Czesław Majewski

---

Życiorys

Czesław Majewski zdobył uznanie dzięki występom w telewizyjnym Kabarecie Olgi Lipińskiej, gdzie znany był jako pan Czesio, oraz w popularnych programach muzycznych takich jak „Śpiewające fortepiany” emitowane na TVP2 i „Singa Dinga” na TV Puls.

W latach 1963 do 1969 był związany z Radiem Łódź, co stało się ważnym etapem w jego karierze. W okresie od 1966 do 1969 pełnił funkcję kierownika muzycznego Estrady Łódzkiej. Następnie, w latach 1974–1978, pracował jako dyrygent w warszawskim Teatrze na Targówku, w tym czasie nawiązał także współpracę ze Stołeczną Estradą.

W następnych latach, między 1978 a 1981, Czesław Majewski był kierownikiem muzycznym Teatru Komedia w Warszawie, a po tym okresie, aż do roku 1998, prowadził Teatr Syrena. Jego talent jako dyrygenta zaowocował również występem na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze.

Majewski był pianistą znanej artystki Violetty Villas, z którą koncertował między innymi w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. W latach 60. i 70. XX wieku prowadził zespół akompaniujący podczas występów w Podwieczorku przy Mikrofonie, co znacząco przyczyniło się do jego popularności.

Jako kompozytor, Czesław Majewski stworzył melodię do pieśni „Marsz Sybiraków” oraz jest współautorem wielu znanych piosenek, takich jak:

• „Znaki zapytania” zespołu Gawęda (sł. Tomasz Jastrun, muz. Piotr Marczewski, aranż. Czesław Majewski),
• „W oczach twych” (muz. Czesław Majewski),
• „Biało czerwona” (muz. Czesław Majewski – sł. Marek Wawrzkiewicz, wyk. Krzysztof Cwynar),
• „Ja go znajdę” w repertuarze Danuty Rinn (muz. Andrzej Bianusz; sł. Czesław Majewski),
• „Po złocie, po zieleni” (muz. Czesław Majewski).

Czesław Majewski wystąpił również na Kabaretonie Opolskim w 2013 roku w programie „Trwaj dato ważności!”, gdzie zagrał rolę ochroniarza sklepu. Brał także czynny udział w Koncercie Jubileuszowym KFPP Opole 2013, a w marcu 2011 towarzyszył Irenie Santor podczas jej występów w Krakowie.

Życie prywatne

Czesław Majewski prowadzi życie rodzinne z aktorką Stanisławą Kowalczyk-Majewską, z którą jest w związku małżeńskim. Z ich relacji narodził się syn, Piotr Majewski, który realizuje się jako polski dziennikarz oraz producent. Ich córka, Katarzyna Majewska de Figueiredo, jest uzdolnioną skrzypaczką, występującą w Orquestra Sinfónica Portuguesa w Lizbonie.

Filmografia

W dorobku Czesława Majewskiego można znaleźć bogaty zbiór ról filmowych i muzycznych. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego najważniejszych dokonań:

Obsada aktorska:

• 2013 – „Ojciec Mateusz” (serial TV) – kolekcjoner Kozłowski,
• 2008 – „Nie kłam kochanie”,
• 2006 – „Apetyt na miłość” (serial TV) – odc. 8: jako pianista,
• 2002 – „Plebania” (serial TV) – jako Witold Maria Dąb-Dębicki „Maestro”,
• 1998 – „Złoto dezerterów” – jako „ociemniały” harmonista,
• 1995 – „Pułkownik Kwiatkowski”,
• 1994 – „Gwiazdy tamtych lat – Rena Rolska” (film dokumentalny) – jako on sam,
• 1985 – „Rośliny trujące”,
• 1981 – „Wojna światów – następne stulecie” – jako recepcjonista w hotelu,
• 1980 – „Nasze podwórko” (serial TV) – jako dyrygent.

Opracowanie muzyczne:

• 1992 – „Wyspa Niedźwiedzi” (serial TV dla dzieci),
• 1990÷1992 – „Muminki” (serial TV dla dzieci),
• 1988 – „Wielka pardubicka”,
• 1985÷1988 – „Troskliwe misie” (serial TV dla dzieci),
• 1983 – „Dookoła świata z Willym Foggiem” (serial TV dla dzieci),
• 1983 – „Kwiaty polskie” (film muzyczny),
• 1980 – „Pomnik (Zajączkowski A.)” (film dokumentalny),
• 1975 – „Beksa”,
• 1970 – „Walcząca satyra” (film dokumentalny),
• 1968 – „Śladami Kopernika” (film dokumentalny),
• 1965 – „Walizka” (film dokumentalny),
• 1965 – „Produkt – Funkcja – Forma” (film dokumentalny),
• 1965 – „Polska rzeźba współczesna” (film dokumentalny),
• 1965 – „Na śnieżkę” (film dokumentalny),
• 1965 – „Dwa tygodnie lata” (film fabularny-krótkometrażowy),
• 1964 – „Na turystycznych szlakach” (film dokumentalny).

