Piotr Mikucki

---

Życiorys

Kariera pedagogiczna

W 1982 roku Piotr Mikucki ukończył studia na Wydziale Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W 2004 roku zdobył tytuł doktora sztuki filmowej. Ważnym momentem w jego karierze był 28 listopada 2019 roku, kiedy to otrzymał tytuł profesora nauk o sztukach pięknych. W 2016 roku, po zaciętej rywalizacji, został wybrany na dziekana swojego macierzystego wydziału, pokonując Marię Zmarz-Koczanowicz. W 2020 roku uzyskał reelekcję na drugą czteroletnią kadencję na tym stanowisku. Piotr Mikucki współpracuje również z Szkołą Wajdy, gdzie dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem z młodymi adeptami sztuki filmowej.

Kariera reżyserska

Pod koniec lat 80. XX wieku, Mikucki pełnił rolę asystenta Krzysztofa Zanussiego przy realizacji filmu „Gdzieśkolwiek jest, jeśliś jest…”, a także Krzysztofa Kieślowskiego podczas pracy nad dokumentem „Siedem dni tygodnia – Warszawa”. Jego debiut reżyserski miał miejsce w 1989 roku, kiedy to stworzył spektakl telewizyjny „Koncert świętego Owidiusza” na podstawie tekstu Antonia Buero Vallejo. W tym samym roku zrealizował również swój pierwszy fabularny film telewizyjny „Głuchy telefon”, który po raz pierwszy wyemitowano w czerwcu 1992 roku.

W kolejnych latach Mikucki stworzył wiele spektakli dla Teatru Telewizji, takich jak „Cztery wezwania z przyczyny św. Jerzego” (1990), „Gdy rozum śpi” (1992), „Szkoła latania” (1994), czy „Krystyna” (1995). W 1997 roku współreżyserował miniserial „Zaklęta” wspólnie z Piotrem Łazarkiewiczem. Oprócz tego, zajmował się także produkcją filmów dokumentalnych, wśród których można wymienić „Dedykacja” (1993), „Igor Mitoraj. Więzy” (1995) czy „Jan Krenz” (1997). Od 2005 roku, regularnie pełni rolę opiekuna artystycznego etiud szkolnych w łódzkiej Filmówce, wspierając nowe talenty w rozwoju ich pasji filmowej.

---

Oceń: Piotr Mikucki

---