Bogdan Niewinowski

---

Życiorys

Młodość

Bogdan Niewinowski przyszedł na świat w rodzinie Eugeniusza oraz Ireny z Końkowskich. Swoje młodzieńcze lata spędził w Łodzi, gdzie ukończył edukację w gimnazjum. W trakcie II wojny światowej odznaczał się jako żołnierz Armii Krajowej, nosząc pseudonim Dan, a jego bohaterskie działania obejmowały udział w powstaniu warszawskim. Po tych wydarzeniach zdecydował się na przyjęcie roli ochotnika w ludowym Wojsku Polskim. W grudniu 1944 roku zrealizował Jasełka żołnierskie w 1 Brygadzie Moździerzy.

W jego karierze wojskowej figuruje również uczestnictwo w niełatwych walkach, które miały miejsce podczas obrony Wału Pomorskiego oraz w bitwach o Szczecin i Berlin. W 1946 roku Bogdan zainaugurował naukę aktorską na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, wówczas funkcjonującej w Łodzi tymczasowo. Jako student aktywnie uczestniczył w ruchu kulturalnym, a w latach 1947–1949 był członkiem zespołu teatralnego łódzkiego Teatru Akademickiego „Gęsie Pióro”. Po zakończeniu studiów w 1949 roku rozpoczął współpracę z Erwinem Axerem w Teatrze Współczesnym w Warszawie, gdzie występował w latach 1950–1954. Następnie wieścił swoje talenty na różnych scenach stolicy, takich jak Teatr Domu Wojska Polskiego (1955), Teatr Młodej Warszawy (1955/1956) oraz Teatr Komedia, w którym grał od 1956/1957 oraz przez wiele lat do chwili przejścia na emeryturę.

Już od 1949 roku można go było usłyszeć w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, a w latach 50. XX wieku pracował również jako lektor w Polskiej Kronice Filmowej.

Występy w Teatrze Telewizji

Niewinowski debiutował na ekranie telewizyjnym, występując pod szyldem Teatru Telewizji w szeregu spektakli. Udzielił się między innymi w takich produkcjach jak: Karabiny matki Carrar w reżyserii Konrada Swinarskiego oraz Przemysława Zielińskiego w 1954 roku, Powrót taty Leszka Proroka pod okiem Tadeusza Byrskiego (1962), Maturzyści w reżyserii Józefa Słotwińskiego (1964), Stawka większa niż życie w reżyserii Andrzeja Konica (1965) i Współczynnik wyobraźni Zbigniewa Safjana w reżyserii Stanisława Wohla (1966). W 1969 roku miał okazję wystąpić w Kryptonim Maks w reżyserii Józefa Słotwińskiego, w Mieszczanin szlachcicem Moliera pod reżyserią Jerzego Gruzy, a także w Lecie w Nohant Jarosława Iwaszkiewicza jako Jan (1980) oraz w przedstawieniu Hamleta we wsi Głucha Dolna Ivo Brešana w roli chłopa (1985) – obie inscenizacje w reżyserii Olgi Lipińskiej. W swoim bogatym dorobku aktorskim na telewizyjnej scenie znalazła się także sztuka Racja głodowa zrealizowana przez Jerzego Niemczuka, w której zagrał wuja (1995).

Życie prywatne

W życiu osobistym Bogdan Niewinowski był mężem dwóch aktorek. Jego pierwszym małżeństwem, trwającym od 31 grudnia 1951 do 19 listopada 1965, była Jadwiga Anna Swirtun (1928–2014). Po latach, 8 października 1974 roku, poślubił Alinę Izabellę Bartoszewicz-Hrebnicką, z Krawczyków (1930–2016). Zmarł w Warszawie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Wawrzyszewskim (kwatera 2A-III-47).

Filmografia

Role w filmach

Bogdan Niewinowski ma na swoim koncie bogaty dorobek filmowy, obejmujący wiele ról w różnych produkcjach. Jego kariera rozpoczęła się w 1950 roku, kiedy to zagrał w filmie Pierwszy start, wcielając się w postać junaka Jurka Zaręby. Wkrótce potem, w 1951 roku, wystąpił jako Marciniak, porucznik UB w produkcji Pierwsze dni.

Dalsze lata kariery przyniosły mu kolejne interesujące role. W filmie Żołnierz zwycięstwa z 1953 roku zagrał kierowcę generała Karola Świerczewskiego, a w tym samym roku przedstawił postać Stefana Wiśniewskiego w Sprawa do załatwienia. W filmie Domek z kart z tego samego roku Niewinowski odegrał rolę redaktora „Gazety Codziennej”.

Nie zabrakło także ról, które zapadły w pamięć widzów; w Sprawa pilota Maresza z 1955 roku wystąpił jako Józef Cygan, członek załogi Maresza. Kolejne lata, aż do 1995 roku, przyniosły mu zróżnicowane kreacje, m.in. w Miłość z listy przebojów (1984) jako pasażer z kulą ortopedyczną oraz w Tato (1995) jako starszy pan na zebraniu Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca.

Role w serialach telewizyjnych

Niewinowski odniósł również sukcesy w telewizji, gdzie zagościł w wielu popularnych produkcjach. Jego przygoda z serialami rozpoczęła się w 1973 roku od roli w Wielkiej miłości Balzaka, gdzie wystąpił w odcinku „Cudzoziemka”. W tym samym roku zagrał także w Janosiku, występując w odcinku „Beczka okowity”.

W kolejnych latach przybywało mu możliwości zaprezentowania się przed kamerą. W serialu Czarne chmury (1973) zagrał w odcinku „Szafot”, natomiast w kultowych Zmiennikach (1986) wcielił się w postać chłopa pasącego krowy. Z kolei w 1996 roku zagrał w odcinku „Przed miłością nie uciekniesz” w serialu Dom, jako Zaryn, kat Bizanca z lat 50.

Ordery i odznaczenia

Bogdan Niewinowski został uhonorowany licznych odznaczeniami, które odzwierciedlają jego wkład w różne dziedziny społeczne i kulturalne. W jego dorobku znajdują się następujące wyróżnienia:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1970 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, który otrzymał 11 lipca 1955 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany 19 stycznia 1955 roku,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, przyznana w 1987 roku.

---

Oceń: Bogdan Niewinowski

---