Teatr

Czesław Majewski to niezwykle utalentowany muzyk, którego działalność artystyczna w teatrze odznacza się bogatym dorobkiem. W ciągu lat 2000-2007 realizował wiele projektów, w tym:

• 2007 – Uwaga! Bajki na drodze (reż. Marcin Ehrlich) – muzyka (Olsztyński Teatr Lalek),
• 2007 – Kopciuszek (reż. Karol Stępkowski) – opracowanie muzyczne (Teatr Bajka, Warszawa),
• 2006 – Cud mniemany czyli Krakowiacy i Górale – kierownictwo muzyczne i opracowanie muzyczne,
• 2006 – Pastorałka – przygotowanie muzyczne,
• 2006 – Won! (reż. Barbara Borys-Damięcka) – kierownictwo muzyczne oraz postać: Solista Ludowy (Teatr Syrena, Warszawa),
• 2004 – Opera za trzy grosze (reż. Laco Adamik) – dyrygent (Teatr Syrena, Warszawa),
• 2004 – Ciotka Karola (reż. Waldemar Matuszewski) – kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 2003 – Trzewiki szczęścia (reż. Barbara Borys-Damięcka) – kierownictwo muzyczne i opracowanie, aranżacje (Teatr Syrena, Warszawa),
• 2003 – Party (reż. Barbara Borys-Damięcka) – muzyka oraz postać: Akompaniator (Teatr Syrena, Warszawa),
• 2002 – Pułapka na myszy (reż. Jan Bratkowski) – aranżacja muzyczna (Teatr Nowy im. Morcinka, Zabrze),
• 2002 – Pułapka na myszy (reż. Jan Bratkowski) – aranżacja muzyczna (Teatr im. Mickiewicza, Częstochowa),
• 2001 – Pułapka na myszy (reż. Jan Bratkowski) – aranżacja muzyczna (Teatr Polski, Warszawa),
• 2001 – Król Ból (reż. Karol Stępkowski) – opracowanie muzyczne i aranżacje (Teatr Nowy, Warszawa),
• 2001 – Kopciuszek (reż. Karol Stępkowski) – opracowanie muzyczne (Teatr Komedia, Warszawa),
• 2000 – Kopciuszek (reż. Zbigniew Marek Hass) – opracowanie muzyczne i aranżacje (Teatr im. Jaracza, Olsztyn),
• 1999 – Niech no tylko zakwitną jabłonie (reż. Wojciech Kościelniak) – aranżacja (Teatr Telewizji),
• 1998 – Szeptem… w taką noc (reż. Barbara Borys-Damięcka) – kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1997 – Rozkoszna dziewczyna (reż. Barbara Borys-Damięcka) – kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1997 – Kopciuszek (reż. Karol Stępkowski) – opracowanie muzyczne i aranżacja (Teatr im. Mickiewicza, Częstochowa),
• 1996 – Warszawka (z) bawi się (reż. Zbigniew Korpolewski) – kierownictwo muzyczne wraz z Robertem Obcowskim (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1996 – Królowa przedmieścia (reż. Barbara Borys-Damięcka) – muzyka, kierownictwo muzyczne oraz aranżacja (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1995 – Książę i żebrak (reż. Zbigniew Bogdanski) – kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1995 – Irena do … Benefis Ireny Kwiatkowskiej (reż. Zbigniew Korpolewski) – kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1994 – Cafe „Pod Minogą” (reż. Zbigniew Korpolewski) – kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1993 – Tych lat nie odda nikt (reż. Zbigniew Korpolewski) – kierownictwo muzyczne wraz z Ryszardem Poznakowskim (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1993 – Maniery miłosne (reż. Zbigniew Korpolewski) – postać: Muzyk na stanowisku oraz kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1993 – Król Ból (reż. Karol Stępkowski) – opracowanie muzyczne i aranżacja (przedstawienie impresaryjne),
• 1992 – W inne czasy (reż. Krzysztof Jaślar) – kierownictwo muzyczne wraz z Ryszardem Poznakowskim (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1991 – Taniec kogutów (reż. Zbigniew Korpolewski) – muzyka i kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1991 – Kopciuszek (reż. Karol Stępkowski) – postać: Egzotyczny Gość (Teatr Północny, Warszawa),
• 1990 – Nie trzeba się zarzekać (reż. Olga Lipińska) – opracowanie muzyczne (Teatr Telewizji),
