Bolesław Nawrocki

---

Życiorys

Początkowo Bolesław Nawrocki uczęszczał na lekcje rysunku u Wojciecha Gersona. W 1895 roku udał się do Monachium, gdzie przez dwa lata kształcił się w akademii Johanna Caspara Hertericha. Po powrocie z Monachium spędził dwa miesiące w Krakowie, gdzie pobierał lekcje u Leona Wyczółkowskiego. Następnie wyjechał do Paryża, gdzie studiował w Académie Julian, Académie Vitti i Académie Colarossi, a także prowadził własną pracownię malarską aż do 1907 roku.

Po powrocie do Polski Nawrocki skoncentrował się na działalności dydaktycznej, osiedlając się w Warszawie i Poznaniu, gdzie prowadził szkołę malarstwa w Łodzi. W 1932 roku wykupił rodzinny dom w Pabianicach, w którym gromadził bogate zbiory sztuki. W latach 1930–1938 nadzorował szkołę rysunku i malarstwa.

Artysta wystawiał swoje prace w Paryżu, Bordeaux, w towarzystwie „Zachęta”, a także na indywidualnych wystawach w Krakowie (w latach 1909 i 1926), Poznaniu (1926), Pabianicach (1930, 1933 oraz 1939).

Twórczość Nawrockiego obejmowała kompozycje symboliczne, pejzaże i portrety, w tym sylwetki Armanda Clementa Fallieresa, Gastona Doumerque’a, Stanisława Wojciechowskiego, Ignacego Paderewskiego oraz Franciszka Kleeberga. Zajmował się także malarstwem historycznym, gdzie zilustrował wydarzenia takie jak Cud nad Wisłą oraz Przyjęcie Marszałka Focha przez Radę Miejską Poznania.

Pochowany jest nacmentarzu Powązkowskim (aleja zasłużonych, grób 37).

---

Oceń: Bolesław Nawrocki

---