Wacław Gogolewski

Był posłem na Sejm II Rzeczypospolitej Polskiej, a jego edukacja rozpoczęła się w łódzkim gimnazjum, gdzie ukończył cztery klasy. W 1915 roku dołączył do Polskiej Organizacji Wojskowej, a już w listopadzie 1918 brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich. Po zakończeniu I wojny światowej wstąpił do Wojska Polskiego, uczestnicząc w wojnie polsko-ukraińskiej jako członek 28 pułku Strzelców Kaniowskich, walcząc na Wołyniu oraz w Galicji Wschodniej. Jego odwaga była widoczna również na froncie polsko-bolszewickim; w 1920 roku odniósł ciężką ranę, co ostatecznie doprowadziło do jego zwolnienia z armii z powodu inwalidztwa.

Po zakończeniu służby wojskowej Gogolewski wrócił do rodzinnych stron, gdzie zajął się prowadzeniem gospodarstwa rolnego w Tuszynku Majorackim. Jego zaangażowanie w życie lokalnej społeczności znalazło odzwierciedlenie w pełnieniu funkcji wójta gminy Kruszów od 1925 roku. Głosił również działalność w Sejmiku Powiatowym w Łodzi oraz Związku Strzeleckim na terenie powiatu łódzkiego.

W wyniku wyborów z 1928 roku, Wacław Gogolewski został posłem z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR). Jego patriotyzm i oddanie kraju przejawiały się również w czasie II wojny światowej, w 1943 roku wstąpił do Armii Krajowej, gdzie pełnił rolę komendanta Rejonu Tuszyn.

30 września 1944 roku, jego losy zmieniły się dramatycznie, gdy został aresztowany przez Gestapo. Po brutalnym śledztwie, które obejmowało tortury, został osadzony w areszcie śledczym przy ul. Sterlinga w Łodzi, a następnie przewieziony do więzienia w Radogoszczu, gdzie zginął tuż przed wyzwoleniem miasta. Wacław Gogolewski został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi, co świadczy o jego zasługach dla kraju.