• 1990 – Obyś żył w ciekawych czasach (reż. Witold Filler) – muzyka i kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1990 – Broadway róg Litewskiej (reż. Witold Filler) – kierownictwo muzyczne i opracowanie muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1989 – Roxy (reż. Tadeusz Pluciński) – muzyka (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1988 – W zielonozłotym Singapurze (reż. Witold Filler) – kierownictwo muzyczne i opracowanie muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1987 – Szalone lata (reż. Witold Filler) – postać: Pan Czesio oraz kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1987 – Piczomira królowa Branlomanii (reż. Zdzisław Leśniak) – kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1986 – My Fair Lady (reż. Ryszard Pietruski) – kierownictwo muzyczne i dyrygentura (Operetka Warszawska),
• 1985 – Wiele hałasu o pchłę (reż. Roman Kłosowski) – instrumentacja (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1985 – Madame Sans-Gene (reż. Bogusława Czosnowska) – aranżacja muzyczna wraz z B. Matrackim, S. Rudko (Teatr Muzyczny, Poznań),
• 1985 – Huśtawka (reż. Wojciech Kępczyński) – kierownictwo muzyczne i dyrygentura (Teatr Muzyczny, Gdynia),
• 1985 – Co kto lubi (reż. Witold Filler) – kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1984 – Jak się nie kręć (reż. Olga Lipińska) – obsada aktorska (Teatr Telewizji),
• 1984 – Seks i pieniądze (reż. Witold Filler) – muzyka (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1984 – Huśtawka (reż. Ryszard Pietruski) – kierownictwo muzyczne i dyrygentura (Operetka Warszawska),
• 1983 – Seks i polityka (reż. Witold Filler) – muzyka (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1983 – Kłopot z dziewczyną perkusisty (reż. Roman Kłosowski) – opracowanie muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1982 – Festiwal za 100 zł. (reż. Witold Filler) – kierownictwo muzyczne (Teatr Syrena, Warszawa),
• 1981 – Ja się nie boję braci Rojek (reż. Olga Lipińska) – aranżacja muzyczna wraz z R. Czubatym, K. Knittlem (Teatr Komedia, Warszawa),
• 1981 – Fachowcy (reż. Jerzy Gruza) – aranżacja muzyczna (Teatr Komedia, Warszawa),
• 1980 – Krasnoludki, krasnoludki (reż. Włodzimierz Nurkowski) – aranżacja muzyczna wraz z Mirosławem Jastrzębskim (Teatr im. Jaracza, Łódź),
• 1979 – Siódme – mniej kradnij (reż. Olga Lipińska) – dyrygent (Teatr Komedia, Warszawa),
• 1979 – Krasnoludki, krasnoludki (reż. Zygmunt Wojdan) – aranżacja muzyczna wraz z Mirosławem Jastrzębskim (Teatr Powszechny im. Kochanowskiego, Radom),
• 1979 – Krasnoludki, krasnoludki (reż. Wojciech Pokora) – aranżacja muzyczna i dyrygentura (Teatr Komedia, Warszawa),
• 1976 – O zachowaniu przy stole (reż. Marian Jonkajtys) – dyrygent i aranżacje (Teatr na Targówku, Warszawa),
• 1975 – Kto chce piosenkę (reż. Marian Jonkajtys) – opracowanie muzyczne wraz z Włodzimierzem Korczem (Teatr na Targówku, Warszawa),
• 1974 – Gdy wróciły gołębie (reż. Marian Jonkajtys) – opracowanie muzyczne i aranżacja wraz z Włodzimierzem Korczem (Teatr na Targówku, Warszawa).

Nagrody i odznaczenia

W uznaniu za swoje wybitne osiągnięcia, Czesław Majewski był wielokrotnie honorowany nagrodami i odznaczeniami, które odzwierciedlają jego znaczący wkład w kulturę polską i sztukę.

• w 2020 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi,
• w 2017 roku otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”,
• w 1996 roku uhonorowano go Nagrodą Artystyczną Polskiej Estrady „Prometeusz”,
• w 1968 roku przyznano mu zespołową Nagrodę Komitetu ds. Radia i TV za realizację programu „Śpiewki stare, ale jare”.

---

Oceń: Czesław Majewski

---