Czesław Bajer

---

Studia i praca zawodowa

Czesław Bajer, po zakończeniu nauki w gimnazjum realnym z siedzibą w Łodzi, kontynuował swoją edukację na Wydziale Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1918 brał aktywny udział w rozbrajaniu niemieckich wojsk oraz był zaangażowany w działania wojenne w latach 1919–1920.

Początkowo, po ukończeniu studiów, pracował w Łodzi jako księgowy. Z biegiem lat awansował, obejmując stanowiska kierownicze, a następnie dyrektorskie w różnych przedsiębiorstwach sektora przemysłowego. W 1937 roku zamieszkiwał przy ulicy Lokatorskiej 13a w Łodzi.

W okresie II wojny światowej, po wybuchu konfliktu, aktywnie uczestniczył w kampanii wrześniowej w 1939 roku. Po wojnie, gdy wrócił z niewoli niemieckiej, kontynuował swoją karierę zawodową, obejmując wysokie stanowiska w przemyśle włókienniczym, a następnie na poziomie ministerialnym.

W latach 1945–1967 pełnił funkcje w państwowych instytucjach, a w latach 1949–1958 był wiceministrem handlu zagranicznego. W latach 1958–1960 oraz 1965–1967 sprawował urząd wiceprezesa Narodowego Banku Polskiego (NBP), angażując się w rozwój polityki ekonomicznej kraju.

Pozazawodowa działalność krajoznawcza

Czesław Bajer był osobą niezwykle aktywną w świecie taternictwa od 1922 roku. Jako zaawansowany taternik, związał się z Polskim Towarzystwem Tatrzańskim (PTT) w 1930 roku, stając się członkiem Sekcji Turystycznej PTT. W trakcie swojej kariery wspinał się z tak znanymi postaciami jak Janusz Chmielowski, Jerzy Maślanka, Wiesław Stanisławskim, Stanisławem Krystynem Zarembą, Zbigniewem Korosadowiczem oraz Witoldem Henrykiem Paryskim. Jego osiągnięcia to m.in. uczestnictwo w kluczowych wejściach w Tatrach, jak południowo-zachodnią granią Mnicha w 1930 roku oraz zachodnią ścianą Żabiej Czuby w 1934 roku. Warto również zauważyć, że brał udział w licznych akcjach ratunkowych.

Bajer był długoletnim członkiem Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, angażując się szczególnie intensywnie w latach 1933-1939. Założył Koło Taterników Łodzian w 1933 roku przy Oddziale Łódzkim, obejmując stanowisko prezesa, które pełnił do 1939 roku. Koło initialnie liczyło ponad 30 członków, w tym tak znaczące postacie jak wiceprezes Kazimierz Jarociński, Włodzimierz Boldireff-Strzemiński, Adam Ferens, Mieczysław Gajewicz, Stanisław Sandmeer oraz Stanisław Szelągowski, a także Wacław i Kazimierz Wagnerowie.

W latach 1935 oraz 1937 Bajer był jednym z trzech delegatów Łódzkiego Oddziału PTT na Walny Zjazd PTT, w towarzystwie Kazimierza Jarocińskiego i Hermana Wendt. W 1935 roku PTT utworzyło Górską Odznakę Turystyczną (GOT), która cieszy się popularnością do dzisiaj; Bajer był jednym z pięciu pierwszych przodowników tej odznaki w 1936 roku w Łodzi.

Po II wojnie światowej, w listopadzie 1945 roku, w jego biurze odbyło się zorganizowane zebranie dawnych członków PTT, na którym reaktywowano Oddział Łódzki PTT. Oddział ten istniał do 1951 roku, gdy doszło do fuzji PTT z PTK, tworząc PTTK, w którym również działał Czesław Bajer jako członek zarządu. W latach 1958-1960 oraz 1964-1969 był prezesem Łódzkiego Klubu Wysokogórskiego, przyczyniając się do wyjazdów pierwszych polskich wypraw górskich poza Europę po II wojnie światowej.

Wspierał m.in. I polską wyprawę w Hindukusz w 1960 roku, a w 1963 roku przeszedł przez główną grań Kaukazu. W 1967 roku zdobył Mont Blanc, a w Tatrach wędrował aż do 1978 roku. W 1969 roku został członkiem honorowym Klubu Wysokogórskiego

W zaawansowanym wieku, Bajer kontynuował wspinaczkę. Tragicznie, 19 maja 1979 roku, podczas zejścia ze Smereka w Bieszczadach, zasłabł i zmarł tego samego dnia. Pochowany był na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B37-2-9). W literaturze często spotykana jest notacja o nim jako Czesława Józefa Bajera.

---

Oceń: Czesław Bajer

---