Wacław Borowski

---

Życiorys

Wacław Borowski przyszedł na świat 6 sierpnia 1885 roku w Łodzi, w rodzinie Hipolita oraz Julii z Garbolewskich. Po ukończeniu gimnazjum, w latach 1905–1909, rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie miał zaszczyt uczyć się pod okiem Józefa Mehoffera. W latach 1909–1913 przebywał w Paryżu, gdzie poświęcał czas na kopiowanie dzieł starych mistrzów w Luwrze. Jego podróże artystyczne prowadziły następnie do Włoch, gdzie dążył do poznania tajników renesansu w jego historycznej kolebce.

W kolejnych latach, od 1914 do 1919, Borowski mieszkał w Szwajcarii, gdzie kontynuował rozwijanie swojej kariery artystycznej. W 1920 roku, z patriotycznych pobudek, wstąpił jako ochotnik do armii polskiej, by walczyć w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1922 roku był jednym z założycieli warszawskiego Stowarzyszenia Artystów Polskich „Rytm”, gdzie propagował ideę nowego klasycyzmu, a nawet przez długi czas pełnił funkcję prezesa tego ugrupowania. Do stowarzyszenia należała również jego żona, Irena Pokrzywnicka – utalentowana malarka i projektantka mody, z którą rozstał się w 1932 roku.

W 1926 roku artysta przystąpił do Stowarzyszenia Artystów Grafików „Ryt”, a od 1932 roku był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Borowski zasłynął jako jeden z najważniejszych polskich artystów klasycyzujących w latach 20. i 30., a jego twórczość opierała się na renesansowych zasadach kompozycji, równocześnie będąc pod wpływem środowiska artystycznego Paryża, zwłaszcza twórczości André Deraina oraz Henri Matisse’a. W czasie przynależności do grupy Rytm związał się bliską przyjaźnią z Eugeniuszem Zakiem, z którym wypracował własny styl, charakteryzujący się idyllicznym wyrazem oraz lirycznym nastrojem, z formą stylizowaną na włoskich mistrzów Quattrocenta. Krytycznie podchodził do impresjonizmu, skłaniając się raczej ku kubistycznej geometryzacji.

Oprócz malarstwa sztalugowego, Borowski zajmował się także malarstwem monumentalnym. W 1925 roku pokrył polichromią Salę Obiadów Czwartkowych na Zamku Królewskim w Warszawie, a także wykonał polichromię kaplicy w Miłosławiu oraz liczne wnętrza warszawskich kamienic. W obrębie jego twórczości znajdują się m.in. prace na zlecenie kawiarni Ziemiańskiej przy ulicy Mazowieckiej. Realizował także projekty dekoratorskie wnętrz na statkach pasażerskich MS Piłsudski i MS Batory. Warto również zaznaczyć, że był autorem wielu scenografii teatralnych, szczególnie związanych z Teatrem Polskim w Warszawie.

Jako ilustrator współpracował m.in. z pismem „Pani”. Jego doświadczenia obejmowały także projektowanie banknotów dla Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych. Wspomniana seria banknotów, inspirowana tytułem „Wodzowie Polski”, miała się składać z pięciu nominałów od 10 do 500 złotych, jednak wybuch II wojny światowej zaprzepaścił te plany.

Warto zaznaczyć, że artysta brał udział w Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury podczas igrzysk olimpijskich w Los Angeles w 1932 roku, prezentując obraz olejny „Łuczniczki”, za który otrzymał wyróżnienie honorowe.

Po zakończeniu życia, Wacław Borowski znalazł spoczynek w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi, a jego symboliczny grób umiejscowiony jest na warszawskim cmentarzu Powązkowskim (kwatera c-10-3).

Twórczość

Malarstwo

W twórczości Wacława Borowskiego istotną rolę odgrywa malarstwo, które można podzielić na kilka znaczących dzieł. Jego prace obejmują unikalne tematy i style, które odzwierciedlają jego artystyczną wrażliwość.

• Diana (1929),
• Martwa natura z draperią (1930),
• Łuczniczka (1931),
• W pracowni (1932),
• W lesie (1932),
• Młodość (1932),
• Rybak (1938).

Banknoty

Oprócz malarstwa, Borowski był także zaangażowany w projektowanie banknotów, co stanowi ciekawą część jego dorobku artystycznego. Jeszcze jedną warstwą jego działalności jest współpraca z instytucjami finansowymi, co zasługuje na osobne wyróżnienie.

Ordery i odznaczenia

W dorobku Wacława Borowskiego znajdują się liczne odznaczenia i wyróżnienia, które przyznawane są za szczególne zasługi i osiągnięcia.

• wielki oficer Orderu Świętego Sawy, Jugosławia,
• komandor Orderu Feniksa, Grecja.

---

Oceń: Wacław Borowski

---