Marian Król (komunista)

Po ukończeniu podstawowej edukacji – sześciu klas szkoły podstawowej, rozpoczął swoją karierę zawodową jako robotnik w łódzkiej hucie szkła, a następnie w 1929 roku podjął pracę w przędzalni bawełny. Już od 1929 roku aktywnie działał w Komunistycznej Partii Polski (KPP), gdzie był członkiem komórki bezrobotnych w dzielnicy Górna-Lewa oraz uczestniczył w działalności Komitetu Dzielnicowego KPP.

Jego kariera zawodowa i polityczna nie była jednak wolna od trudności. W 1931 roku został zwolniony z pracy, a od 1932 roku zatrudnił się w manufakturze bawełnianej, gdzie zainicjował strajk. Po odbyciu służby wojskowej w 44 Pułku Strzelców Kresowych w Równem, wrócił do polityki, zostając sekretarzem Komitetu Dzielnicowego KPP Górna-Lewa. W jego działalności wyjątkowe znaczenie miały również wystąpienia robotnicze, gdzie współpracował zarówno z Polską Partią Socjalistyczną (PPS), jak i KPP.

W latach 1935-1937 był aktywnym członkiem Centralnego Związku Robotników Przemysłu Budowlanego, Drzewnego, Ceramicznego i Pokrewnych Zawodów w Polsce. W 1939 roku, po mobilizacji, został internowany przez Armię Czerwoną wielokrotnie zmieniając miejsce pracy, aby ostatecznie po wojnie wrócić do kraju i zaangażować się w działalność Polskiej Partii Robotniczej (PPR).

W latach 1946-1948 był I sekretarzem KD PPR w Łodzi, a od 1951 roku pełnił różnorodne wyższe funkcje w strukturach PZPR. Jako jeden z czołowych przedstawicieli Związku Zawodowego Pracowników Budowlanych, Marian Król przyczynił się do wielu ważnych reform i działań w dziedzinie budownictwa. W 1954 roku uczestniczył w II Zjeździe PZPR, co jeszcze bardziej podkreśla jego rolę w polityce.

Po przejściu na emeryturę w 1967 roku, Król nie zaprzestał angażować się w działalność publiczną. Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Order Sztandaru Pracy II klasy. Jego życie zakończyło się 7 marca 1983 roku, a jest pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi, co stanowi z pewnością symboliczny koniec jego bogatej drogi życiowej.