Feliks Paszkowski rozpoczął swoją edukację w łódzkiej szkole powszechnej, znajdującej się na Widzewie. W 1917 roku kontynuował naukę w miejskiej szkole czteroklasowej przy ulicy Nowo-Targowej (obecnie ulica Sterlinga), która po kilku latach została przeniesiona na ulicę H. Sienkiewicza i przekształcona w Miejskie Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego. W tym samym czasie rozwijał swoje umiejętności artystyczne w łódzkich prywatnych szkołach rysunku i malarstwa pod czujnym okiem takich profesorów, jak Ryszard Radwański, Franciszek Łubieński, Józef Czajkowski oraz Stanisław Czajkowski.

W 1925 roku miał miejsce jego debiut artystyczny. Pierwsza wystawa prac Paszkowskiego odbyła się w Gimnazjum i została zorganizowana przez Koło Naukowe. Po ukończeniu tej instytucji edukacyjnej, w 1928 roku, artysta zorganizował swoją pierwszą indywidualną wystawę, co stanowiło znaczący krok w jego karierze. Od 1935 roku, Paszkowski przynależał do Związku Artystów Plastyków, co dodatkowo umocniło jego pozycję w kręgach artystycznych w Polsce.

Wojna, która wybuchła w 1939 roku, zmusiła Paszkowskiego do wysiedlenia się do Generalnego Gubernatorstwa. Wraz z rodziną zasiedlił w Tworzyjankach pod Koluszkami, gdzie jego żona Irena została aresztowana przez gestapo i osadzona w więzieniu. Czas okupacji artysta spędził w Głownie, gdzie pracował nad polichromią w parafialnym kościele św. Jakuba. Wówczas podjął współpracę z Wiesławem Garbolińskim, młodym artystą, którego przyjął pod swoje skrzydła, oferując pomoc i wsparcie w jego artystycznym rozwoju.

Po wojnie, w 1945 roku, Feliks Paszkowski powrócił do swojego mieszkania w Łodzi, mieszczącego się na osiedlu im. Montwiłła-Mireckiego. W tym roku był również jednym z założycieli i członków Związku Polskich Artystów Plastyków, a także współzałożycielem i prezesem Spółdzielni Pracy tego związku w latach 1945–1952.

W 1950 roku Paszkowski zdobył nagrodę Prezydium Rady Narodowej Miasta Łodzi za pracę „Łódź Reymonta” podczas wystawy „Łódź w plastyce”. Dalsze lata przyniosły mu liczne wyróżnienia; w 1958 roku odznaczono go Srebrnym Krzyżem Zasługi, natomiast w 1965 roku otrzymał Honorową Odznakę Miasta Łodzi oraz Medal Zarządu Okręgu ZPAP. W 1975 roku uhonorowano go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, co było zwieńczeniem jego długiej i owocnej kariery artystycznej.

Twórczość

Feliks Paszkowski to artysta, którego twórczość obejmuje różnorodne dziedziny sztuki. Jego prace to przede wszystkim pejzaże, portrety oraz martwe natury. W dorobku Paszkowskiego znajdują się również dzieła sztuki sakralnej, takie jak polichromia w kościele parafialnym pw. Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Białce Tatrzańskiej, wykonana w latach 1953-1954. Warto również wspomnieć o jego pracy przy tworzeniu ołtarza głównego kościoła pw. Zesłania Ducha Świętego usytuowanego przy ul. Piotrkowskiej 2 w Łodzi oraz rzeźbie „Chrystus na Krzyżu”, która znajduje się w kościele wiejskim w Babach pod Piotrkowem Trybunalskim. Dodatkowo, Paszkowski jest autorem obrazu przedstawiającego św. Jacka Odrowąża, który znajduje się w sanktuarium w Kamieniu Śląskim.

Prace Feliksa Paszkowskiego można podziwiać w Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, które niegdyś nosiło nazwę Muzeum Historii Ruchu Rewolucyjnego. Jego dzieła są także częścią zbiorów państwowych oraz licznych kolekcji prywatnych, co potwierdza ich znaczenie oraz unikatowość w polskim krajobrazie artystycznym.


Oceń: Feliks Paszkowski

Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:24